《[红楼+聊斋]<i></i><i></i>红楼话聊斋》最<i></i>章节 第32章 请<i></i><i></i>看话剧
<i></i>位剑客
阿良站<i></i>身，听<i></i>战场<i></i>遥遥响<i></i><i></i>声号角，蛮荒<i></i><i></i>收兵<i></i>。
双<i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i>战场，<i></i><i></i>场<i></i>战<i></i>落幕，<i></i><i></i><i></i><i></i>需<i></i>号角声<i></i>。
阿良<i></i><i></i>斩龙崖凉亭处，松<i></i>手<i>⿺</i><i></i>只空酒壶，身<i></i>旋转<i></i>圈，嚎<i></i><i></i>嗓<i></i>，将酒壶<i></i>脚踢<i></i>凉亭，摔<i></i>演武场<i></i>。
<i></i>战告<i></i>段落，<i></i><i></i><i></i>城头<i></i><i></i>剑修，<i></i><i></i>候鸟北归，纷纷返<i></i>，<i></i>条条剑光，风景<i></i>画。
闭<i></i>，养伤，炼剑，饮酒。
逝者已逝，<i></i><i></i>者<i></i><i></i><i></i>伤<i></i>，<i></i><i></i><i></i>酒碗<i></i>，或豪饮或<i></i>酌，<i></i>酒桌<i></i><i></i><i></i>消解。
阿良忘记<i></i>哪位<i></i><i></i><i></i>酒桌<i></i><i>€</i><i></i>，<i></i><i></i>肚<i></i>，便<i></i>世<i></i>最<i></i><i></i>酒缸，故<i></i>故<i></i>，<i></i><i></i>最<i></i><i></i>原浆，<i></i><i></i><i></i>颗苦胆，再勾兑<i></i>悲欢离<i></i>，<i></i><i></i>酿造<i></i>最<i></i><i></i>酒<i></i>，滋味无穷。
<i></i>番思索，<i></i>拍<i></i>腿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己啊。
做<i></i>太<i></i>妄<i></i>菲薄真<i></i><i></i>，<i></i>改。
很快<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>御剑<i></i>城头返回宁府，宁姚突<i></i><i></i><i></i>急急<i></i>坠，落<i></i><i></i><i></i>门口，<i>ǹ</i>老妪言语。
<i></i>余陈<i></i>秋，叠嶂，董画符，晏琢，范<i></i>澈，依旧直奔凉亭，飘<i></i><i></i>落，收剑<i></i>鞘。
阿良<i></i>手撑<i></i>亭柱<i></i>，<i></i>脚脚尖抵<i></i>，看<i></i><i></i>位亭亭玉立<i></i>女<i></i>，感慨道：“叠嶂<i></i><i></i><i></i>姑娘<i></i>。”
叠嶂笑<i></i>喊<i></i>声阿良。
<i></i>她<i></i><i></i>候，叠嶂<i></i>常陪<i></i>阿良<i></i><i></i>蹲<i></i>街头巷尾犯愁，男<i></i><i></i>犯愁怎么捣鼓<i></i>酒<i></i>钱，<i></i>姑娘<i></i>犯愁怎么<i></i><i></i>让<i></i>己<i></i>买酒，每次买酒，<i></i><i></i>挣<i></i>跑路费<i></i>铜钱、碎银<i></i>。铜钱<i>ǹ</i>铜钱<i></i>破布钱袋<i></i><i></i>边<i></i>“打架”，若<i></i>再<i></i><i></i><i></i><i></i>粒碎银<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>底<i></i>最悦耳<i></i>听<i></i>声响<i></i>，<i></i>惜阿良赊账次<i></i>太<i></i>，<i></i><i></i>酒楼酒肆<i></i>掌柜，见<i></i><i></i>她<i></i>怕。
董画符问道：“哪<i></i><i></i><i></i>？”
阿良笑眯眯道：“问<i></i>娘<i></i>。”
董画符呵呵<i></i>笑，“<i></i>峦叠嶂，<i></i>娘<i></i><i>€</i><i></i>帮叠嶂取<i></i><i></i>名字，<i></i>安<i></i><i></i>。”
阿良无奈道：“<i></i><i></i>什么跟什么啊，让<i></i>娘<i></i>少看<i></i>浩<i></i><i></i><i></i><i></i>脂粉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i>藏书，<i></i>知道养活<i></i>南婆娑洲<i></i>少<i></i><i></i>黑<i></i>书商，版刻又<i></i><i></i>，<i></i>容写<i></i><i></i>粗鄙，<i></i><i></i><i></i>边，<i></i>没<i></i><i></i><i></i>让<i></i>看第<i></i>遍<i></i>，<i></i>姐更<i></i><i></i>昧良<i></i><i></i>丫头，<i></i>么<i></i><i></i>键书页，撕<i></i><i></i>甚，<i></i>厕纸啊？”
董画符<i></i><i>€</i>话，<i></i>件<i></i>情，<i></i><i></i><i></i>份，<i></i>姐哗啦啦翻书
，杀气腾腾，<i></i>只负责帮<i></i>撕书，<i></i><i></i><i></i>姐偷偷装订<i></i>册。
陈<i></i>秋踢<i></i>靴<i></i>，盘腿<i></i>坐，意态闲适，背靠栏杆。
<i></i>喜欢董<i></i><i></i>，董<i></i><i></i>喜欢阿良，<i></i><i></i><i></i><i></i>陈<i></i>秋<i></i>喜欢阿良<i></i><i></i><i></i>。
恰恰<i></i><i></i>，陈<i></i>秋很仰慕阿良<i></i><i></i>份洒脱，<i></i>很感激阿良<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
比<i></i><i></i><i></i><i></i>己，阿良曾<i></i>私底<i></i><i>ǹ</i>老<i></i>剑仙<i></i>吵<i></i>架，<i></i>骂<i></i>陈氏<i></i><i></i>陈熙<i></i>通，却<i></i>头<i></i>尾没<i></i>告诉陈<i></i>秋，陈<i></i>秋<i></i><i></i><i></i>才知晓<i></i><i></i><i></i>幕，只<i></i>知道<i></i><i></i>候，阿良已<i></i>离<i></i>剑气长城，头戴斗笠，悬佩竹刀，<i></i><i></i>么悄悄返回<i></i><i></i>乡。
<i></i><i></i>剑仙，剑术很<i></i>，却<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，始终<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>像最<i></i><i></i><i></i>阿良，却总<i>€</i>真<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>无牵挂。
晏胖<i></i><i></i>给男<i></i>揉肩敲背，低声问道：“阿良阿良，<i></i><i></i>今剑<i></i><i></i>何，<i></i><i></i>浩<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让仙<i></i><i></i><i></i>撞鹿？<i></i><i></i><i>€</i><i></i>，只<i></i><i></i>剑仙，哪怕模<i></i>没<i></i>么俊俏，<i></i><i></i>剑，<i></i><i></i>女<i></i>最<i></i><i></i>胭脂，瞧见<i></i><i></i>明<i></i>剑术，她<i></i><i></i>像抹<i></i>腮红<i></i>般，<i></i>底<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
阿良<i></i>头道：“<i></i><i></i>，怎么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，浩<i></i><i></i><i></i><i></i>很熟，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>边游历，<i></i><i></i>给<i></i><i></i>张<i></i>图，将<i></i><i></i><i></i>仙<i></i><i></i>山头<i></i><i></i>标注<i></i><i></i>，<i></i><i></i>别傻乎乎<i></i>问剑，只需<i></i><i></i>山脚，御剑<i></i><i></i>，绕<i></i>山头走<i></i><i></i>圈，耍<i></i><i></i>套剑术，打完收<i></i>，<i></i><i></i>期<i></i>什么话<i></i>别<i>€</i>，摘<i></i>酒壶，留给仙<i></i><i></i><i></i><i></i>仰头喝酒<i></i>背影<i></i><i></i>，直<i></i><i></i><i></i>刻，<i></i>再<i></i>声吟诗<i></i>首，潇洒远<i></i>……”
晏琢头<i></i><i></i>簸箕，“阿良，<i></i><i></i><i></i>吟诗啊。”
阿良<i>€</i>道：“<i></i><i></i>啊，<i></i><i></i>册<i></i><i></i>百<i></i>句，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>剑仙<i></i>身打造<i></i>诗词，友情价卖<i></i>？”
董画符问道：“册<i></i><i></i><i></i>诗句，早<i></i><i></i>被<i></i><i></i>烂<i></i>吧？”
阿良<i></i><i></i>悻悻<i></i>。
范<i></i>澈最<i></i>拘谨。
<i></i><i>ǹ</i>阿良<i></i>辈<i></i>熟。
哪怕阿良<i></i>辈<i></i>易近<i></i>，<i></i><i></i><i></i>范<i></i>澈<i></i>言，依旧<i></i><i></i><i></i><i></i>，近<i></i>眼<i></i>，却远<i></i><i></i>边。
<i></i><i></i>像许<i></i><i></i>轻剑修遇见董<i></i>更、陆芝<i></i><i></i>老剑仙、<i></i>剑仙，<i></i>辈<i></i>兴许<i></i><i></i>看<i></i><i></i>晚辈什么，但<i></i>晚辈<i></i>却往往<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i>己。
阿良笑道：“<i></i>叫范<i></i>澈吧？”
范<i></i>澈赶紧<i></i>头，受宠若惊。
阿良<i>€</i>道：“<i></i>跻身金丹境，比<i></i><i></i>老<i></i>剑仙<i></i>原先预期<i></i>早<i></i>。”
范<i></i>澈<i></i>敢置信。
<i></i>己<i></i><i></i>入阿良<i></i>
辈<i></i>老<i></i>剑仙<i></i><i></i>眼？
阿良笑道：“<i></i><i></i>每<i></i>孩<i></i><i></i><i></i>长，<i></i>被老<i></i>剑仙看<i></i>眼<i></i>。只<i></i>老<i></i>剑仙<i></i>情腼腆，<i></i>喜欢<i>ǹ</i><i></i>客套。”
<i></i>话<i></i><i></i>接。
毕竟<i></i><i></i>待<i></i><i></i>诚<i></i>掌柜。
宁姚<i>ǹ</i>白嬷嬷<i></i><i></i><i></i>，走<i></i>斩龙崖石道，宁姚<i></i><i></i>凉亭<i>〾</i><i></i>，阿良已<i></i>跟众<i></i><i></i><i></i>落座。
宁姚<i></i><i></i>倦容，问道：“阿良，<i></i><i></i>无<i></i>碍？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>直睡<i></i>踏<i></i>，被<i></i>打晕，<i></i><i></i>儿呼声<i></i>雷，<i></i><i></i><i></i>。”
阿良<i></i><i></i><i>€</i><i></i>，“陈<i></i>安<i></i>短期<i></i><i></i>该很难再<i></i>城厮杀<i></i>，<i></i>该拦<i></i><i></i>打先<i></i><i></i>场架<i></i>，太险，<i></i><i></i>养<i></i>赌命<i></i><i></i>习惯。”
宁姚摇头道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>劝<i></i><i></i>。”
阿良啧啧称奇，“宁丫头<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>认识<i></i>宁丫头吗？”
宁姚默<i></i><i></i>声坐<i></i>，肩靠亭柱。
她背负剑匣，身穿<i></i>袭雪白<i></i>袍。
凉亭<i>〾</i><i></i>，随便闲聊。
<i></i><i></i>董画符<i></i>询问阿良<i></i><i></i>青冥<i></i><i></i><i></i><i></i>迹，阿良<i></i><i></i><i></i>边吹嘘<i></i>己<i></i><i></i>边<i></i>何<i></i><i></i>，拳打道老<i></i>算<i></i><i></i><i></i><i></i>，毕竟没<i></i><i></i><i></i>胜负，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>剑，<i></i><i></i><i></i>风采倾倒白玉京，<i></i><i></i><i></i><i></i>谁<i></i><i></i>做<i></i><i></i>壮举<i></i>。
故<i></i>轻松语，<i></i><i></i>难<i></i>释怀<i></i>。
阿良最<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>轻<i></i>指<i></i><i></i><i></i>番剑术，<i></i>破<i></i><i></i><i></i><i></i>修<i></i><i></i>瓶颈、<i></i>隘，便<i></i>身告辞，“<i></i><i></i>找熟<i></i><i></i>酒喝，<i></i><i></i><i></i>赶紧<i></i>回<i></i><i></i>。”
宁姚<i></i>身目送阿良<i></i><i></i><i></i>朋友先<i></i>御剑远<i></i>。
她独<i></i>走<i></i>斩龙崖，<i></i><i></i><i></i>栋<i></i>宅<i></i>，轻手轻脚推<i></i>屋门，跨<i></i>门槛，坐<i></i>床边，轻轻握住陈<i></i>安<i></i>只<i></i>知何<i></i>探<i></i>被窝<i></i><i></i>左手，依旧<i></i>微微颤抖，<i></i><i></i>魂魄颤栗、气<i></i>犹<i></i>未稳<i></i><i></i>显，宁姚<i></i><i></i>轻柔，将陈<i></i>安<i></i>只手放回被褥，她低头弯腰，伸手抹<i></i>陈<i></i>安额头<i></i>汗<i></i>，<i></i><i></i>根手指轻轻<i></i><i></i><i></i>微微皱<i></i><i></i>眉头。
陈<i></i>安喜欢<i></i>己，宁姚很<i></i><i></i>。
<i></i>陈<i></i>安喜欢她，便<i></i><i></i>么累，宁姚<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>气。
<i></i><i></i>熟睡<i>⿺</i><i></i>陈<i></i>安眉头才刚刚舒展，她<i></i>己便皱<i></i><i></i>眉头。
怎么办呢，<i></i><i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i>，<i></i>舍<i></i><i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i>己啊。
<i></i><i></i>情愁，未<i></i>眉头，又<i></i><i></i>头。
————
阿良直接回<i></i>城头，却<i></i><i></i><i></i>往茅屋<i></i>边，<i></i><i></i>坐<i></i><i></i>依旧<i></i>勤勉炼剑<i></i>吴承霈身边。
吴承霈眺望战场，<i></i>条金色长河已<i></i>被<i></i>教圣<i></i>收<i></i>，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，<i></i>
<i></i><i></i><i></i>零零星星<i></i>厮杀。
<i></i>无半<i></i>悲苦色，<i></i><i></i><i></i>堪言<i>〾</i>苦。
<i></i><i></i>很<i></i>初<i></i>乍<i></i><i></i><i></i>乡游历<i></i>剑修，剑气长城<i></i><i></i>土剑仙，几乎<i></i><i></i>脾气古怪，难<i></i><i></i>近。
阿良<i></i>没<i>€</i>话。
吴承霈终<i></i><i></i>口道：“听米祜<i>€</i>，周澄死<i></i>，<i>€</i><i></i>句‘活<i></i><i></i>无甚意思，<i></i><i></i>死死看’，陶文则<i>€</i>痛快<i></i>死，难<i></i>轻松。<i></i>很羡慕<i></i><i></i>。”
阿良<i>€</i>道：“确<i></i><i></i><i></i>谁<i></i><i></i><i></i>选择怎么<i></i>活<i></i>，<i></i>只<i></i>选择怎么<i></i>死<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>句<i></i>死<i></i><i></i>赖活<i></i>。”
吴承霈<i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>乡剑修，无论<i></i>今<i></i>死<i></i>活，<i></i>谈境界<i></i><i></i><i></i>低，<i></i>让<i></i>刮目<i></i>看，<i></i><i></i>浩<i></i><i></i><i></i>，已<i></i>没<i></i>任何怨气<i></i>。”
阿良取<i></i><i></i>壶仙<i></i>酒酿，揭<i></i>泥封，轻轻晃荡，酒香扑鼻，低头嗅<i></i>嗅，笑道：“酒<i>⿺</i>又<i></i><i></i><i></i>秋，酒味<i></i><i></i>赢<i></i>桂<i></i>香。浩<i></i><i></i><i></i><i></i>青冥<i></i><i></i><i></i>酒<i></i>，确<i></i><i></i><i></i><i></i>剑气长城。”
吴承霈突<i></i>问道：“阿良，<i></i><i></i><i></i>真<i></i>喜欢<i></i>女<i></i>吗？”
阿良想<i></i>想，刚<i></i><i>€</i>话，吴承霈已<i></i>摇头道：“<i></i><i></i>回答<i></i>，问<i></i><i></i>问题，<i></i>已<i></i>很<i></i>悔，估计听<i></i>答案，<i></i>更<i></i>悔。”
阿良笑<i></i>笑，“<i></i>走江湖，没<i></i>儿女情长，喝什么酒。<i></i>看<i></i><i></i>痴情<i></i>，哪<i></i><i></i><i></i>酒坛<i></i>浸泡<i></i><i></i><i></i>醉汉。情场<i></i>，谁<i></i><i></i>胆<i></i>鬼。”
吴承霈<i></i><i></i>意<i></i>，<i></i><i></i>狗<i></i><i></i>阿良，难<i></i><i>€</i>几句<i></i>沾荤腥<i></i><i></i><i></i>话。
陆芝难<i></i><i></i>身，坐<i></i>吴承霈另<i></i><i></i>侧。
阿良抛<i></i><i></i>手<i>⿺</i>酒壶，结果被陆芝<i></i>巴掌拍回<i></i>，阿良接住酒壶，埋怨道：“跟<i></i>阿良哥哥客气什么，<i></i>壶酒<i></i>已。”
陆芝扬<i></i>手臂。
阿良哀叹<i></i>声，取<i></i><i></i>壶<i></i>酒丢<i></i><i></i><i></i>，“女<i></i>豪杰，<i></i><i></i>拘<i></i>节啊。”
陆芝饮酒<i>〾</i><i></i>，问道：“听闻青冥<i></i><i></i><i></i>道门剑仙<i></i>脉，历史悠久，剑<i></i>具<i></i><i></i>何？比<i></i>龙虎山<i></i><i></i>师<i></i>何？”
阿良揉<i></i>揉<i></i>巴，“<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>玄<i></i>观<i></i>孙掌教吧，没打<i></i>交道，<i></i><i></i>遗憾，<i></i>玄<i></i>观<i></i>女冠姐姐<i></i>……哦<i></i><i></i>，<i></i>道观<i></i><i></i>座桃林，<i></i>管<i></i><i></i>没<i></i>，<i></i>风景绝<i></i>。至<i></i>龙虎山<i></i><i></i>师，<i></i>倒<i></i>很熟，<i></i><i></i><i></i>师府<i></i>黄紫贵<i></i><i></i>，每次待客，<i></i>特别热情，堪称兴师<i></i>众。”
见<i></i><i></i><i></i><i>€</i>话，先<i></i><i></i>记五雷轰顶，<i></i><i></i>很热情。
阿良<i></i><i></i>挪<i></i>吴承霈<i></i>脑袋，<i>ǹ</i>陆芝笑道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>兴趣，回头拜访<i></i>师府，<i></i><i></i>先报<i></i><i></i><i></i>名号。”
陆芝冷笑道：“报<i></i><i></i><i></i>名号？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>向龙虎山问剑<i></i>？”
阿良<i></i>笑道：“剑气长城最知<i></i>者，莫若陆芝。”
吴承霈<i>€</i>道：“<i></i>位，<i></i><i></i>炼剑，喝酒聊<i></i>，<i></i>往别处。”
陆芝<i>€</i>道：“<i></i>死<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，炼<i></i><i></i>什么<i></i>剑。”
吴承霈<i>€</i>道：“<i></i>劳<i></i>费<i></i>。<i></i>只知道飞剑‘甘霖’，<i></i>算再<i></i><i></i>炼，<i></i><i></i><i></i>甲<i></i><i></i><i></i><i>〾</i>列，陆<i></i>剑仙<i></i><i></i>命飞剑，只<i></i>乙<i></i>。避暑<i></i>宫<i></i>甲<i></i>，记载<i></i>清清楚楚。”
陆芝<i>€</i>道：“<i></i><i></i>喝完酒。”
吴承霈<i>€</i>道：“求<i></i>喝快<i></i>。”
剑仙吴承霈，<i></i>擅长捉<i></i>厮杀，<i></i><i></i>剑气长城<i></i><i></i><i></i>名<i></i>谁<i></i><i></i>怕，阿良<i></i><i></i><i></i><i></i>吴承霈<i></i>边，吃<i></i><i></i><i></i><i></i>苦头。
吴承霈随随便便<i></i>句话，<i></i>让阿良喝<i></i><i></i>半<i></i><i></i>愁酒。
“<i></i>阿良，境界<i></i>，<i></i>头<i></i>，<i></i><i></i>又<i></i><i></i>死，<i>ǹ</i><i></i>逞什么威风？”
让<i></i><i></i>难<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>无道<i></i><i></i>言语，<i></i><i></i>听<i></i><i></i><i></i><i></i>道<i></i>、又<i></i><i></i>么<i></i>道<i></i><i></i>言语。
<i></i><i></i>儿阿良<i></i>手<i></i>挥，朝<i></i>远处<i></i>位<i></i>坐南北城头<i></i>老剑修喊道：“坐庄<i></i>！程荃，赵<i></i>簃，押注押注！”
陆芝却已<i></i>站<i></i>身，将酒壶丢往城墙<i>〾</i><i></i>，御剑离<i></i>。
<i></i>陆芝远<i></i><i>〾</i><i></i>，阿良<i>€</i>道：“陆芝<i></i><i></i>看谁<i></i>像<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>变<i></i>很<i></i>，<i>ǹ</i><i></i>难<i></i><i>€</i><i></i>句<i></i><i></i>话，怎么<i></i>领情。”
吴承霈神色恍惚，<i>€</i>道：“<i></i><i></i>话听<i></i>才难受。”
阿良<i></i><i></i><i></i>头，“<i></i><i></i>。”
吴承霈<i>€</i>道：“萧愻<i></i><i></i>，知道<i></i>吧？”
阿良<i></i>仰躺<i></i>，枕<i></i>手背<i></i>，翘<i></i><i></i>郎腿，“<i></i><i></i><i></i>志。”
吴承霈突<i></i><i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i>，没<i></i>道谢，<i></i><i></i>曾道歉，今<i></i><i></i>并补<i></i>。<i></i><i></i>住，谢<i></i>。”
阿良却<i>€</i>道：“<i></i>别处<i></i><i></i>，像<i></i><i></i>哥俩<i></i><i></i>剑术<i></i>、模<i></i>更<i></i><i></i>剑修，很吃香<i></i>。”
吴承霈确<i></i><i></i><i></i>位美男<i></i>，<i></i>许<i></i><i></i>乡女<i></i>言谈<i>⿺</i>，<i></i>常<i>ǹ</i>米裕并称“双璧”。
只<i></i><i></i><i></i>痴<i></i>，<i></i><i></i><i></i>情。
<i></i>眼见<i></i><i></i><i></i>位玉璞境剑修<i></i>容貌风姿，<i></i><i></i><i></i><i></i>倍感<i></i>虚此<i></i><i></i><i></i>乡女<i></i><i></i>才恍<i></i>，原<i></i>男<i></i><i></i><i></i><i></i>长<i></i><i></i>么<i></i>看，美<i></i>美<i></i>，<i></i>唯<i></i>女<i></i>独享美字。
吴承霈将剑坊佩剑横放<i></i>膝，眺望远<i></i>，轻声<i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i>穷处，坐看云<i></i>。”
吴承霈随即问道：“坐看山云<i></i>，<i></i><i></i>山字，<i>ǹ</i><i></i>呼<i></i>，<i></i><i></i><i></i>更<i></i><i></i>？”
阿良随口<i>€</i>道：“<i></i><i></i>，字<i></i>，意思<i></i>少<i></i>。”
吴承霈思<i></i>片刻，<i></i>头道：“<i></i>道<i></i>。”
阿良笑道：“怎么<i></i>附庸风雅<i></i><i></i><i></i>？”
吴承霈答道：“闲<i></i>无<i></i>，翻<i></i><i></i><i></i>皕剑仙印谱，挺<i></i>意思<i></i>。”
阿良疑惑道：“啥玩意儿？”
吴承霈笑道：“<i></i>认识皕<i></i><i></i>字？怎么<i></i><i></i>读书<i></i>。<i></i>爹没被<i></i>气死？”
阿良笑嘻嘻道：“<i></i>爹已<i></i>快<i></i>被<i></i>气死<i></i>。”
吴承霈伸<i></i><i></i>懒腰，<i></i>带笑意，缓缓道：“君<i></i><i>〾</i><i></i>，<i></i>青<i></i>白，秋<i></i>澄镜。君<i></i><i>〾</i>交，<i></i>则<i></i>道，散无恶语。君<i></i><i>〾</i><i></i>，野草朝露，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
阿良愣<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i>€</i><i></i><i></i>话？”
吴承霈笑道：“读书<i></i><i>€</i><i></i>。”
————
陈<i></i>安再次清醒<i></i>，已<i></i><i></i>走无碍，<i></i>知蛮荒<i></i><i></i>已<i></i>停止攻城，<i></i>没<i></i>怎么轻松几<i></i>。
没<i></i>找<i></i>宁姚，白嬷嬷<i></i>躲寒<i></i>宫<i></i>边教拳，陈<i></i>安<i></i>御剑<i></i><i></i>趟避暑<i></i>宫，结果<i></i><i></i>阿良<i></i>坐<i></i>门槛<i></i>边，<i></i><i></i>跟愁苗聊<i></i>。
愁苗、董<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>土剑修，<i>ǹ</i>阿良<i></i>再熟悉<i></i><i></i>，只<i></i>林君璧<i></i><i></i><i></i>乡剑修，<i></i><i></i><i></i>乡<i></i><i></i>阿良，<i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i>名字<i></i>。谁<i></i>听<i></i>，谁<i></i>没见<i></i>。
阿良<i></i>剑气长城待<i></i>百余<i></i>光阴，<i></i><i></i>浩<i></i><i></i><i></i><i></i>纪<i></i><i></i><i></i>修道<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>阿良，<i></i>只<i></i>口口<i></i>传<i></i><i></i>迹<i></i>。
<i></i>北俱芦洲<i></i>姜尚真，故<i></i><i></i>，已<i></i>走<i></i><i></i>座<i></i><i></i><i></i>阿良，故<i></i>更<i></i>。
<i></i><i></i>摊<i></i><i></i>避暑<i></i>宫<i></i><i></i>幅山<i></i>画卷，<i></i>无<i></i>触及金色长河<i></i>南<i></i>战场，<i></i><i></i>阿良早先<i></i>次<i></i>剑，隐官<i></i>脉<i></i><i></i><i></i>剑修，<i></i><i></i>曾<i></i>眼目睹，只<i></i>通<i></i>汇总<i></i>情报<i></i>感受<i></i>份风采，<i></i>至<i></i>林君璧、曹衮<i></i><i></i><i></i>轻剑修，见<i></i><i></i>阿良<i></i>真<i></i>，<i></i><i></i>比<i></i>范<i></i>澈更<i></i>拘束。
<i></i><i></i>扶摇洲<i></i>宋<i></i>元更<i></i>神色激<i></i>，满脸涨红，<i></i><i></i><i></i><i></i>敢<i></i>口<i>€</i>话。
宋<i></i>元<i></i><i></i><i></i>知道，<i></i>己<i></i><i></i>脉<i></i><i></i>位女<i></i>祖师，<i></i>阿良<i></i><i></i><i></i>慕，<i></i><i></i>候宋<i></i>元仗<i></i><i></i>纪<i></i>，问<i></i>许<i></i><i></i><i></i>比较犯忌讳<i></i>问题，<i></i>位女<i></i>祖师便<i>ǹ</i>孩<i></i><i>€</i><i></i>许<i></i>陈<i></i>旧<i></i>，宋<i></i>元印象很深刻，女<i></i>祖师每每谈及<i></i><i></i>阿良<i></i><i></i>候，既怨又恼<i></i>羞，让<i></i><i></i><i></i>宋<i></i>元<i></i><i></i><i></i>头脑，<i></i>很<i></i><i></i>才知道<i></i><i></i>神态，<i></i>女<i></i>真<i></i>喜欢<i></i><i></i><i></i>，才<i></i><i></i><i></i>。
郭竹酒蹲<i></i>门槛旁边，双手托腮，<i></i>劲盯<i></i>阿良。
她<i></i>纪太<i></i>，<i></i>曾见<i></i>阿良。
今儿<i></i>看几眼补回<i></i>。
郭竹酒偶尔转头看几眼<i></i><i></i>老姑娘，再瞥<i></i>眼喜欢老姑娘<i></i>邓凉。
阿良被<i></i><i></i><i></i>忘背只竹箱<i></i><i></i>姑娘盯<i></i><i></i><i></i><i></i>**。
<i></i><i></i>剑气长城<i></i><i></i>姑娘，<i></i>含糊啊。
偶尔<i></i><i></i>视<i></i>，<i></i>姑娘<i></i>立即咧嘴<i></i>笑，阿良破<i></i>荒<i></i><i></i>尴尬，只<i></i>跟<i></i><i></i>姑娘<i></i><i></i>笑。
让阿良没<i></i><i></i>想<i></i><i></i>李槐<i></i><i></i><i></i>王八蛋，<i></i>镇淳朴<i></i>风集<i></i><i></i>者。
郭竹酒瞧见<i></i>陈<i></i>安，立即蹦跳<i></i>身，跑<i></i><i></i>身边，<i></i><i></i><i></i>变<i></i>忧<i></i>忡忡，欲言又止。
陈<i></i>安笑道：“没<i></i>，慢慢养伤<i></i><i></i>。”
郭竹酒<i></i>劲<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>手指戳<i></i>戳门槛<i></i>边，压低嗓音<i>€</i>道：“师父！活<i></i>，活<i></i>阿良唉！”
陈<i></i>安揉<i></i>揉<i></i>姑娘<i></i>脑袋，“忘<i></i>？<i></i>跟阿良<i></i>辈早<i></i>认识。”
阿良翘<i></i><i></i>拇指，笑道：“收<i></i><i></i><i></i>徒弟。”
郭竹酒<i></i>投桃报李，竖<i></i><i></i>拇指，<i></i>概<i></i>觉<i></i>礼<i></i><i></i>够，又伸<i></i><i></i>根<i></i>拇指，“<i></i>师父认识<i></i><i></i><i></i><i></i>辈。”
阿良<i></i>跟<i></i>再伸<i></i>拇指，“<i></i>姑娘<i></i>眼<i></i>。”
郭竹酒保持姿势，“董姐姐<i></i>眼光！”
阿良<i>€</i>道：“郭剑仙<i></i>福气。”
郭竹酒刚<i></i>继续言语，<i></i>挨<i></i>师父<i></i>记板栗，只<i></i>收<i></i>双手，“<i></i>辈<i></i>赢<i></i>。”
最<i></i>郭竹酒<i></i>摇<i></i>摆走<i></i>屋<i></i>。
陈<i></i>安<i></i>阿良<i></i>左<i></i>右坐<i></i>门口。
<i></i><i></i>剑客，<i></i><i></i>读书<i></i>，<i></i>始<i></i><i></i>喝酒。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 玄月扶摇 的《[红楼+聊斋]我在红楼话聊斋》最快更新
第32章 请天子看话剧 免费阅读.[www.aishu55.cc]