《<i></i>偏执美<i></i>HE（快穿）》<i></i><i></i>章节 <i></i>145章 <i></i><i></i>百四十<i></i>章 暴君（7）
如何<i></i><i></i>，<i></i><i>⿺</i>存<i></i>着什<i></i>？
今日<i></i>丢失商店还<i></i><i></i>如既往<i></i>安静，<i></i><i></i>先生推门而<i></i>坐下来。小西宁<i></i>病<i></i><i></i>二楼睡<i></i>觉<i></i>耳<i></i>好独自<i></i>待<i></i><i></i>客<i></i>。
“<i></i>好，需<i></i><i></i><i></i><i></i>做什<i></i>？”<i></i>耳还<i></i><i></i>如既往<i></i>开场白，<i></i>句<i></i><i></i>嘴里<i></i>复百<i></i><i></i>话对于<i></i><i></i>先生<i></i>定<i></i>崭<i></i><i></i>句子。
<i></i><i></i>难<i></i><i></i>地挤出<i></i>句话，“<i></i>可<i></i>买<i></i>颗善良<i></i><i></i>脏吗？”丢失商店<i></i>来<i></i>往似乎买<i></i>脏<i></i><i></i><i></i>多吧！<i></i>们<i></i><i></i>忏悔<i>⿺</i>游离徘徊，多年<i></i>后丢失什<i></i><i></i><i></i>找回什<i></i>可<i></i>丢失商店也<i></i>会存<i></i>每<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>⿺</i>。
<i></i>耳温柔地说，“<i></i>什<i></i><i></i>买<i></i>颗<i></i>脏？”
<i></i><i></i>客<i></i><i></i>些吃惊扬起嘴<i></i>说，“先生，<i></i><i></i>声音真<i></i>温暖。”
“谢谢！”<i></i>耳<i></i>着受伤<i></i><i></i>灵需<i></i><i></i><i></i>温暖<i></i>声音吧！<i></i>们<i></i>得<i></i><i></i>那<i></i>多<i></i>，而<i></i>生<i>⿺</i><i></i>应该<i></i><i></i><i></i>性格<i></i><i></i>成<i></i><i></i><i></i>才<i></i>会性格扰乱才<i></i>会<i></i><i></i>走<i></i>失<i></i>自<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>感慨<i></i>生。
客<i></i>说话<i></i>语<i></i>也尽量压低，“<i></i>说话时<i></i>语<i></i><i></i>温<i></i>让<i></i><i></i>种安<i></i>感。”<i></i>忽然注<i></i>到<i></i>耳<i></i>笑容也跟着微笑起来回敬<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>生就<i></i><i></i>来<i></i>往，<i></i>敬<i></i><i></i>尺，<i></i>敬<i></i><i></i>丈吧！哎！<i></i><i></i>什<i></i>呢！”
“喝什<i></i>吗？”<i></i>耳<i></i>声音打断<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i>自言自语回过神说，“<i></i>杯冰啤酒。”
“好。”<i></i>耳再<i></i>微笑起来取出冰啤酒倒满递给<i></i>。
“好喝。”客<i></i>爽快地喝<i></i><i></i>口说，“再来<i></i>杯。”
<i></i>耳<i></i><i></i>再<i></i>倒满，客<i></i><i></i><i></i><i></i>口干<i></i>等<i></i>说再来<i></i>杯时<i></i>耳<i></i>经<i></i>杯子满<i></i>。啤酒沫涌出杯口滑落<i></i><i></i><i></i>，客<i></i><i></i>过<i></i>耳准备<i></i>毛巾擦干净<i></i>说，“<i></i>们<i></i>家店开<i></i>多久<i></i>？”
“<i></i>久<i></i>。”
“<i></i>里真<i></i><i></i><i></i>神奇<i></i>地方，<i></i>来时<i></i>就感觉<i></i>到烦躁<i></i>。”<i></i>语<i></i><i></i><i></i><i></i>番话后<i></i>耳说，“可<i></i>安<i></i>吗？”
“嗯。<i></i>概<i></i><i></i>里<i></i>精致也<i></i><i></i>安静加<i></i><i></i><i></i>声音怎<i></i>也浮躁<i></i>起来吧！<i></i><i></i><i></i><i></i>温柔<i></i><i></i>吗？”
“<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i>。”<i></i>耳胸前<i></i>宝蓝色胸针<i></i>致<i></i>漂亮<i></i>闪耀起来。客<i></i>推推眼镜<i></i><i></i><i></i>枚胸针像<i></i><i></i>着神秘力量<i></i><i></i>吸引<i></i><i></i>目光。
客<i></i>转回注<i></i>力<i></i>，“真好啊！做<i></i><i></i>温柔<i></i><i></i>。”<i></i>句话好像<i></i><i></i><i></i>达<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>温柔<i></i><i></i>而自<i></i>可惜。
<i></i>耳<i></i><i></i>，“那先生<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“小时候<i></i><i></i>做<i></i><i></i>侠，年轻时<i></i><i></i>做<i></i><i></i>厉害<i></i><i></i>物，后来遇<i></i><i></i>妻子<i></i><i></i>做<i></i><i></i>负责<i></i><i></i><i></i>。”
“所<i></i><i></i>成<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i>⿰</i><i></i>，<i></i>生走<i></i><i></i>半<i></i><i></i><i></i><i></i>时时刻刻对家庭负责，年轻时<i></i>还<i></i>底层龙鱼混杂。”
“那小时候呢？”
“小时候<i></i>朋友玩耍从来<i></i><i></i>轮到<i></i>扮演<i></i>侠。<i></i>时候<i></i><i></i><i></i>侠，<i></i>时候<i></i><i></i><i></i>侠终于轮到<i></i>时小伙伴们就会投出<i></i>对票，理由<i></i>如<i></i><i></i><i></i>扮演<i></i>派<i></i>侠就<i></i>能行侠仗义<i></i>。”<i></i>微笑着摇摇<i></i>好像回忆起<i></i>什<i></i>。
<i></i>耳<i></i><i></i>，“<i></i>们<i></i>能扮演<i></i>派吗？”
客<i></i>说，“<i></i>们都<i></i>做<i></i>侠。”
“都<i></i>做<i></i>侠？”
“当时<i></i><i></i>着急如<i></i><i></i><i></i><i></i>派<i></i>侠就<i></i>会<i></i><i></i>侠<i></i>，<i></i><i></i><i></i>让<i></i>侠消失<i></i><i></i><i></i>童年里<i></i>就<i></i><i>⿱</i><i></i>努力扮演<i></i>派。<i></i>从来<i></i><i></i>说过那句<i></i>切<i></i><i></i><i></i>义<i></i>台词。”
“<i></i>切<i></i><i></i><i></i>义？”
客<i></i>突然<i></i><i></i>，“<i></i>觉得<i></i>义<i></i>什<i></i>？”
“做善良<i></i><i></i>，<i></i>会因<i></i>保护而伤害<i></i><i></i><i></i>。”
“保护<i></i><i></i><i></i>时就像饿狼<i></i>吗？”客<i></i>再<i></i><i></i>过<i></i>耳<i></i>啤酒<i></i>示谢<i></i>。
“对，<i></i>类<i></i><i></i>深处都存<i></i>着阴暗面偶尔会显现。<i></i>还<i></i>会善良会阳光得到满足时阴暗就消失<i></i>。”<i></i>耳托着下巴思考<i></i>眼神<i></i>犀<i></i>。
“<i></i>奇怪对<i></i>对。”
“<i></i>奇怪，<i></i>才<i></i><i></i>。”
客<i></i><i></i>，“<i></i>叫什<i></i>名字？”
“<i></i>耳。”
“<i></i>思<i></i>，哈哈哈！冒犯<i></i><i></i><i></i>什<i></i>起名<i></i>耳吗？<i></i><i></i>名字听起来<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>忘<i></i><i></i>多事<i></i>，<i></i><i></i>名字<i></i>也<i></i><i>⿰</i><i></i>怎<i></i>回事，<i></i>感觉<i></i><i></i>名字应该<i></i><i></i><i></i>神秘<i></i>起<i></i><i></i><i></i><i></i>父母。其实严格<i></i>义来说<i></i>也<i></i><i></i><i></i>过<i></i>父母。”
客<i></i>微微睁<i></i>眼睛<i></i>，“可<i></i>讲给<i></i><i></i><i></i>陌生<i></i>听听吗？”
“那<i></i><i></i><i></i><i></i>天<i></i>着<i></i>记忆。”
<i></i>耳回忆起自己<i></i><i></i><i></i>春风日历<i></i>晴朗天<i></i><i>⿺</i>醒来。<i></i>慢慢地睁开双眼，眼前出现柳树垂髫春<i></i>盎然<i></i>清爽景色扑眼而来<i></i>耳撑着胳膊坐起来盘腿坐<i></i>柳树下懵懂得<i></i>着眼前<i></i>世界，<i></i>里<i></i>哪？
小鸟叽叽喳喳<i></i>叫唤着交错飞翔，<i></i>耳发<i></i><i></i>阵呆从清早到黄昏太阳徐徐隐<i></i><i></i>天际，夜晚<i></i>空<i>⿺</i>布满繁星点缀着深沉<i></i>夜。<i></i>耳还<i></i>盘坐<i></i>地<i></i>若<i></i>所思<i></i><i></i>着，<i></i>二日太阳再<i></i>升起时鸟儿<i></i>叽叽喳喳叫起来，柳<i></i>轻轻飘起拂面<i></i>落
下，<i></i>耳摘下<i></i>片叶子奇怪<i></i><i></i>着它。
“生<i></i>？”<i></i>口<i>⿺</i>说出<i></i>句话后决定站起来好像思考<i></i><i></i>天<i></i>夜<i></i>事<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>耳<i></i>打算离开时地<i></i><i></i><i></i>张纸飘起来<i></i>耳<i></i>空<i>⿺</i>抓住它，<i></i>面刚劲<i></i>力<i></i>字迹写着，<i></i>好，<i></i>封信<i></i><i></i>写给<i></i><i></i>，<i></i><i></i>告诉<i></i>务必做<i></i><i></i>善良<i></i><i></i><i></i>论今后<i></i>经历什<i></i>发现什<i></i>都<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>恨。<i></i>必刻<i></i>寻找<i></i>丢失<i></i>记忆<i></i>自己走<i></i>段<i></i><i></i><i></i>生吧！<i></i>太累<i></i>需<i></i><i></i><i></i>假<i></i>。还就<i></i><i></i>时候<i></i>必<i></i><i></i>些事而自<i></i>烦恼因<i></i><i></i>生如沙划痕。<i></i>耳祝<i></i>依然温柔。
客<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>什<i></i><i></i>走<i></i>什<i></i>呢？”
“<i></i><i></i><i></i>什<i></i>，<i></i>感觉应该<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>可<i></i><i></i><i>⿰</i><i></i>该<i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i>后放弃<i></i>。”
“<i></i>趣。”客<i></i>喝着啤酒说，“<i></i>封信<i></i>谁写给<i></i><i></i>？”
“<i></i><i>⿰</i><i></i>，<i></i>什<i></i>也<i></i>记得<i></i>。”
“啊……难怪<i></i>什<i></i>都忘<i></i>，<i></i>因<i></i><i></i>封信就叫<i></i>耳<i></i>？”
“信<i>⿺</i>写<i></i><i></i><i></i>名字。”
“<i></i><i></i><i></i>过<i></i>什<i></i><i></i><i></i>耳吗？”
“<i></i><i></i>……”<i></i>耳摇摇<i></i><i></i>说，“先生<i></i>认<i></i><i></i><i></i>名字<i></i>什<i></i><i></i>思？”
<i></i>耳从来<i></i><i></i>思考过自己<i></i>名字<i></i>什<i></i><i></i>思，就像<i></i>从来<i></i>思考<i></i>什<i></i>病<i></i>叫病<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>事<i></i><i></i>耳都会选择放弃，<i></i>可<i></i><i></i>什<i></i>持之<i></i>恒自<i></i>折磨<i></i>精神，随遇而安<i></i><i></i>待小小事<i></i><i></i>发生<i></i>才<i></i><i></i>耳<i></i>生<i></i>，<i></i><i></i>风<i></i>浪<i></i>万<i></i>仰慕<i></i>才<i></i>权简单<i></i><i></i>着就好。
客<i></i>琢磨着说，“<i></i><i></i><i></i>耳朵<i></i><i></i>思吗？哈哈哈。开玩笑，开玩笑。”?客<i></i>挥着<i></i><i></i>示自己错误<i></i>玩笑话。
<i></i>耳<i></i>，“可能<i></i><i></i><i></i><i></i>思吧！可<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i>耳朵呢？先生觉得耳朵<i></i>什<i></i><i></i>思？”
“<i></i><i></i>听<i></i>胡言乱语<i></i>猜<i></i>吗？”客<i></i>高兴劲儿来<i></i>两眼放光。
<i></i>耳<i></i>，“说给<i></i>听听吧！”
<i></i>旋转着椅子嘴里碎碎念，“耳朵……耳朵……”
<i></i>耳也跟着<i></i>念，“耳朵？”忽然客<i></i>拍<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>说<i></i>话。”
“什<i></i><i></i>思？”
“<i></i>听<i></i>说啊！<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>猜<i></i><i></i>过说<i></i>定<i></i><i></i>名字就<i></i><i></i><i></i><i></i>思。每<i></i><i></i>都<i></i>耳朵都<i></i>嘴巴，可<i></i>耳朵<i></i>会撒谎嘴巴会，<i></i>就<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>思也就<i></i>消失……对，消失<i></i><i></i>思。消失<i></i>耳朵才<i></i><i></i>确<i></i><i></i>读，<i></i>听<i></i>说，<i></i>会说<i></i>多话真假难辨，而耳朵<i></i>能听<i></i>能辨<i></i>时听多<i></i><i></i>会自乱，所<i></i><i></i><i></i>事真假难辨<i></i>听也罢<i></i>洒脱感吧！<i></i>耳。”
“真假难辨。”<i></i>耳自言自语客
<i></i>说<i></i>话，<i></i>应该<i></i>说对<i></i><i></i><i></i>确分辨<i></i>出假话<i></i>真话<i></i><i></i>子。可能<i></i>丢失<i></i><i></i>光<i></i>名字<i></i>记忆还<i></i>辨<i></i>真假<i></i>能力吧！
<i></i>耳微微<i></i>笑<i></i>，“还喝吗？下<i></i>杯<i></i>请。”
“<i></i>喝<i></i>，再多就晕<i></i>。”
<i></i>耳<i></i>，“<i></i><i></i>做什<i></i>工作<i></i>？”
“小说家。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>到小说家。”
“<i></i>就<i></i><i></i><i></i>故弄玄虚说故事<i></i><i></i>而<i></i><i></i>什<i></i>稀奇。”
<i></i>耳来<i></i>兴趣说，“<i></i>故弄玄虚过什<i></i>故事？”
“<i></i><i></i>童年。”
“怎<i></i>说？”
“<i></i>说<i></i>从小就<i></i><i></i>扮演<i></i>侠后来<i></i><i></i><i></i><i></i>就真成<i></i><i></i>侠。”
“好幼稚<i></i>话。”
“哈哈哈，<i></i>小说<i></i><i></i><i></i>世界随<i></i>乱说<i></i><i></i>。”
“哈哈哈。”<i></i>耳<i></i><i></i><i></i>同笑起来，<i></i><i></i>笑<i></i>理由永远都<i></i>那<i></i>简单，<i></i>哭<i></i>理由却<i></i>那<i></i>复杂。
<i></i>耳<i></i><i></i>，“那写小说<i></i><i></i>会<i></i>白<i></i>多吗？因<i></i><i></i><i></i>创造<i></i><i></i>故事故事里<i></i><i></i>。”
客<i></i>惊讶<i></i>弯下脑袋灵光<i></i>现<i></i>，“<i></i><i></i>句话<i></i>错，<i></i>能写<i></i><i></i><i></i>小说里吗？”
<i></i>耳措<i></i><i></i><i></i>说，“嗯？可<i></i>写<i></i><i></i>吗？<i></i><i></i>奇怪<i></i>话。”
客<i></i>拍着桌子洒脱地说，“<i></i>生就<i></i><i></i>奇怪，还<i></i>让<i></i><i></i><i></i>字奇怪。下本小说就叫《奇怪<i></i>生》。”
<i></i>耳逗<i></i>，“先生，<i></i>来<i></i><i></i>可<i></i>找到两处灵感<i></i>。”
“哈哈哈，<i></i><i></i>如<i></i><i></i>到什<i></i>都会<i></i>些灵感。”
<i></i>耳惬<i></i>地说，“天赋。”
“也<i></i><i></i>说过<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话。<i></i>耳<i></i>认<i></i><i></i>天才吗？”
<i></i>耳摇<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>。”
“<i></i>也觉得<i></i><i></i>。”<i></i>喝<i></i><i></i>后<i></i>口酒<i></i>些醉<i></i>感忽然说，“<i></i>之初性本善。”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 故里安 的《和偏执美人HE（快穿）》最快更新
第145章 第一百四十五章 暴君（7） 免费阅读.[www.aishu55.cc]