《丞<i></i>掠娇（<i></i><i></i>）》最<i></i>章节 第40章 转安
“瑾琛。”柳<i></i>杰<i></i><i></i><i></i>容：“<i></i>跟<i></i><i></i>身边<i></i>段<i></i><i></i>，<i></i>总<i></i>让<i></i>身陷险境，<i></i>今<i></i>迎击匈奴更<i></i>凶险<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>启<i></i><i></i>确<i></i>处<i></i><i></i>风啊。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>甘凉，长<i></i>甘凉，<i></i>片土<i></i>养育<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>守护<i></i>片土<i></i>。”周瑾琛目光坚<i></i>，“<i></i>习武<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候挺身<i></i><i></i>，<i></i>果<i></i><i></i><i></i>候<i></i>退缩<i></i>，<i></i><i></i>退缩<i></i>，<i></i><i></i><i></i>退缩<i></i>，谁<i></i>守<i></i><i></i>门？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>绝<i></i>允许<i></i>虏践踏<i></i><i></i><i></i><i></i>土。凡江河<i></i>至，<i></i>月<i></i>照，皆<i></i><i></i>土。犯<i></i><i></i>土者，虽远必诛。”
姜离看<i></i>周瑾琛，她<i></i><i></i><i></i>劝阻周瑾琛，<i></i><i></i><i></i>周瑾琛<i></i>魅<i></i><i></i><i></i>，<i></i>腔赤诚，志<i></i><i></i><i></i>。
姜离<i></i><i></i>让<i></i>己女儿<i></i><i></i>情怀牵绊住周瑾琛。
林暮似乎看明白<i></i><i></i>什么姜离<i></i><i></i>周瑾琛<i></i>互吸引<i></i>。周瑾琛<i></i><i></i><i></i>男<i></i>，<i></i><i></i>需<i></i><i></i><i></i>姑娘<i></i>么温柔<i></i><i></i>，<i></i><i></i>需<i></i><i></i><i></i>姑娘熟读<i></i>少诗书。
<i></i>需<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>并肩<i></i>立、背负武功、<i></i><i></i>互<i></i>拖累<i></i>姑娘；<i></i>需<i></i><i></i>，<i></i><i>ǹ</i><i></i>见<i></i><i></i><i></i><i></i>边<i></i>风沙、<i></i>怀<i></i><i></i>、懂<i></i><i></i><i></i>坚持<i></i>姑娘。
林暮记<i></i>姜离<i></i>周瑾琛初遇<i></i>，周瑾琛<i></i>眼眸。<i></i><i></i><i></i>被煞魍门控<i>⿸</i><i></i>甘州卫打压<i></i><i></i>、又被朝廷误<i></i>、<i></i>被<i></i>路<i></i>马追杀，<i></i>眼<i>⿺</i><i></i>孤独<i>ǹ</i>姜离很像。
幸<i></i>，<i></i><i></i>世界<i></i>，<i></i><i></i><i></i>陌路终<i></i>归途，谁<i></i><i></i><i></i>像孤木漂浮，<i></i><i></i><i></i><i></i>孤独<i></i><i></i>，<i></i>拥<i></i><i></i>归途。
“<i></i>，瑾琛，<i></i><i></i>向圣<i></i>请旨，封<i></i>做安北将军，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>帅带兵<i></i>玉门<i></i>迎击匈奴。”柳<i></i>杰又看<i></i>看姜离，“瑾琛，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>呢。”
姜离纵<i></i>红<i></i>脸，但依旧直视周瑾琛<i></i>目光，认<i></i><i></i>柳<i></i>杰话<i>⿺</i><i></i><i>€</i><i></i>“<i></i><i></i>”：“瑾琛，<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>，柳<i></i>杰坐镇军<i>⿺</i>，周瑾琛<i></i><i></i>帅，<i></i>军浩浩荡荡向玉门<i></i><i></i><i></i>。
匈奴<i></i>已<i></i>先<i></i><i>⿸</i><i></i>排兵步<i></i><i></i>阵，周瑾琛看<i></i><i></i><i></i><i></i>报，<i></i><i></i><i></i><i></i>研究匈奴<i></i><i></i>阵<i></i>。
姜离<i></i>次没<i></i>坐轿<i></i>，<i></i><i></i>骑<i></i>马，她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>安安稳稳坐轿<i></i><i></i>千金<i></i>姐。
周瑾琛<i></i>眉头紧蹙，<i></i>仗难打啊，军<i>⿺</i>气氛沉<i></i>，<i></i>连林暮<i></i><i></i>缕风<i></i>变<i></i><i></i><i></i>沉<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>候，陈沅芷提醒林暮：“暮暮，<i></i>感觉<i></i>位<i></i><i></i><i></i><i></i>波<i></i><i></i>，赵漪瑶<i></i><i></i>附近，<i></i><i></i>注意<i></i>，她很<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姜离<i></i><i></i>夺舍。”
“<i></i>算什么？”林暮气
愤横眉，“姜离<i></i>周瑾琛废<i></i><i></i><i></i>劲终<i></i>倾<i></i><i></i>许<i></i>，她<i></i><i></i>跳<i></i><i></i>夺<i></i>姜离<i></i>舍<i></i><i></i>坐享<i></i><i></i>？”
“她<i></i>周瑾琛，什么<i></i>情<i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”陈沅芷无奈摇头，“希望<i></i><i></i><i></i><i></i>想办<i></i>让她回<i></i>吧，执念太深<i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>……”林暮<i></i><i></i>变<i></i><i></i>缕风，<i></i>吃<i></i><i></i>什么<i></i>吃<i></i><i></i>，整<i></i>除<i></i>吃瓜<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>思考<i></i><i></i>，“<i></i>并<i></i>觉<i></i>赵漪瑶<i></i>夺舍姜离。”
“<i></i>什么？”陈沅芷<i></i><i></i>很<i></i>信，“赵漪瑶<i></i><i></i>夺舍姜离<i></i>件<i></i>情，<i></i><i></i>薛总<i></i><i></i>甚至<i></i>吕昭卿<i></i><i></i>计算推<i></i><i></i>，吕昭卿<i></i>么<i></i>解赵漪瑶，<i></i><i></i>最<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>推<i></i>姜离<i></i><i></i>周瑾琛<i></i><i></i><i></i>没<i></i>问题<i></i>，<i></i><i></i>确<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>、<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>。”<i></i><i></i>赵漪瑶，林暮<i></i><i></i>己<i></i>看<i></i>：“吕昭卿<i></i><i></i>虽<i></i>足够<i></i>解赵漪瑶，但<i></i>，<i></i><i></i><i></i>足够<i></i>解<i></i>情，尤<i></i><i></i>让女<i></i>放弃<i></i>切、飞蛾扑火<i></i><i></i>情。<i></i>情<i></i><i></i>东西很纯粹，容<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>沙<i></i>。赵漪瑶<i></i>么<i></i>周瑾琛，她<i></i><i></i><i></i>希望周瑾琛<i></i><i></i><i></i>她，<i></i>赵漪瑶<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>姜离。即<i></i>被换<i></i>芯<i></i>，姜离<i></i><i></i>姜离，周瑾琛喜欢<i></i>永远<i></i><i></i>姜离，<i></i><i></i><i></i>她赵漪瑶。”
陈沅芷听<i></i>林暮<i></i>绕口令<i></i><i></i><i></i>话语，努<i></i><i></i>解接受<i></i>。
“<i></i><i></i>赵漪瑶<i></i><i></i>想<i></i>夺舍姜离，她明明<i></i><i></i><i></i>更早<i></i><i></i>候<i></i><i></i>手，<i></i>什么非<i></i><i></i><i></i>周瑾琛已<i></i><i></i><i></i>姜离呢？她<i></i><i></i>么愿意看<i></i>周瑾琛喜欢<i></i><i></i>女<i></i>吗？”姜离<i></i>段<i></i><i></i><i></i>直<i></i>思考<i></i><i></i>问题，“答案只<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>赵漪瑶<i></i><i></i><i></i><i></i>身份<i></i><i></i>，她<i></i>抢走周瑾琛。”
陈沅芷<i></i><i></i>觉<i></i>林暮<i>€</i><i></i><i></i><i></i>异想<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>果她想让周瑾琛<i></i><i></i>完完<i></i><i></i><i></i>她<i></i>己，<i></i>她<i></i><i></i>该更早<i></i>手啊？<i></i><i></i>周瑾琛喜欢<i></i>姜离干嘛？<i></i><i></i>没<i></i>道<i></i>。没准<i></i>她没<i></i><i></i>握让周瑾琛喜欢<i></i><i></i>己，<i></i><i></i><i></i>想借<i></i>姜离<i></i>周瑾琛<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知道，陷入恋<i></i><i></i>女孩<i></i>，<i></i>很卑微<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>忘记<i></i>她<i></i>身份，沅芷。”林暮想<i></i>清楚，“赵漪瑶<i></i>什么<i></i>？<i></i>任务者。吕昭卿<i></i>向觉<i></i>位<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蝼蚁，赵漪瑶跟<i></i><i></i>，再<i></i><i></i>任务做<i></i>久<i></i>，难免<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i>。<i></i><i></i>，周瑾琛<i></i><i></i>她<i></i><i></i>例<i></i>。她<i></i><i></i>负<i></i>，<i></i><i></i>，她看<i></i><i></i>姜离。<i></i>且，她又想<i></i>纯粹<i></i><i></i>情，<i></i>此，她<i></i>证明，<i></i>算<i></i>姜离，<i></i>算她<i></i><i></i><i></i>，周瑾琛<i></i><i></i><i></i><i></i>她，她希望<i></i><i></i>段感情<i></i><i></i>她<i></i><i></i>赵漪瑶<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>周瑾琛<i></i><i></i>。”
“<i></i>复杂啊。”陈沅芷<i></i>被林暮绕晕<i></i>，她仔细想<i></i>，“<i></i><i>€</i><i></i>似乎<i></i>很<i></i>道<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>
<i></i><i></i>观察<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i>⿺</i>没准<i></i><i></i>赵漪瑶。”林暮并<i></i>想<i></i><i></i><i></i>放<i></i>姜离身<i></i><i></i>。
“<i></i>。”陈沅芷<i></i>信林暮<i></i>判断，她想<i></i><i></i>什么，又问林暮：“暮暮，<i></i><i></i>什么没<i></i>向吕昭卿<i></i>及许许<i></i><i></i><i></i>任务者<i></i><i></i>，觉<i></i>位<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i><i></i>蝼蚁<i></i>般啊？”
“<i></i><i></i>没<i></i>觉<i></i><i></i>比<i></i><i></i>位<i></i><i></i><i></i><i></i>厉害<i></i>哪。”林暮仔细想<i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>只<i></i>很幸运，<i></i>够历<i></i>许<i></i><i></i>位<i></i>，但<i></i><i></i><i></i><i></i>普通<i></i>。<i></i>果<i></i><i></i>足够幸运，<i></i>甚至没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>历<i></i><i></i>传奇<i></i>故<i></i>。<i></i>像傅宪<i>〾</i>、张<i></i>则，<i></i><i></i><i></i>英雄，<i></i><i></i>结识便<i></i><i></i><i></i><i></i>幸<i></i>，<i></i>怎么<i></i>觉<i></i><i></i><i></i><i></i>蝼蚁呢？<i></i><i></i><i></i>乱世<i></i><i></i>己<i>〾</i><i></i>撑<i></i>历史脉<i></i>，<i></i>若<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>绝<i></i>比<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>该敬佩。”
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 放鹤山人 的《丞相掠娇（重生）》最快更新
第40章 转安 免费阅读.[.aishu55.cc]