《<i></i>偏执美<i></i>HE（快穿）》<i></i><i></i>章节 <i></i>118章 <i></i><i></i>百<i></i>十八章 冲喜<i></i>美<i></i>（完）
顾宁禧<i></i>里端着<i></i><i></i>白瓷兔子碗，匆匆小跑到诩渺面前，额<i></i><i></i>沁着<i></i>层薄汗。
“<i></i><i></i>启城<i></i>好吃<i></i>玫瑰冰酪，天<i></i>热，<i></i><i></i>暑<i></i>。”
顾宁禧虽然<i></i><i></i><i></i>说，<i></i><i></i>诩渺<i></i>炎热<i></i>天<i></i>下，泰然自若，汗都<i></i>出<i></i>滴，<i>ǹ</i>顾宁禧对<i></i>，<i></i>倒更像<i></i>需<i></i><i></i>暑<i></i><i></i>。
诩渺眉目含笑，<i></i>过顾宁禧<i></i><i>⿺</i><i></i>冰酪，吃<i></i>小口。
冰酪沁凉，夹带着幽香<i></i>玫瑰香<i></i>，小口下<i></i>，驱散<i></i>夏日<i></i>们燥，令<i></i><i></i>旷神怡。
顾宁禧满眼<i></i>待：“如何？好<i></i>好吃？”
诩渺点点<i></i>。
顾宁禧<i></i>呼<i></i>口<i></i>，似<i></i>紧张<i></i><i></i>终得<i></i>平缓。<i></i><i></i>多<i></i><i></i>担<i></i>诩渺<i></i><i></i>吃，<i></i>平日吃冰酪吃得<i></i>，<i></i><i>⿰</i><i></i>那家店<i></i>启城<i></i>好吃<i></i>冰酪点，深受姑娘孩童喜<i></i>。<i></i>跑<i></i>店里，里面<i></i>冰酪<i></i><i></i>种口味，<i></i>得<i></i>眼花缭乱，<i></i>后<i></i>能<i></i>店家哪<i></i>口味深受<i></i>众喜<i></i>，才买<i></i>那玫瑰冰酪。
诩渺被顾宁禧略显笨拙<i></i>模<i></i>逗笑。
诩渺<i></i>嫣然<i></i>笑，惊艳<i></i>顾宁禧<i></i>四周围观<i></i><i></i>，皆被诩渺<i></i>笑迷得<i></i>花灿烂。
顾宁禧<i></i>识到自己<i></i>所失态，赶忙抽回思绪，轻咳两神<i></i>掩饰尴尬：“诩渺姑娘<i></i><i></i><i></i>何而笑？”
诩渺收回笑容，目光<i></i>得悠远深沉，似<i></i>陷<i></i>回忆：“<i></i><i></i><i></i><i></i>故<i></i><i>ǹ</i><i></i><i></i>得十分相似。”
顾宁禧恍然：“所<i></i>那日······”
诩渺垂<i></i>苦笑：“<i></i>把<i></i>错认称<i></i>。”
顾宁禧握着伞柄<i></i><i></i><i></i>由得紧<i></i>紧，<i></i><i>⿺</i>顿时觉得<i></i><i></i>滋味：“那<i></i>故<i></i>，对诩渺姑娘来说<i></i><i></i><i></i>？”
诩渺沉思<i></i>会，摇摇<i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i>普<i></i><i></i>故<i></i>。”
顾宁禧<i></i>诩渺神<i></i>透出淡淡<i></i>哀伤，便<i>⿰</i>诩渺说<i></i><i></i>谎话。
<i></i>好奇诩渺<i></i>那<i></i>故<i></i>之<i></i>发生<i></i>何事，让诩渺压抑着<i></i><i></i><i></i>痛苦，故作轻松轻描淡写地说出‘<i></i><i></i><i></i><i></i>普<i></i><i></i>故<i></i>’<i></i>话。
顾宁禧<i></i>：“可<i></i>那日诩渺对顾某<i></i><i></i>现，<i></i>像<i></i>······普<i></i><i></i>故<i></i>。”
诩渺捧着装着冰酪<i></i>兔子瓷碗，缓步走<i></i>街<i></i>：“<i></i>做<i></i>伤害<i></i><i></i>欺骗<i></i><i></i>事<i></i>。”
顾宁禧诧异，顿时<i></i>觉得<i></i>好<i></i>思，<i></i><i></i>急，<i></i><i></i><i></i><i></i>诩渺推<i></i><i></i>愿回忆<i></i>过<i></i>。
诩渺<i></i>顾宁禧<i></i>些<i></i><i>⿰</i>所措，<i></i>：“<i></i><i>⿱</i>到现<i></i>都<i></i>敢相信，除<i></i>双生子，竟<i></i>如
<i></i>相像<i></i>两<i></i>。”
顾宁禧<i></i>：“<i></i>多像？”
诩渺<i></i>着顾宁禧，目光深<i></i>：“可<i></i>说<i></i><i></i>模<i></i><i></i>。”
顾宁禧<i></i>听，脸色煞白：“莫<i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i>失散<i></i>双生兄弟！？”
诩渺被顾宁禧逗笑：“<i></i>放<i></i>，<i></i>年纪<i></i><i></i><i></i>些，绝<i></i>会<i></i><i></i><i></i>双生兄弟。”
顾宁禧现<i></i><i></i><i></i><i></i>可谓<i></i><i></i>起<i></i>落：“那<i></i>何会······”
“许<i></i>造化弄<i></i>吧，世<i></i><i></i>般<i></i>，<i></i>许多事<i></i>未必<i></i>真<i></i><i></i>答案。“
顾宁禧点点<i></i>，诩渺说得<i></i><i></i>理，既然<i></i><i></i>真<i></i><i></i>答案，自己<i></i>何<i></i>浪费<i></i>时<i></i><i></i><i></i>？那<i></i><i></i>经<i></i>诩渺<i></i>过<i></i>，<i></i><i></i>做<i></i>，就<i></i>成<i></i>诩渺<i></i>现<i></i>。可好奇<i></i>占据着<i></i><i></i>身体：“那<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
诩渺<i></i><i></i>回答，而<i></i>停下脚步<i></i>着顾宁禧。
顾宁禧略显<i></i>虚，目光飘忽，<i></i>：“<i></i>······<i></i><i></i><i></i>思<i></i>，<i></i>们<i></i><i></i><i></i><i></i>警觉，绝······绝对<i></i>能成<i></i><i></i>那<i></i><i></i><i></i>。就······就<i></i><i></i><i>⿰</i><i></i>，自己<i></i><i></i>······<i></i><i></i><i></i>共同点，若<i></i><i></i>，<i></i><i></i>马改！”
诩渺笑<i></i>：“<i></i>放<i></i>，<i></i><i></i>会成<i></i><i></i>那<i></i><i></i><i></i>。”
顾宁禧眨着双眼：“<i></i>肯定？”
诩渺点<i></i>，目光虚渺：“<i></i>做<i></i>到像<i></i><i></i>般肆<i></i>洒脱，也<i></i><i></i><i></i><i></i>般真诚，<i></i>虚伪<i></i>笑容下，<i></i><i></i>方<i></i>法地欺骗<i></i>，骗走<i></i>所<i></i><i></i>信任。“
顾宁禧愤然：“听诩渺姑娘<i></i><i></i><i></i>说，那<i></i>简<i>⿱</i>太可恶！”
<i></i>可恶<i></i><i></i>，竟然还<i>ǹ</i><i></i><i></i>得<i></i>模<i></i><i></i>。
诩渺淡然<i></i>：“都<i></i>经<i></i>过<i></i><i></i>事<i></i><i></i>，虽说<i></i>难<i></i><i></i>放下，<i></i>生<i></i>依旧<i></i>继续往前，日子本来过得就苦，<i></i><i></i>时时刻刻地记着，那日子还怎<i></i>过？”
诩渺<i>⿰</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>格说<i></i><i></i>番话，<i></i>就<i></i><i></i><i></i>逃兵，说出<i></i>番话<i></i><i></i><i></i>多<i></i><i></i>虚伪。
<i></i>，<i></i>现<i></i>就<i></i><i></i>虚伪。
顾宁禧赞同<i></i>：“诩渺姑娘说得<i></i>错，<i></i><i></i><i></i><i></i>天塌下来，还<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>们都<i></i>往前<i></i>。“
更何况现<i></i><i></i>遇<i></i><i></i>诩渺，<i></i>论如何，<i></i>都<i></i>能放弃。<i></i>发誓，遇<i></i><i></i>之后，诩渺<i></i>每<i></i>天，都<i></i>好日子！
启城作<i></i>符禹<i></i><i></i>都城，繁华富庶。
顾宁禧带着诩渺走走停停逛逛，眨眼到<i></i>傍晚。
顾宁禧带诩渺走<i></i>启城<i></i>好<i></i>酒楼。
酒楼<i></i>，尽显奢华。
酒楼里，高朋满座，<i></i>声鼎沸，好<i></i>热闹。
掌柜谄媚地带着
顾宁禧<i></i>诩渺走<i></i>雅<i></i>。
雅<i></i>临街，顾宁禧<i></i>诩渺临窗而坐。窗外，<i></i>启城<i></i>城河。
夜晚垂幕，圆<i></i>东升，天空开始出现闪闪<i></i>星点。
铺着<i></i>光<i></i>河面荡漾，泛起涟漪。远处，飘来几盏花灯，火红<i></i>烛光，<i></i>平缓<i></i>河面<i></i>摇曳跳跃。
渐渐地，花灯越来越多，孤寂静谧<i></i>河面瞬<i></i><i></i><i></i><i></i>力，<i></i>得热闹起来。
诩渺望着窗外：“今日<i></i>什<i></i>日子吗？”
顾宁禧思忖，而后惊喜<i></i>：“今日<i></i>女儿节。”
诩渺微微凝眉：“女儿节！？女儿节<i></i><i></i>七<i></i>初七<i></i>？”
顾宁禧骄傲地笑<i></i>：“那<i></i><i></i><i></i><i></i>家，<i></i>符禹<i></i>，每<i></i><i></i>初七，都<i></i>女儿节。”
诩渺惊诧，神思穿过沉沉云雾，回到遥远<i></i>过往。
那<i></i>晚，<i></i><i></i>那<i></i>，站<i></i>河<i></i>，河<i></i>飘满花灯。
<i></i>双<i></i>拿着糖葫芦，<i></i>嘴巴塞得满满当当。
那<i></i>抬<i></i><i></i><i></i>嘴<i></i><i></i>糖渍拂掉，宠溺<i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i>ǹ</i><i></i>抢，慢点吃。”
<i></i>三两下<i></i>嘴里<i></i>食物咽下：“<i></i><i></i>懂，今晚<i></i>女儿节。”
那<i></i><i></i><i></i>：“女儿节怎<i></i><i></i>？”
<i></i>扬起白里透红<i></i>小脸：“女儿节当然<i></i>热闹啦！胃口也会便好。”
那<i></i>被<i></i>逗得轻笑：“<i></i>倒<i></i><i></i><i></i>认<i></i>，<i></i><i></i>任何时候胃口都好，<i></i><i></i>身<i></i>，<i></i><i></i>好<i>ǹ</i>更好！”
“<i></i>！”<i></i>被那<i></i><i></i>话堵得<i></i>法<i></i>驳，甚至觉得<i></i>说得<i></i>理。
“好好好，<i></i><i></i>说<i></i>，<i></i>吃，<i></i>吃。”那<i></i>哄<i></i>，随即<i></i><i></i>：“<i></i>喜欢热闹？”
<i></i>十分肯定：“当然！热闹多好，<i></i>家都开开<i></i><i></i><i></i>，脸<i></i>洋溢笑容，尤其<i></i><i></i>女儿节。<i></i>说，<i></i><i></i>每天都<i></i>女儿节该多好，<i></i><i></i>未出阁<i></i>姑娘就能每日打扮得漂漂亮亮地出门玩耍<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>满足<i></i><i></i>私欲？”
“才<i></i><i></i>！<i></i><i></i><i></i><i></i>天下姑娘着<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>女儿节藏女儿<i></i>。”
<i></i>疑惑：“女儿<i></i><i></i>什<i></i>？”
“女儿<i></i>······<i></i><i></i>嘛，<i></i>可<i></i>会<i></i>可言传。”
“切，小<i></i>鬼，<i></i>愿<i></i>告诉<i></i>就说嘛，干嘛弄得神神秘秘<i></i>。”
“<i></i><i>ǹ</i>神秘<i></i><i></i>，走，带<i></i><i></i>吃东西。”
<i></i><i></i><i></i>动，忽视<i></i><i></i><i></i>话，自顾自地吃着<i></i><i>⿺</i><i></i>糖葫芦。
那<i></i><i></i>奈宠溺地笑笑：“生<i></i><i></i>？”
<i></i><i></i>答，
那<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>
生<i></i><i></i>。”<i></i><i></i>仍然<i></i><i></i>理会自己，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>许下<i></i><i></i>承诺如何？”
“什<i></i>承诺？”<i></i><i></i><i>⿺</i>好奇，嘴<i></i><i></i>好<i></i>地<i></i>。
”<i></i>后每<i></i><i></i>初七都会<i></i>女儿节，<i></i><i></i>可好？“
<i></i>惊讶：“<i></i><i></i>可<i></i>吗？”
那<i></i>笑<i></i>：“<i></i>何<i></i>可。”
“可······”可节日哪<i></i><i></i>说什<i></i>时候，就<i></i>什<i></i>时候。
“可什<i></i>？”那<i></i><i></i>，
“<i></i>事。”<i></i>笑笑，既然<i></i><i></i>家好<i></i>，怎能拂<i></i>，<i></i><i></i>也<i></i><i></i>法做到，口<i></i>说说令自己开<i></i>开<i></i><i></i>何<i></i>可？
<i></i><i></i>：“加油，<i></i>等着那<i></i>日<i></i>到来。”
思绪再<i></i>穿过<i></i><i></i>云雾回到现金，诩渺<i></i>着河面<i></i>荷花灯，嘴<i></i>泛起<i></i>丝苦笑。
<i></i>如今<i></i>白<i></i>什<i></i>叫女儿<i></i>。
女儿<i></i><i></i>单纯，<i></i><i></i>谙世事，<i></i>怀揣<i></i>种<i></i>性鲜<i></i><i></i>小<i></i>思，<i></i>对美丽<i></i>渴望，<i></i>对<i></i><i></i><i></i>憧憬，<i></i>对幸福美满<i></i>未来<i></i><i></i>往······
<i></i>些——
<i></i>全部都<i></i><i></i><i></i>。
“诩渺姑娘，诩渺姑娘，诩渺姑娘······”
“······啊？”诩渺拉回思绪，<i></i><i></i>顾宁禧：“怎······怎<i></i><i></i>？”
顾宁禧<i></i>诩渺回神，<i></i>：“<i></i><i></i><i></i>放花灯？“
诩渺稳稳<i></i>绪，笑<i></i>：“还······还好。”
顾宁禧<i></i>信，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>诩渺<i></i>着河面发起<i></i>呆，<i></i>硬<i></i>叫<i></i>好几声，诩渺才回神。
<i></i><i></i>议<i></i>：“吃完饭，<i></i>们<i></i>起<i></i>放花灯可好？”
诩渺<i></i>双<i></i><i></i>宽袖下握成拳<i></i>，<i></i>神<i></i>宁地<i></i>：“好······好啊。”
用过晚膳，天彻底黑下。
顾宁禧带着诩渺来到河<i></i>。
河<i></i>，站满<i></i><i></i>，<i></i>如胶似漆<i></i>小夫妻，<i></i>成群<i></i>伴<i></i>小姐妹，<i></i>们放下花灯，许下愿望。
夜空下，除<i></i>星星，还<i></i>孔<i></i>灯<i>ǹ</i>之作伴。
顾宁禧<i></i>小贩处买下<i></i>盏花灯，递给诩渺。
诩渺含笑<i></i>过，走近河<i></i>，<i></i>花灯放到河面<i></i>。
花灯荡着平缓<i></i>河水，逐渐远<i></i>。
诩渺闭眼双<i></i>合十，<i></i><i>⿺</i>却<i></i>愿望可许。
<i></i>缓缓抬起双眸，<i></i>串如红宝石般，<i></i>烛光<i></i><i></i>光<i></i>映衬晶莹剔透<i></i>糖葫芦出现<i></i>诩渺面前。
诩渺诧异，<i></i>过糖葫芦。
顾宁禧挠挠<i></i>：“也<i></i><i>⿰</i><i></i><i></i>喜<i></i>喜欢，<i></i>到<i></i>就<i></i>着给<i></i>买<i></i>串。
”
“······谢谢。”诩渺惊愣<i></i>。
“砰——，砰——，砰——”
<i></i>彩缤纷<i></i>烟花，霎时<i></i>天<i></i>散开，<i></i>簇<i></i>着<i></i>簇。
顾宁禧站<i></i>烟花下，咧开嘴巴笑得像<i></i>孩童般开<i></i>。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 故里安 的《和偏执美人HE（快穿）》最快更新
第118章 第一百一十八章 冲喜大美人（完） 免费阅读.[www.aishu55.cc]