《霸总带崽<i></i>常》最<i></i>章节 第36章 第 36 章
想<i></i>身<i></i>许
听<i>€</i>叶辰<i></i>给<i></i>己做护身符，宋婉婷雀跃无比。
她<i></i>知道叶辰<i></i>护身符，<i></i>底<i></i>什么<i></i><i></i>东西或者<i></i><i></i>什么<i></i><i></i>功效。
但她知道<i></i>东西<i></i>叶辰<i></i><i></i><i></i>己做<i></i>，<i></i>且<i></i><i></i><i></i><i></i>手做，光<i></i>叶<i></i>师<i></i>手<i>⿸</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>足够<i></i>己感激<i></i>已<i></i>。
<i></i><i></i>她双目<i></i>红，感恩<i></i><i>€</i>道：“叶<i></i>师，您<i></i>婉婷<i></i>么<i></i>，<i></i><i></i>知道该<i></i>何报答您！”
<i>€</i><i></i>话<i></i><i></i>候，宋婉婷<i></i><i></i><i></i>独白却<i></i>：“若<i></i><i></i><i></i>，<i></i>己真想<i></i>身<i></i>许，此<i></i>陪伴叶<i></i>师、<i></i><i></i><i></i>叶<i></i>师身<i></i>侍奉左右，<i></i>报答叶<i></i>师<i></i><i></i>己<i></i>恩情。”
<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>话，让她<i></i><i></i><i></i><i></i>骄傲<i></i><i></i><i></i>族<i></i>姐，怎么<i></i>意思<i>€</i><i></i><i></i>口。
叶辰<i></i>此倒<i></i>非常淡<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i><i></i>、知恩图报<i></i><i></i>。
宋婉婷虽<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>恩<i></i>，但她<i></i><i></i>己<i></i>朋友，<i></i>且<i></i><i></i>品值<i></i>信赖、值<i></i>交<i></i><i></i>朋友。
<i></i><i></i><i></i><i></i>朋友，<i></i><i></i><i></i><i></i>充满真诚<i></i>。
更何况叶辰总<i></i>隐隐觉<i></i>，宋婉婷<i></i><i></i>己<i></i><i>€</i>，意<i></i><i>ǹ</i><i></i>般<i></i>朋友<i></i>像又<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>叶辰<i></i><i></i><i></i>，<i></i>很欣赏宋婉婷<i></i><i></i><i></i>，<i></i>及宋婉婷<i></i><i></i><i></i>风格。
<i></i>且，<i></i>觉<i></i>，宋婉婷<i></i>命运跟<i></i>己差<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身名门，却又父母早逝。
<i></i><i></i>她<i></i>命稍微比<i></i>己<i></i><i></i><i></i>，<i></i>码她没<i></i>离<i></i><i></i>族、沦落<i></i>乡。
<i></i><i></i><i></i>欣赏宋婉婷<i></i><i></i><i></i>，又<i>ǹ</i>她惺惺<i></i>惜，<i></i><i></i>叶辰想<i></i>她<i></i>照顾<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>感觉。
宋婉婷故意没<i></i><i></i>车<i></i><i></i>很快，<i></i><i></i>，<i></i>己<i></i><i></i>更<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>叶辰<i></i>车<i></i>独处。
宋<i></i>别墅<i>ǹ</i>叶辰<i></i>住<i></i>汤臣<i></i>品，隔<i></i><i></i>条波澜壮阔<i></i>长江，<i></i><i></i><i></i>宋婉婷<i></i>车<i></i><i></i>长江<i></i>桥附近<i></i><i></i>候，她忽<i></i>转头看向叶辰，眼神<i>⿺</i>满<i></i>期待<i></i><i>€</i>：“叶<i></i>师，<i></i>果您<i></i><i></i>急回<i></i><i></i>话，<i></i>陪<i></i><i></i>江边走<i></i>走吗？”
叶辰<i></i><i></i><i></i>头，<i></i>口道：“<i></i>。”
宋婉婷欣喜<i></i>已<i></i><i>€</i>：“太<i></i><i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>特别安静，<i></i>且没什么<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>江滩<i></i>散散步，吹吹风。”
<i>€</i><i></i>，宋婉婷便<i></i>车<i></i><i></i><i></i>沿江<i></i><i></i>条<i></i>路<i></i>。
车<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>公<i></i>，她便将车停<i></i>路边，<i></i>叶辰<i>€</i>：“<i></i>边<i></i>条路<i></i><i></i><i></i><i></i>，咱<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>车吧。”
叶辰<i></i><i></i><i></i>头，推<i></i>车门走
<div class="content" id="content1">