《穿<i></i>科举文<i></i>皇帝》最<i></i>章节 第99章 第 99 章
<i></i><i></i>世界<i></i><i></i>悲伤<i></i>快乐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>帝给<i></i><i></i>太<i></i><i></i>快乐<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>警惕悲伤<i></i>许<i></i><i></i><i></i>影随<i></i><i></i>。
安<i></i><i></i>知道<i></i>己<i></i>直<i></i><i></i><i></i><i></i>帝<i></i>宠儿，没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>独厚<i></i>优势，她感激<i></i><i></i><i></i>拥<i></i><i></i>，<i></i>遗憾失<i></i><i></i>。
安<i></i><i></i>将<i></i>宝接回<i></i>住，尽管阿<i></i><i></i>再挽留，<i></i>知道<i></i>己<i></i>安<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>很<i></i><i></i>思<i></i>放<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>店<i></i><i></i>，<i></i><i></i>打<i></i><i></i>意<i></i>薄利<i></i>销，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>累<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>安<i></i><i></i><i></i>餐厅<i></i>么轻松<i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i>每<i></i><i></i><i></i>盈利<i></i>少。
<i></i>此阿<i></i>认<i></i><i></i>己最<i></i><i></i>报答安<i></i><i></i><i></i><i></i>式<i></i>概<i></i><i></i><i></i>赚<i></i><i></i>钱<i></i>偿<i></i>给安<i></i><i></i>，<i></i>知道安<i></i><i></i><i></i><i></i>已<i></i>完<i></i>没<i></i>钱<i></i>，<i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i>穷<i></i>白，<i></i><i></i><i></i><i></i>候席城却选择<i></i>失踪<i></i>见<i></i>，<i></i><i></i>安<i></i><i></i><i></i>处境非常<i></i><i></i>乐观。
阿<i></i>希望<i></i>己<i></i>钱<i></i>够让安<i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i>麻烦<i></i>困难，至少比<i></i>无<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>很想<i></i>帮助安<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>莫<i></i>助<i></i>。
简兮<i></i><i></i><i></i>忍<i></i>看<i></i>安<i></i><i></i><i></i><i></i>宝住<i></i><i></i><i></i>充满<i></i>垃圾<i></i><i></i><i></i>，她<i></i><i></i><i></i>容忍安<i></i><i></i>再<i></i>辛辛苦苦<i></i>处<i></i><i></i><i></i>垃圾。
“<i></i><i></i>知道<i></i><i></i>席城<i></i>怎么回<i></i>，竟<i></i>将<i></i><i></i>弄<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>先<i></i><i></i>，<i></i>打<i></i>话叫钟<i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i>。”简兮最看<i></i><i></i><i></i><i></i>脏『乱』<i></i>环境<i></i>。
<i></i><i></i>安<i></i><i></i>想<i></i><i></i>己已<i></i>没<i></i>钱<i></i>，<i></i>够省钱<i></i>省钱，叫钟<i></i><i></i>又<i></i>花费<i></i>笔钱，<i></i>缺钱<i></i><i></i>候，每<i></i><i></i>钱<i></i>觉<i></i>格<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“安<i></i><i></i>，别傻<i></i>，<i></i>刚<i></i><i></i><i></i>累呀，难道<i></i>打算<i></i>己<i></i>清<i></i><i></i>场吗？<i></i><i></i><i></i>忙<i></i><i></i>更半夜才<i></i>睡觉<i></i>，<i></i>算<i></i><i></i><i></i><i></i>己想想，<i></i><i></i>该<i></i><i></i>宝想想，<i></i><i></i>吗？”简兮<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>打扫卫<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>她觉<i></i>整<i></i>东西<i></i>打扫卫<i></i><i></i><i></i>件非常浪费<i></i><i></i><i></i>精<i></i><i></i><i></i>情，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>精<i></i><i></i>话，她<i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i>，<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已<i></i>将<i></i><i></i>钱给赚回<i></i><i></i>。
安<i></i><i></i><i></i>觉<i></i>身<i></i>疲惫，她没<i></i>再勉强<i></i>，让简兮<i></i>安排<i></i><i></i>切。
简兮叫<i></i>钟<i></i><i></i>很快<i></i><i></i><i></i>，安<i></i><i></i><i></i><i></i>宝被简兮接<i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i>⿺</i>，虽<i></i>安<i></i><i></i>并<i></i><i></i><i></i>么<i></i>愿意，始终觉<i></i>席城<i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>简兮却<i></i><i></i>么认<i></i>，她觉<i></i><i></i>果席城真<i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话，早<i></i>已<i></i>回<i></i><i></i>，<i>〾</i><i></i><i></i>没<i></i>回<i></i>选择消失，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已<i></i><i></i><i></i>另<i></i><i></i>打算罢<i></i>。
简兮<i></i>知道席城<i></i>底<i></i>怎么想<i></i>，<i></i><i></i>她知道<i></i><i></i>安<i></i>
<i></i><i></i>闺蜜，<i></i><i></i><i></i>候<i></i><i></i>看<i></i>安<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>泥潭<i></i><i></i>苦苦挣扎，她<i></i>拉<i></i><i></i>安<i></i><i></i>。
<i></i>宝虽<i></i><i></i>觉<i></i>叔叔<i></i>见<i></i>很奇怪，<i></i><i></i><i></i><i></i>谈话<i>⿺</i>似乎<i></i>明白<i></i><i></i><i></i>什么，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>世界<i></i>，最<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>安<i></i><i></i>，<i></i><i></i>谁<i></i>无<i></i>取代<i></i>，<i></i><i></i><i></i>默默<i></i><i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i>很乖巧。
<i></i>简兮<i></i><i>⿺</i>，<i></i>宝早早<i></i><i></i>休息<i></i>，终<i></i><i></i><i></i>安<i></i><i></i>睡觉<i></i>，安<i></i><i></i><i></i>简兮<i></i>客厅<i></i>谈话。
“简兮，怎么办，<i></i>真<i></i><i></i>无助，<i></i><i></i>气，席城<i></i>算<i></i><i></i>消失<i></i>该给<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>，<i></i><i></i>解释吧，<i></i><i></i><i></i><i></i>莫名<i></i>妙<i></i><i></i>见<i></i>算什么意思，难道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>负责任<i></i>男<i></i>吗？难道<i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i>看错<i></i><i></i>吗？”
安<i></i><i></i><i></i>断<i></i>质疑<i></i>己<i></i>眼光，她<i></i><i></i>没<i></i>想<i></i>，她<i></i>席城<i></i>历<i></i><i></i>么<i></i>风风雨雨，<i></i>最<i></i>席城竟<i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i><i>〾</i>，<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>感情又算什么呢？<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>历<i></i><i></i>么<i></i><i></i>风风雨雨又算什么呢？
安<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己付<i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>白费<i></i>感觉，她觉<i></i><i></i>己<i></i><i></i>么<i></i><i></i>真，<i></i>句话<i>€</i><i></i><i></i><i></i>变<i></i><i></i>，安<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>句话真<i></i><i></i>太<i></i><i></i>。
简兮已<i></i>厌倦<i></i>安<i></i><i></i><i></i>感情<i>⿺</i><i></i>副受伤<i></i><i></i>媳『妇』<i></i>模<i></i>，她<i></i><i></i>感情<i>⿺</i>受<i></i>伤害，<i></i><i></i>她<i></i>最快<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>站<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>绝口<i></i>提受伤<i></i><i></i>情，很快<i></i><i></i><i></i>情<i></i>伤口<i>⿺</i>恢复<i></i><i></i><i></i>。
她<i></i>指望安<i></i><i></i><i></i><i></i>像她<i></i>般果敢坚强，但<i></i>至少<i></i>该强<i></i><i></i><i></i>吧，她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>抱怨难<i></i>又<i></i>什么<i></i>呢？<i></i><i></i><i></i>功夫<i></i>话<i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情，想想接<i></i><i></i><i></i>该怎么办。
<i></i><i></i>安<i></i><i></i>却像<i></i>祥林嫂<i></i><i></i><i></i>断<i></i>讨伐席城<i></i><i></i><i></i>恶<i></i>，<i></i><i></i>让<i></i><i></i>觉<i></i>讨喜，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，安<i></i><i></i>永远<i></i>变<i></i><i></i>第<i></i><i></i>简兮。
<i></i><i></i>容易安<i></i><i></i>终<i></i>吐槽抱怨完毕<i></i>，她哭肿<i></i><i></i>双眼睛，抱<i></i>简兮慢慢<i></i><i></i>入<i></i>睡眠状态，兴许<i></i>真<i></i>累<i></i>，简兮将安<i></i><i></i>放<i></i>沙<i></i><i></i>，脱<i></i><i></i>鞋<i></i>，盖<i></i><i></i>被<i></i>，看<i></i>安<i></i><i></i>狼狈<i></i>堪<i></i><i></i><i></i>，简兮<i></i><i></i>禁<i></i>叹<i></i><i></i>口气。
早<i></i>告诉<i></i>她<i></i>，女<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>活，<i></i>走投无路<i></i><i></i>候<i></i><i></i><i></i><i></i>么无助<i></i>难<i></i>，特别<i></i><i></i>遇<i></i>另<i></i>半<i></i>靠谱<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>安<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>停，甘愿<i></i><i></i><i></i>情牺牲<i></i>切。
她原<i></i><i></i><i></i><i></i>才华横溢<i></i>女<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笔<i></i>，早已<i></i><i></i>疏<i></i>，<i></i><i></i>文字再<i></i><i></i><i></i>轻<i></i>易举<i></i>『<i></i>』控<i></i>，她<i></i>忘记<i></i><i></i>己<i></i>初<i></i><i></i>么闪亮<i></i>姑娘<i></i>。
<i></i>光<i></i><i></i>活真<i></i>太容易改变<i></i><i></i><i></i><i></i>，很<i></i><i></i>走<i></i>走<i></i><i></i>忘记<i></i><i></i>己最初<i></i>模<i></i>，简兮只希望安<i></i><i></i><i></i><i></i>历<i></i>
<i></i>次打击<i>〾</i><i></i><i></i>够彻底<i></i><i></i>彻<i></i>悟，<i></i><i></i>找回属<i></i><i></i>己<i></i><i></i>活。
<i></i><i></i><i></i>话将<i></i><i></i>宝长<i></i><i></i>，只<i></i>嫌弃<i></i>己<i></i>母<i></i><i></i>无<i></i>处，只<i></i><i></i><i></i><i></i>庭<i></i>『妇』，<i></i><i></i>像别<i></i><i></i>朋友<i></i>妈妈<i></i><i></i><i></i>才<i></i>艺，每<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>惊喜<i></i>花<i></i>，<i></i>活<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>『<i></i>』<i></i>残忍<i></i>。
简兮觉<i></i><i></i>己真<i></i><i></i>该<i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i>安<i></i><i></i>，<i></i>忍<i></i>看她继续<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>最<i></i>键<i></i><i></i><i></i>安<i></i><i></i><i></i>己肯站<i></i><i></i>，肯<i></i>己告别<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>始<i></i><i></i>活。
<i></i>果她<i></i>愿意站<i></i><i></i><i></i>话，<i></i>帝<i></i>算<i></i>想拉她<i></i><i></i>，<i></i>找<i></i><i></i>她<i></i>手。
顾总<i></i>功<i></i>将安<i></i><i></i>解救<i></i><i></i><i></i>，接<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>求席城兑<i></i><i></i>己<i></i>承诺<i></i>，<i></i><i></i><i></i>席城<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>顾总<i></i>公司<i></i>，并且突<i></i>担任<i></i>总<i></i><i></i><i></i>职位<i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i>惊呆<i></i>。
“<i></i>段<i></i><i></i><i></i><i></i>闹<i></i>沸沸扬扬<i></i>吗？<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>创<i></i><i></i>，公司<i></i>已<i></i>创办<i></i><i></i><i></i>，怎么突<i></i>又回<i></i><i></i>呢？”
“<i></i><i></i>呀，并且<i></i>回<i></i><i></i>担任<i></i>么<i></i><i></i><i></i>职位，<i></i><i></i><i></i>让<i></i>匪夷<i></i>思，<i></i><i></i>知道<i></i>老板<i></i>葫芦<i></i>卖<i></i>什么『药』。”
<i></i><i></i>纷纷<i></i>席城<i></i>突<i></i><i></i><i></i>感<i></i>非常<i></i>惊讶，最惊讶<i></i><i></i><i></i>算温婉，她原<i></i>已<i></i><i></i>接受<i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i>席城<i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i><i></i>又<i></i><i></i>回<i></i>公司算<i></i>怎么回<i></i>呢？
并且<i>〾</i><i></i>程晓北<i></i>处寻找席城<i></i>没<i></i>找<i></i><i></i><i></i>踪迹，<i></i><i></i>消失<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蹦<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>让<i></i>觉<i></i>难<i></i>接受。
公司<i></i><i></i>欢迎席城<i></i><i></i><i></i>，<i></i>特意<i></i><i></i><i></i>准备<i></i><i></i><i></i><i></i>型<i></i>欢迎酒<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>结束<i>〾</i><i></i>，公司<i></i><i></i><i></i><i></i>员<i></i><i></i>参<i></i><i></i><i></i>场酒<i></i>。
顾总首先<i></i>言：“席城，<i></i>信<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>早已<i></i><i></i>解<i></i>，今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>公司<i></i>总<i></i><i></i><i></i>，希望<i></i><i></i><i></i>够<i></i><i></i>配<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”顾总<i>€</i>完<i></i><i></i>便响<i></i><i></i>热烈<i></i>掌声。
“<i>〾</i><i></i>顾总<i></i>席城<i></i><i></i>系<i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i>太<i></i>吗？怎么突<i></i><i></i><i></i>公司<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>岗位交<i></i><i></i><i></i>手<i>⿺</i>，难<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>公司交<i></i>席城<i></i>手<i>⿺</i>？”台<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已<i></i><i></i>窃窃私语<i></i>。
席城听<i></i><i></i><i></i>声音<i></i>觉<i></i>非常<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>管怎么<i></i>，<i></i><i></i><i></i>强颜欢笑<i></i><i></i>将<i></i>场戏<i></i>演<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>欢笑，<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i>：“请<i></i><i></i><i></i>照，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>努<i></i>......”
温婉<i></i><i></i>明白<i></i>己<i></i>父<i></i><i></i>么做<i></i>底<i></i>什么目<i></i>，她越<i></i>越<i></i>清楚<i></i>底<i></i><i></i>席城<i>〾</i><i></i><i></i><i></i><i></i>什么，只<i></i>觉<i></i>肯<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i>简单。
<i></i>管怎么<i></i>，席城<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>件值<i></i><i></i>兴<i></i><i></i>情，<i></i><i></i><i></i><i></i>忙<i></i><i></i>边喝酒<i></i>边恭维<i></i>奉承席城
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 思风林 的《穿到科举文当皇帝》最快更新
第99章 第 99 章 免费阅读.[.aishu55.cc]