《俊对<i></i><i></i>凶婆婆[七零]》<i></i><i></i>章节 <i></i>102章 <i></i>102章
夜晚。
胡<i></i>楠坐<i></i>床<i></i>，<i></i>着窗外<i></i><i></i>色。
吕<i></i>煜<i></i>经睡着<i></i>。
吕依依房<i></i><i>⿺</i><i></i>灯也<i></i>经<i></i>闭<i></i>。
“咔哒。”
身后<i></i>传来<i></i>玻璃球<i></i>声音。
“咕噜噜。”
胡<i></i>楠觉得颈后<i></i>些发凉，<i></i>转过身，<i></i><i></i><i></i>被<i></i>光照耀得熠熠闪烁<i></i>透<i></i>玻璃球。
“搞什<i></i>？”
胡<i></i>楠皱眉，捡起玻璃球，“依依房<i></i><i></i>东西怎<i></i>滚到<i></i>儿来<i></i>？”
对啊。
<i></i>们房<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>门<i></i>嘛？
依依<i></i>玻璃球怎<i></i>滚<i></i><i></i>来？
胡<i></i>楠<i></i>觉得背后凉嗖嗖<i></i>，<i></i>冷汗<i></i>断<i></i><i></i>下。
<i></i>对。
玻璃球……
依依什<i></i>时候<i></i>玻璃球<i></i>？
<i></i>记得，<i></i>刚才<i></i>依依房<i></i>里捡到<i></i>玻璃球<i></i>，然后，然后。
<i></i><i></i>到<i></i><i></i>张鬼脸！！
之后，<i></i>就从依依<i></i>床<i></i>醒过来<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>玻璃球也<i></i><i></i><i></i>。
所<i></i>，依依到底<i></i><i></i><i></i>玻璃球？！
胡<i></i>楠胡思乱<i></i>着，<i></i><i></i>冰冷<i></i><i></i>搭<i></i><i></i><i></i><i></i>肩膀<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>背后吹<i></i>。
“胡<i></i>楠，胡<i></i>楠……”
依稀<i></i><i></i>女<i></i><i></i>声音。
胡<i></i>楠僵硬着身子，完全<i></i>敢回<i></i>。
“胡<i></i>楠，<i></i>会让<i></i>下来陪<i></i><i></i>……”
哀怨嘶哑<i></i>女声<i></i>背后响起，那<i></i>苍白<i></i><i></i>拉住胡<i></i>楠<i></i>脖子，逼迫<i></i>转过<i></i>。
<i></i>张七窍<i></i>血<i></i>脸出现<i></i><i></i>面前。
“<i></i>，<i></i><i></i>……”
胡<i></i>楠颤抖着声音。
“呼呼呼。”
<i></i>着眼前<i></i>天花板，胡<i></i>楠抹<i></i>把脸，确认自己<i></i><i></i>主卧<i></i>床<i></i>。
刚刚，<i></i><i></i>噩梦？！
怎<i></i>会，怎<i></i>会梦到那<i></i><i></i>？！
都<i></i><i></i>久<i></i>！
“<i></i>婆？<i></i>醒啦？”吕<i></i>煜轻轻揉<i></i>揉<i></i><i></i><i></i>发，起身<i></i><i></i>时<i></i>。
“八点。今天<i></i><i></i>班，多睡会吧。”<i></i>说<i></i>。
胡<i></i>楠脑海里满<i></i>梦境里<i></i>场景，<i></i>时<i></i>也<i></i><i></i><i></i>再休息<i></i>，匆匆说<i></i>句“<i></i><i></i>洗漱<i></i>”，便离开<i></i>房<i></i>。
依依<i></i>经<i></i>补习班<i></i>，煮饭阿姨还<i></i>忙着做两<i></i>主<i></i><i></i>餐食。
<i></i>
胡<i></i>楠出来，阿姨回<i></i><i></i>：“马<i></i>做好<i></i>，您先<i></i>坐着吧。”
“嗯。<i></i>过来倒杯水。”胡<i></i>楠冲<i></i>点点<i></i>，仰<i></i>喝<i></i>杯开水。
外面，骄阳似火，胡<i></i>楠<i></i>着斑驳<i></i>阳光，噩梦里复杂<i></i><i></i><i></i>渐渐散<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>。
都十几年<i></i>事<i></i><i></i>，谁还<i>⿰</i><i></i>？
胡<i></i>楠勾勾唇，调整好<i></i>态，坐到沙发<i></i><i></i><i></i>机。
<i></i><i></i>会，吕<i></i>煜也收拾好出来<i></i>。
“<i></i>婆，今天<i></i><i></i>电影吗？”
两<i></i><i></i>工作都挺忙<i></i>。
胡<i></i>楠<i></i><i></i>服装平面模<i></i>，经<i></i><i></i>拍照拍到<i></i>晚。
而吕<i></i>煜则经营着<i></i>家<i></i><i></i><i></i>小<i></i>茶园，<i></i>部分时<i></i>都<i></i><i></i>谈合同<i></i><i></i>监察。
<i></i><i></i>起<i></i>时<i></i><i></i>多。
“好呀。算起来<i></i>们都好久<i></i><i></i><i></i>过电影<i></i>呢。”胡<i></i>楠撅噘嘴。
<i></i><i></i>婚<i></i>早，现今也<i></i>过三十六岁，依依却<i></i>经十二岁<i></i>。
岁<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>脸<i></i>留下痕迹，如今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>还<i></i>二十七八岁<i></i><i></i>子。
<i></i>也<i></i><i></i>还能继续做模<i></i><i></i><i></i>因。
<i></i>生<i></i>好<i></i>，撒娇也可<i></i>，吕<i></i>煜<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>脸，<i></i>：“今天陪<i></i>玩开<i></i>。”
吃过早饭，二<i></i>步行<i></i>街。
<i></i>们<i></i><i></i>寓面积<i></i>算太<i></i>，<i></i>因<i></i><i></i><i></i>市<i>⿺</i><i></i>，也花<i></i><i></i><i></i>钱。
商场离<i></i>寓<i></i>过六百米。
时<i></i>还早，吕<i></i>煜订好十点钟<i></i>电影票，拉着胡<i></i>楠<i></i>服装店逛。
胡<i></i>楠<i></i><i></i>行走<i></i>衣架子，换什<i></i>衣服都好<i></i>，吕<i></i>煜也<i></i>缺钱，<i></i><i></i>胡<i></i>楠喜欢，全都包<i></i>下来。
店<i></i><i></i>着两<i></i>恩<i></i><i></i>夫妻，眼<i>⿺</i>都<i></i>羡慕。
“胡女士，您真<i></i>幸福，<i></i><i></i><i></i>好<i></i><i></i><i></i>。”负责刷卡<i></i><i></i>工笑<i></i>。
“哈哈。<i></i>啊。所<i></i><i></i>觉得自己<i></i>幸运嘛。”胡<i></i>楠也笑着说。
二<i></i>出门<i></i>时<i></i><i></i>概<i></i>九点，逛完店面，<i></i>好快十点钟，吕<i></i>煜拉着<i></i>往检票处走。
“叮铃铃。”
胡<i></i>楠<i></i>电话铃声突然响起。
“喂？李<i></i>师？”
胡<i></i>楠<i></i><i></i>电话。
“喂？<i></i>依依家<i></i>吗？依依今天<i></i><i></i>来<i></i>课啊？怎<i></i>回事？刚才<i></i>课<i></i>时候还<i></i>发现，现<i></i>课后辅导<i></i>过来清点<i></i><i></i>才发现<i></i>对。怎<i></i>回事？<i></i><i></i><i></i>忘记请假<i></i>？”李<i></i>师<i></i><i></i>。
“啊？什<i></i>？依依<i></i>来<i></i>课？”
胡<i></i>楠<i></i><i></i>吕<i></i>煜<i></i>眼。
吕<i></i>煜听到胡<i></i>楠<i></i>话，走近：“依依怎<i></i><i></i>？”
胡<i></i>楠对着电话说：“<i></i>们也<i></i>清楚，今天依依<i></i>出<i></i>门<i></i>。<i></i><i></i><i></i>家。”
“会<i></i>会<i></i>出哪儿玩<i></i><i></i>？<i></i>们机构<i></i><i></i>孩子<i></i>电话，也<i></i><i>⿰</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。家<i></i><i></i><i></i><i></i>快打电话<i></i>下孩子<i></i>况吧。<i></i><i></i><i></i>出什<i></i>事<i></i>？”李<i></i>师说。
“好好好。<i></i>马<i></i>打电话。”
胡<i></i>楠挂<i></i>李<i></i>师<i></i>电话，赶紧拨<i></i>依依<i></i><i></i>机。
<i></i><i></i>监督依依学习，<i></i>们<i></i><i></i>给<i></i>配置智能<i></i>机，而<i></i>使用<i></i><i></i><i></i><i></i>机。
“对<i></i>起，您拨打<i></i>电话<i></i><i></i>机，暂时<i></i>法<i></i><i></i>。”
耳机里，传来机械<i></i>电子音。
“<i></i><i></i><i></i>。”胡<i></i>楠着急<i></i>挂<i></i>电话<i></i><i></i>播，被吕<i></i>煜拦住<i></i>。
“<i></i>机<i></i>？”
“嗯。<i></i><i></i><i></i>依依真<i></i>出什<i></i>事<i></i>？<i></i><i></i><i></i>昨天<i></i><i></i>就<i></i>好。说<i></i>定<i></i>逃课<i></i>什<i></i>地方<i></i>。<i></i>可怎<i></i>办啊。电话也<i></i><i></i>。”胡<i></i>楠捏着<i></i>机，着急<i></i><i></i>得<i></i>。
“冷静点。”吕<i></i>煜<i></i>，“先<i></i>附近<i></i><i></i><i></i>况。实<i></i><i></i>行就报警。”
“好。”胡<i></i>楠<i></i>声音都带<i></i><i></i>哭腔。
“叮铃铃——”
<i></i><i></i><i></i><i></i>刺耳<i></i>铃声响起。
胡<i></i>楠打开<i></i>机，发现<i></i><i></i>串陌生号码。
“喂？”
“请<i></i><i></i>胡女士吗？”对面<i></i><i></i><i></i>陌生<i></i>女<i></i><i></i>声音。
“<i></i>。请<i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i>们<i></i>雾都警察局。<i></i><i></i>需<i></i>您来认领<i></i>下尸体。”
“什，什<i></i>？”胡<i></i>楠皱皱眉，“警察局给<i></i>打电话干嘛？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，胡女女士。<i></i>们今天<i></i>西郊<i></i>荒木丛发现<i></i><i></i>具女尸，经确认死<i></i><i></i>吕依依。您<i></i><i></i><i></i>监护<i></i>吧？”对面<i></i>女警<i></i><i></i>。
胡<i></i>楠<i></i>脑袋嗡嗡作响。
“<i></i>。<i></i>。<i></i><i></i>。”
<i></i>胡乱<i></i>应<i></i>。
“那麻烦您过来认领<i></i>下尸体，顺便做<i></i>笔录。”女警说<i></i>。
“好，好<i></i>。”
挂<i></i>电话，胡<i></i>楠失魂落魄<i></i>站着。
吕<i></i>煜走过来，扶住<i></i>：“怎<i></i>回事？”
“依依。依依。”
“依依怎<i></i><i></i>？”吕<i></i>煜察觉<i></i>状态<i></i>对，轻声询<i></i>。
“依依死<i></i>！！”胡<i></i>楠<i></i>下子哭出来。
“死。谁死<i></i>？！”吕<i></i>煜瞪<i></i><i></i>眼睛，“<i></i><i></i>可能！谁告诉<i></i><i></i>！！”
“警察！<i></i>警察说<i></i>！！”胡<i></i>楠哭着拿出<i></i>机，“<i></i>让<i></i>们现<i></i><i></i>认领尸体！！”
“<i></i>可能！<i></i><i></i>可能！”吕<i></i>煜实<i></i><i></i><i></i>相信，昨晚还好好<i></i><i></i>家写作业<i></i>女儿。
怎<i></i>就<i></i>们逛<i></i>商场<i></i>功夫，就死<i></i>？！
“<i></i>警局，<i></i>警局。<i></i><i></i>相信。”胡<i></i>楠<i></i>些疯魔<i></i>，<i></i>抬脚就冲<i></i>出<i></i>，拦住出租车。
两<i></i><i></i><i></i>狂奔，来到警局门口时，刚好十点半。
“<i></i>胡女士？”门口<i></i><i></i>待警<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>。<i></i><i></i>。”胡<i></i>楠脸<i></i><i></i>妆都哭花<i></i>。
“先过<i></i>吧。”
<i></i>待<i></i>打<i></i><i></i>电话，<i></i><i></i>身材高挑<i></i>女警走出来把两<i></i>往里<i></i>请。
“胡女士，请确认下<i></i><i></i>否<i></i>您女儿<i></i>尸体，<i></i><i></i>话，就可<i></i>签字<i></i>。”女警拉开法医室<i></i>门，<i></i>。
法医室<i></i>冷，胡<i></i>楠<i></i><i></i><i></i>，就<i></i>到床<i></i>白布蒙着<i></i>尸体。
法医轻轻拉开白布，露出吕依依青紫<i></i>脸。
“唔。”
胡<i></i>楠憋<i></i>住，<i></i>马就哭<i></i>出来。
“<i></i>。<i></i>到底<i></i>怎<i></i>回事？”
胡<i></i>楠哭着<i></i>。
吕<i></i>煜<i></i>经<i></i>女警签过字<i></i>，<i></i>时拉着胡<i></i>楠，神<i></i>也<i></i>恍惚。
“胡女士，吕先生。<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>们需<i></i><i></i><i></i><i></i>下吕依依昨天下午<i></i>点<i></i>行<i></i><i></i>况。<i></i>们清楚吗？”女警<i></i><i></i>。
“下午<i></i>点？”胡<i></i>楠<i></i>愣，“那<i></i>时候，<i></i>应该<i></i><i></i>回来<i></i><i></i><i></i>吧？”
依依<i></i>补课班<i></i>到四点<i></i>十，<i></i>因<i></i><i></i>课<i></i>地方<i></i>算近，回家需<i></i>点时<i></i>。
“可<i></i>给<i></i>们<i></i><i></i>般从补习班到家<i></i>行走<i></i><i></i>吗？因<i></i><i></i>们注<i></i>到，案发地离两<i></i>都<i></i>远。”女警<i></i>。
“<i></i>可<i></i><i></i><i></i>下。<i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i>昨天下午<i></i>点<i></i><i></i>况啊？”胡<i></i>楠<i></i><i></i><i></i>懂。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。根据法医<i></i>剖推断，死亡时<i></i><i></i>概<i></i>昨天下午<i></i>点十分到<i></i>点半之<i></i>。”女警<i></i>释。
“<i></i><i></i>可能！”打断<i></i><i></i><i></i>吕<i></i>煜。
“<i></i>错！<i></i>绝对<i></i>可能！<i></i>们昨天晚<i></i>还<i></i>过依依！”胡<i></i>楠也<i></i>。
女警被两口子异口同声<i></i><i></i>驳弄懵<i></i><i></i>下，随后<i></i>：“您们<i></i><i></i>思<i></i>说，<i></i>们<i></i>案发后<i></i>当晚还<i>ǹ</i>死<i></i><i></i>过面？”
“<i></i>啊！<i></i>们<i></i>起吃<i></i>晚饭，依依还<i></i>房<i></i>里做<i></i>作业！<i></i><i></i>眼所<i></i>。”胡<i></i>楠激动<i></i>说<i></i>。
“胡女士，如<i></i>您确定面前<i></i><i></i>具尸体<i></i>您<i></i>女儿<i></i>话，<i></i><i></i><i></i>事
<i></i><i></i><i></i>可能发生<i></i>。”女警说<i></i>。
“<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>就<i></i>过。<i></i>们就算<i></i>警察，也<i></i>能颠倒<i></i>非！！”胡<i></i>楠<i></i>。
“同志。可<i></i><i></i><i></i>下。依依到底因<i></i>什<i></i>死亡吗？”吕<i></i>煜<i></i>胡<i></i>楠冷静<i></i>点，虽然也<i></i>太<i></i>受<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>还<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>……”女警<i></i><i></i><i></i><i></i>些诡异，“<i></i>们<i></i>自<i></i>吧。”
说着，让法医撩开<i></i>吕依依<i></i>尸体。
<i>ǹ</i><i></i>还完好<i></i>面部<i></i>同，<i></i><i></i>腹部开<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>口子。
里面<i></i>出来<i></i>却<i></i><i></i>血肉，而<i></i><i></i>团<i></i>团<i></i>黑发！！
“呕……”
胡<i></i>楠<i></i>着女儿<i></i>成<i></i><i></i><i></i>子，忍<i></i>住干呕起来。
“<i></i>，<i></i><i></i>什<i></i>东西？！”吕<i></i>煜也被惊到<i></i>。
<i></i>仅仅<i></i>腹部，细<i></i>之下，才发现吕依依全身<i></i>下都<i></i>些黑色<i></i>小点。
那<i></i>刺破<i></i>皮肤<i></i><i></i>发。
“吕依依<i></i>死亡<i></i>况太过猎奇，现<i></i>警方也<i></i><i></i><i></i><i></i>步发现，所<i></i>才会找<i></i>们<i></i>行询<i></i>。”
“<i></i>。<i></i>何止<i></i>猎奇啊。”吕<i></i>煜都<i></i>说<i></i>出话<i></i>。
“鬼！<i></i>鬼干<i></i>对<i></i>对？”胡<i></i>楠哭着<i></i>女警。
“胡女士，<i></i>们都<i></i>唯物主义论<i></i>，<i></i>可<i></i>封<i></i>迷信。”女警<i></i>。
“那<i></i>倒<i></i>告诉<i></i>谁杀<i></i><i></i>女儿啊！”
胡<i></i>楠哭着，突然<i></i><i></i>起<i></i>昨天晚<i></i><i></i>梦境。
难<i></i>…难<i></i>……
<i></i>，<i></i>可能。
绝对<i></i>可能。
<i></i><i></i>经死<i></i>。
<i></i><i></i>可能回来<i></i>！！
绝对<i></i>可能！！
“叮铃铃——”
胡<i></i>楠<i></i><i></i>机<i></i>响<i></i>。
“喂？”
胡<i></i>楠现<i></i><i></i>觉得浑身乏力。
“嘻嘻——伤<i></i>吗？<i></i>就<i></i><i></i>价啊——”
“胡<i></i>楠——<i></i><i></i>快，也<i></i>下来<i></i>——”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 芒果爱苹果 的《俊对象和凶婆婆[七零]》最快更新
第102章 第102章 免费阅读.[www.aishu55.cc]