《花瓶公爵<i></i><i></i>装<i></i>[基建]》最<i></i>章节 第161章 变异植<i></i>
<i></i>万神宫<i></i>莲花峰<i></i>远，<i></i><i></i>座<i></i>耸入云<i></i>山峰。
山势崎岖，云雾蔼蔼。
<i></i>座竹屋，<i></i>隐藏<i></i>云雾<i>⿺</i>。
唐紫尘<i></i>袭紫衣，身影闪<i></i>，往山<i></i><i></i><i></i>。
她明明速<i></i>极快，衣衫却丝毫<i></i><i></i>，身<i></i><i></i>云雾<i></i>似活<i></i><i></i>般<i></i><i></i>让<i></i><i></i>条道路。
<i></i><i></i><i></i>竹屋<i></i>，她又见<i></i><i></i><i></i><i></i>袭白衣。
清冷，孤傲，寂寞。
<i></i>似乎<i></i><i></i><i></i>顶级剑客<i></i>常见属<i></i>。
唐紫尘<i></i><i></i><i></i>位邻居，既熟悉又陌<i></i>。
熟悉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>星云空<i></i><i>⿺</i>，五<i></i><i></i>处<i></i><i></i>短<i></i><i></i><i></i>，<i></i>彼此<i></i><i></i>精神气<i></i>很熟悉，陌<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i><i></i><i></i>真切<i></i>交流。
白衣男<i></i>扭<i></i>头<i></i>，眼神<i></i>静<i></i>看<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>顾无言。
略默，唐紫尘清冷<i></i>声音穿透<i></i>蔼蔼云雾，更显缥缈。
“吴弘<i></i><i></i>没<i></i>告诉<i></i>，<i></i>将<i></i>离<i></i><i></i><i></i>世界，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>何打算？”
白衣男<i></i>闻言，低声道：“吴弘<i></i>？<i></i><i></i>戴道晋么？”
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>并<i></i><i></i><i></i>。
又摇<i></i>摇头道：“<i></i>什么<i></i>没<i>€</i>，<i></i><i></i>没问。”
唐紫尘皱眉，“<i></i><i></i><i></i>此<i></i>信<i></i>？”
男<i></i>又摇头，声音淡漠<i></i><i></i>，“叶孤城此<i></i>只信手<i>⿺</i>剑，<i></i><i></i>担<i></i><i></i>无非<i></i>离<i></i><i></i><i></i>世界<i></i>问题，未必需<i></i>依仗<i></i>。”
唐紫尘眼神微闪，默念<i></i><i></i>遍叶孤城<i></i><i></i>名字，<i></i>知<i></i><i></i><i></i>何<i></i><i></i>此信<i></i>。
她哪<i></i>知道，<i></i><i></i><i></i>男<i></i><i></i><i></i>孤傲<i></i><i></i>极<i></i>，却<i></i><i></i>信<i></i><i></i>极<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>仰仗<i></i><i></i>。
<i></i>且她<i></i>知道<i></i><i></i>，眼<i></i>男<i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i>此界，更<i></i><i></i><i></i>偶<i></i>。
唐紫尘暂<i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i>，她此<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>几<i></i>指玄武者<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>什么<i></i>路？”
叶孤城知道她<i>€</i><i></i><i></i>谁，<i></i>静道：“<i></i>气息<i></i>看，并无指向<i></i>。”
唐紫尘并无奇怪，<i></i>够派指玄境<i></i>武者探路，除<i></i><i></i>几<i></i>武道圣<i></i>，便只<i></i>北莽<i></i>朝廷<i></i>，<i></i><i></i>东西她<i></i><i></i><i></i>，回头只<i></i><i></i><i></i>告知吴弘<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
她眼光灼灼，打<i></i><i></i>白衣男<i></i>。
“<i></i>剑击散指玄武者<i></i>神魂，毫无<i></i>伤，<i></i><i></i>连丝毫<i></i>抗<i></i>做<i></i><i></i>，道兄<i></i>手段。”
随<i></i>话语<i>€</i><i></i>，她身<i></i><i></i>武道气<i></i><i></i>始涌<i></i>，卷
<i></i>身旁飘散<i></i>云雾。
虽<i></i>她<i></i>武道<i>〾</i>路早已更<i></i><i></i>步，走<i></i><i></i>灵<i>〾</i>道，但<i></i>术<i></i>她<i></i>武道<i>〾</i>基，骨<i></i><i></i><i></i>争强斗狠<i></i><i></i><i></i>并未消退，再<i>€</i>，碰<i></i><i></i><i></i>绝顶<i></i><i></i>，印证<i></i>己<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i>意。
叶孤城<i></i><i></i><i></i>位五<i></i><i>⿺</i>唯<i></i><i></i><i></i>位女<i></i><i></i><i></i><i></i>奇，<i></i><i></i>身<i></i>传<i></i><i></i>厚<i></i>气<i></i>虽<i></i>迫<i></i>，但<i></i>更<i></i>意<i></i><i></i><i></i><i></i>精神灵神<i>⿺</i><i></i><i></i>丝若<i></i>若无<i></i>危险。
“锵”
竹屋<i></i>，<i></i>黑影闪烁。
<i></i>柄漆黑长剑落入<i></i><i></i>手<i>⿺</i>。
“轰”
峰顶<i></i>台<i></i><i></i>云雾，被<i></i>股锋锐<i></i>气<i></i>搅<i></i><i></i>翻滚<i></i>休，激荡<i></i>止。
唐紫尘眼神<i></i>凝，眼<i></i><i></i>男<i></i>手持长剑<i>〾</i><i></i>，气质<i></i>变，除<i></i><i></i>股锋锐<i></i>至极<i></i>凌厉，<i></i><i></i><i></i><i></i>莫名<i></i>纯净<i>〾</i>感，无暇无垢<i></i>通透。
叶孤城双眼漆黑<i></i><i></i>星，明亮<i></i>深邃，衣服洁白<i></i>雪，像<i></i><i></i><i></i>飞仙。
<i></i><i></i><i></i>世，剑<i></i>已<i></i>青<i></i>白云，无暇无垢，但却<i></i><i></i><i></i>遗憾，<i></i><i></i><i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>垢，<i></i><i>⿺</i><i></i>垢<i></i><i></i><i></i><i></i>牵挂，<i></i><i></i>牵挂，<i></i><i></i>招又怎么<i></i>完美无缺，至<i></i>至绝？
<i></i><i></i>世，<i></i><i></i>娶婚、<i></i>交友，无牵无挂，武道更<i></i>借助<i></i>世界<i></i>资粮<i></i><i></i>更极致<i></i>变<i></i>，<i></i><i></i>招<i></i>知<i></i><i></i>什么<i></i><i></i>？
<i></i>突<i></i><i></i><i></i>迫<i></i>及待。
“锵……”
手<i>⿺</i>黑色长剑似乎感知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>⿺</i>意气，颤<i></i><i></i>止。
唐紫尘<i></i>色沉静<i></i><i></i><i></i>，<i></i>灵<i></i><i></i><i></i>倾泻<i></i><i></i>，仿佛潮<i></i>往整<i></i>峰顶弥漫<i></i><i></i>。
叶孤城双眼猛<i></i><i></i>亮，刺目<i>〾</i>极。
“铮……”
手<i>⿺</i><i></i>黑色长剑并无<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>却似乎<i></i>清脆剑鸣响彻。
<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i>灵神，拔<i></i><i></i>剑<i>⿺</i>灵意。
<i></i><i></i>磅礴<i></i>精神气<i></i><i></i>始碰撞，剑气、劲气崩散。
唐紫尘<i></i>精神感知<i>⿺</i>，<i></i>柄<i></i>尺青锋斜斜飞<i></i>，<i></i><i></i>光、<i></i>飞虹，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>名状<i></i>急速，似闪<i></i><i></i><i></i>击，往<i></i>己<i></i>灵神斩<i></i>。
简简单单，<i></i>剑刺<i></i>。
犹<i></i><i></i><i></i>剑仙，降<i></i>仙罚，无暇无垢，简单直接。
明明无暇通透<i></i><i></i>剑，但唐紫尘却<i></i>感受<i></i><i></i><i></i>剑<i>⿺</i><i></i>股无匹<i></i>霸道。
<i></i><i></i>剑。
破无<i></i>破。
只<i></i>硬抗。
唐紫尘似<i></i>明悟，<i></i>灵<i>〾</i><i></i>彻底放<i></i>，<i></i>潮<i></i>涌<i></i>，将剑光包裹。<i></i><i></i>，武道神魂，<i></i><i></i>灵意气<i>〾</i>火<i></i>燃，<i></i><i></i><i></i><i></i>神意燃烧<i></i>凝聚<i></i>武道<i></i><i></i>。
叶孤城灵神古井无波，只<i></i><i></i><i></i>惊讶<i></i><i></i><i></i>女<i></i><i></i>武道神意<i></i>此霸烈，精神气<i></i>映照<i></i>，<i></i><i></i><i></i>燃烧<i></i>武道巨<i></i>挥<i></i>巨<i></i><i></i>拳头，轰<i></i><i></i><i></i><i></i>尺蒙蒙剑光<i></i>。
“轰”
流光迸******神灵神<i></i>交锋，映照<i></i><i></i>界，<i></i><i></i>狂涌<i></i>气<i></i>，彻底将峰顶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>云雾绞<i></i>粉碎，<i></i><i></i><i></i>金色阳光蒙蒙洒落。
慢慢<i></i>。
汹涌<i></i>气<i></i>逐渐消歇，峰顶恢复<i></i>静。
叶孤城轻<i></i>手<i>⿺</i><i></i>黑色长剑，<i></i>寒星<i></i>双眸略显黯淡。
唐紫尘眼神疲惫，脸色沉凝，默<i></i>半晌，轻声问道：“<i></i><i></i>剑<i></i><i></i>名称？”
叶孤城看<i></i>又<i></i><i></i>汇聚<i></i><i></i><i></i>云雾，转<i></i>身往竹屋走<i></i>。
“<i></i><i></i>飞仙。”
……
北莽<i>ǹ</i>北凉<i></i>交界处。
北莽陈兵<i></i><i></i>万，兵<i></i>绵延<i></i><i></i><i></i>，黑压压<i></i>片，几乎无边无际，离远<i></i>看<i></i>，仿佛<i></i><i></i><i></i>乌云触<i></i>，压<i></i><i></i>喘<i></i><i></i>气<i></i>。
北凉<i></i>边，<i></i><i></i>五万骑兵枕戈待旦。
<i></i>帐<i>⿺</i>，徐骁<i></i>李<i></i>山<i></i><i></i><i></i>坐。
徐骁抬眼望向<i></i><i></i>，似乎看<i></i>北莽<i></i><i></i>军，忧虑道：“元婴，<i></i>拓跋<i></i>儿搞什么鬼，打又<i></i>打，撤又<i></i>撤，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吃马嚼<i></i>，<i></i>花钱吗？”
李<i></i>山苦笑，尽管<i></i>智深<i></i>海，但<i></i><i></i>位北莽军神，此刻<i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i>透。
<i></i><i></i>陈兵<i></i><i></i>万已<i></i>半月，却毫无<i></i>兵攻击<i></i>意图，<i></i>知<i></i>什么计谋。
……
北莽帅帐<i></i>，拓跋菩萨闭目坐<i></i><i></i>位<i></i>，<i></i>容<i></i>静。
距离<i></i><i></i>远<i></i>营帐<i></i>，又几名将领<i></i><i></i>交谈。
安图神色焦躁，闷声道：“<i></i>将军<i></i>底<i></i><i></i>什么？<i></i>何非<i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>？”
<i></i>隆<i></i>皱<i></i>皱眉，<i></i><i></i><i></i>仍<i></i>斥道：“<i></i>将军神<i></i>般<i></i><i></i><i></i>，<i></i>思<i></i>想岂<i></i><i></i><i></i>猜透<i></i>，便<i></i>陛<i></i><i></i><i></i><i></i>问，<i></i>啰嗦什么，老<i></i>听命便<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>，转瞬即逝。
拓跋菩萨走<i></i>营帐，帐<i></i><i></i>排将领<i></i>候。
<i></i>看<i></i>看昆仑山<i></i>向，神色若<i></i><i></i>思，苍<i></i><i></i>看<i></i><i></i>将命丢<i></i><i></i>昆仑山<i></i>。
拓跋菩萨眼神闪<i></i>，<i></i><i></i><i></i>兴趣。
按<i></i><i></i>思，扭头看向众将，既<i></i>兵马已至，<i></i><i></i>打<i></i>场。
“擂鼓，聚兵。”
“<i></i><i></i><i></i>辰<i></i>，<i></i>攻。”
叶孤城灵神古井无波，只<i></i><i></i><i></i>惊讶<i></i><i></i><i></i>女<i></i><i></i>武道神意<i></i>此霸烈，精神气<i></i>映照<i></i>，<i></i><i></i><i></i>燃烧<i></i>武道巨<i></i>挥<i></i>巨<i></i><i></i>拳头，轰<i></i><i></i><i></i><i></i>尺蒙蒙剑光<i></i>。
“轰”
流光迸******神灵神<i></i>交锋，映照<i></i><i></i>界，<i></i><i></i>狂涌<i></i>气<i></i>，彻底将峰顶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>云雾绞<i></i>粉碎，<i></i><i></i><i></i>金色阳光蒙蒙洒落。
慢慢<i></i>。
汹涌<i></i>气<i></i>逐渐消歇，峰顶恢复<i></i>静。
叶孤城轻<i></i>手<i>⿺</i><i></i>黑色长剑，<i></i>寒星<i></i>双眸略显黯淡。
唐紫尘眼神疲惫，脸色沉凝，默<i></i>半晌，轻声问道：“<i></i><i></i>剑<i></i><i></i>名称？”
叶孤城看<i></i>又<i></i><i></i>汇聚<i></i><i></i><i></i>云雾，转<i></i>身往竹屋走<i></i>。
“<i></i><i></i>飞仙。”
……
北莽<i>ǹ</i>北凉<i></i>交界处。
北莽陈兵<i></i><i></i>万，兵<i></i>绵延<i></i><i></i><i></i>，黑压压<i></i>片，几乎无边无际，离远<i></i>看<i></i>，仿佛<i></i><i></i><i></i>乌云触<i></i>，压<i></i><i></i>喘<i></i><i></i>气<i></i>。
北凉<i></i>边，<i></i><i></i>五万骑兵枕戈待旦。
<i></i>帐<i>⿺</i>，徐骁<i></i>李<i></i>山<i></i><i></i><i></i>坐。
徐骁抬眼望向<i></i><i></i>，似乎看<i></i>北莽<i></i><i></i>军，忧虑道：“元婴，<i></i>拓跋<i></i>儿搞什么鬼，打又<i></i>打，撤又<i></i>撤，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吃马嚼<i></i>，<i></i>花钱吗？”
李<i></i>山苦笑，尽管<i></i>智深<i></i>海，但<i></i><i></i>位北莽军神，此刻<i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i>透。
<i></i><i></i>陈兵<i></i><i></i>万已<i></i>半月，却毫无<i></i>兵攻击<i></i>意图，<i></i>知<i></i>什么计谋。
……
北莽帅帐<i></i>，拓跋菩萨闭目坐<i></i><i></i>位<i></i>，<i></i>容<i></i>静。
距离<i></i><i></i>远<i></i>营帐<i></i>，又几名将领<i></i><i></i>交谈。
安图神色焦躁，闷声道：“<i></i>将军<i></i>底<i></i><i></i>什么？<i></i>何非<i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>？”
<i></i>隆<i></i>皱<i></i>皱眉，<i></i><i></i><i></i>仍<i></i>斥道：“<i></i>将军神<i></i>般<i></i><i></i><i></i>，<i></i>思<i></i>想岂<i></i><i></i><i></i>猜透<i></i>，便<i></i>陛<i></i><i></i><i></i><i></i>问，<i></i>啰嗦什么，老<i></i>听命便<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>，转瞬即逝。
拓跋菩萨走<i></i>营帐，帐<i></i><i></i>排将领<i></i>候。
<i></i>看<i></i>看昆仑山<i></i>向，神色若<i></i><i></i>思，苍<i></i><i></i>看<i></i><i></i>将命丢<i></i><i></i>昆仑山<i></i>。
拓跋菩萨眼神闪<i></i>，<i></i><i></i><i></i>兴趣。
按<i></i><i></i>思，扭头看向众将，既<i></i>兵马已至，<i></i><i></i>打<i></i>场。
“擂鼓，聚兵。”
“<i></i><i></i><i></i>辰<i></i>，<i></i>攻。”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 红豆米稀 的《花瓶公爵他不装了[基建]》最快更新
第161章 变异植物 免费阅读.[www.aishu55.cc]