《招摇<i></i>境》最<i></i>章节 第22章 第 22 章
儿媳妇<i></i>最佳<i></i>选
护士将宋荣誉<i></i>宋婉婷带<i></i>病房<i></i>厅<i></i><i></i>候，吴东海<i></i>吴鑫父<i></i>刚<i></i><i></i><i></i>。
吴鑫<i></i>眼<i></i>看<i></i><i></i>亭亭玉立、美艳无双<i></i>宋婉婷，整<i></i><i></i>甚至错愕<i></i><i></i>几秒<i></i><i></i>没<i></i>回<i></i>神<i></i>。
吴东海看<i></i>宋婉婷，<i></i><i></i>免<i></i><i></i>惊讶。
<i></i><i></i>宋婉婷<i></i>长辈，<i></i><i></i>跟宋婉婷接触并<i></i>算<i></i>，已<i></i><i></i><i></i>几<i></i>没见<i></i><i></i>，没想<i></i>，<i></i>姑娘竟<i></i>长<i></i>愈<i></i>漂亮<i></i><i></i>，比<i></i><i></i><i></i>明星<i></i><i></i>遑<i></i>让！
宋荣誉此<i></i>非常尊敬<i></i><i></i>口<i>€</i>道：“吴叔叔您<i></i>，<i></i><i></i>宋<i></i><i></i>宋荣誉，<i></i>位<i></i><i></i>堂妹宋婉婷，爷爷听<i>€</i>您<i></i>金陵，<i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i>拜<i></i><i></i><i></i>。”
<i>€</i><i></i>，宋荣誉又道：“<i></i>爸爸暂<i></i><i></i><i></i>金陵，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>拜<i></i>，<i></i>请见谅。”
吴东海急忙<i>€</i>道：“哎呀，宋叔叔真<i></i>太客气<i></i>！<i></i>该<i></i><i></i><i></i>拜<i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i><i></i><i></i>直没走<i></i>，<i></i><i></i>失<i></i>礼<i></i>！”
吴<i></i><i>ǹ</i>宋<i></i>虽<i></i><i></i><i></i><i></i>悬殊，但<i></i>属<i></i>江南<i></i><i></i><i></i>族<i></i>序列，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>族，无论谁<i></i><i></i>谁<i></i><i></i>盘<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>该<i></i><i></i>登门拜访。
若<i></i><i></i>常情况<i></i>，吴东海<i></i><i></i>金陵，<i></i>么最先<i></i>做<i></i>，<i></i><i></i><i></i>宋<i></i>拜访<i></i><i></i>，<i></i><i></i>走<i></i>走<i></i>、增<i></i><i></i><i></i><i></i>系。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>少<i></i>觉<i></i><i></i><i></i><i></i>太<i></i>意思。
<i></i>键<i></i>，<i></i><i></i><i></i>情况<i></i>确<i></i>特殊，<i></i>儿<i></i>吴奇<i></i><i></i>毛病，<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>丢脸。
<i></i><i></i>，<i></i>便很坦诚<i></i><i>€</i>：“哎呀，<i></i>次<i></i>金陵，<i></i><i></i><i></i>犬<i></i>身<i></i><i></i>精神<i></i><i></i><i></i><i></i>问题，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>直待<i></i>医院，哪<i></i>没<i></i>，<i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i>第<i></i><i></i><i></i><i></i>看望宋叔叔，<i></i>望宋叔叔<i></i><i></i>见谅、<i></i><i></i>责怪<i></i>。”
宋婉婷忙道：“吴叔叔您<i></i><i></i><i></i>么客气<i></i>，爷爷知道您<i></i><i></i><i></i><i></i>办，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>责怪<i></i>意思。”
<i>€</i><i></i>，宋婉婷取<i></i><i></i>块寒玉雕琢<i></i>观音，递<i></i><i></i>吴东海<i></i><i></i><i></i>，认真<i>€</i>道：“吴叔叔，<i></i>块寒玉<i></i>爷爷<i></i><i></i>头<i></i>，据<i>€</i><i></i><i></i>安神静<i></i><i></i>功效，<i></i>让<i></i>带<i></i>给您，希望<i></i><i></i>公<i></i><i></i>病情<i></i>效果。”
吴东海急忙感谢道：“真<i></i>太谢谢宋叔叔<i></i>！”
<i>€</i><i></i>，<i></i>己<i></i>没客气，伸手将<i></i>块寒玉接<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>旁<i></i>吴鑫<i></i>直看<i></i>宋婉婷没<i>€</i>话，<i></i><i></i>候才强装淡<i></i><i></i><i>€</i>：“婉婷，咱<i></i><i></i><i></i><i></i>很长<i></i><i></i>没见<i></i>吧？”
宋婉婷微微<i></i>笑，<i></i>头<i>€</i>道：“<i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧，<i></i><i></i>记<i></i>太清楚<i></i>。
<div class="content" id="content1">