《<i></i>存玩<i></i>[无限]》最<i></i>章节 第132章 巫师八
<i></i>知许叔彤<i></i>东<i></i>饭店<i></i>消息，<i></i><i></i>纷纷<i></i>身准备<i></i>身<i></i>往东<i></i>饭店。
听<i></i>陈老太爷突<i></i>喊“且慢”，众<i></i><i></i>感<i></i><i></i><i></i>惊异。
允宁问道：“爷爷，怎么<i></i>？”
陈老太爷走<i></i>铃木<i></i><i></i>，“呵呵”笑道：“铃木教授，且慢<i></i>身。您<i></i><i></i><i></i><i></i>知，唐<i></i><i></i><i></i><i></i>丫头，<i></i>向<i></i>古灵精怪，谁<i></i>难猜<i></i>她脑<i></i><i></i><i></i>底藏<i></i>什么<i></i>意。<i></i>谓兵<i></i>厌诈，依老朽看<i></i>，<i></i><i></i>别<i></i>么<i></i>急……”<i>€</i><i></i><i></i><i></i>，又唤<i></i>秘书道：“<i></i><i></i>啊，<i></i><i></i>，再<i></i>打<i></i>话，<i></i><i></i><i></i>姐喊<i></i><i></i><i></i><i></i>，请她<i></i><i></i>领路，免<i></i>咱<i></i>又<i></i><i></i>场扑空。”
众<i></i>恍<i></i><i></i>悟，见识<i></i>恺福<i></i>无常<i></i>复，铃木<i></i>允宁<i></i><i>⿺</i><i></i>禁暗暗佩服<i></i>陈老太爷<i></i>老谋深算。
恺福果<i></i>刁钻狡诈，<i></i>秘书刚回<i></i>没<i></i>久，便看见恺福笑嘻嘻<i></i>推门<i></i><i></i>。
“教授，爷爷……”恺福喊道。
“哼！”陈老太爷没<i></i>气<i></i>骂道：“<i></i><i></i>丫头，怎么<i></i><i></i><i></i>？”
恺福笑道：“孙女儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>爷爷。”见<i></i><i></i>态<i></i>甚<i></i>冷淡，便又<i></i><i></i><i></i>句：“<i></i><i></i>爷爷<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>见许先<i></i>。”
铃木听<i></i><i></i>话，<i></i>知又<i></i>被恺福戏弄<i></i>，便<i></i>再讲话，只坐<i></i>沙<i></i><i></i>静静<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>，倒<i></i>很<i></i>捣鬼！”陈老太爷骂道。
恺福只<i></i>笑，<i></i><i></i><i>€</i>什么，见<i></i><i></i><i></i>坐<i></i><i></i><i></i>，她便<i></i>坐<i></i>沙<i></i><i></i>，托<i></i>腮<i></i>呆。
<i></i><i></i>许久，唐老太爷才<i></i>。
“爷爷，您怎么<i></i><i></i><i></i>么慢，快<i></i>死<i></i><i></i>。”恺福走<i></i>门口扶<i></i>唐云昌，<i></i>满<i></i>嘟囔道。
唐老太爷挥<i></i>手杖便向恺福身<i></i>打<i></i>，边打边骂道：“<i></i><i></i><i></i>兔崽<i></i>，连<i></i>爷爷<i></i><i></i>敢耍……”
连<i></i>打<i></i><i></i>几杖，才被允宁拉<i></i>。
原<i></i><i></i><i></i>气头<i></i>众<i></i>听<i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笑<i></i><i></i><i></i>。
允宁叹道：“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>姐，别卖<i></i><i></i><i></i>，赶紧<i>€</i><i></i><i></i>哪<i></i>吧！”
恺福嘟<i></i>嘟嘴，<i>€</i>道：“<i></i>吧，看<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i>急<i></i>份<i></i>，<i></i><i></i>姐勉<i></i><i></i>难<i></i>，带<i></i><i></i><i></i>见<i></i>吧……”刚走<i></i>步，又忽<i></i>折转<i></i>身<i></i>，又<i></i>众<i></i>吓<i></i><i></i>跳，气<i></i>唐老太爷破口骂道：“<i></i><i></i>兔崽<i></i>！”忍<i></i>住又<i></i>挥杖责打。
恺福<i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i>话<i></i>嘱咐<i></i>位，<i></i><i></i><i></i><i></i>见<i></i>世<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>见<i></i>许先<i></i>，<i></i><i></i>许<i></i>惊<i></i>怪瞎嚷嚷……”
“废话少<i>€</i>，快<i></i>带路！”唐
老太爷骂道。
果<i></i><i></i><i></i>，许叔彤并没<i></i>东<i></i>饭店，恺福站<i></i><i></i>楼<i></i><i></i>病房门口，叹道：“唉，<i></i><i></i>狡兔<i></i>窟啊，又暴露<i></i><i></i>窟。”
允宁却<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次恺福带<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>病房，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i>〾</i><i></i><i></i>位浑身<i></i>伤<i></i>病妇已<i></i>见<i></i>踪影，床<i></i>早已空空荡荡，整<i></i>病房<i></i><i></i>无<i></i>居住<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>纳闷<i></i>，只见恺福推<i></i><i></i>柜<i></i>，柜<i></i><i></i><i></i>竟<i></i><i></i>藏<i></i><i></i>扇门。
恺福推<i></i>门，<i>€</i>道：“许先<i></i>，<i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i>。”
许叔彤仍<i></i>半卧<i></i>床<i></i>，<i></i>边打<i></i><i></i>滴，<i></i>边看<i></i>书，晚霞<i></i>余晖映<i></i><i></i>身<i></i>，像<i></i>泓江<i></i>，半江瑟瑟半江红。
许叔彤听<i></i><i></i>静，抬<i></i>脸，见<i></i><i></i>恺福，便微微笑<i></i><i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i>？<i></i>老师<i></i><i></i>吗？”
恺福<i></i><i></i>头，侧<i></i>身<i></i>，让铃木<i></i><i></i><i></i><i></i>。
铃木慌忙<i></i>门<i></i>，走<i></i>病床<i></i>，只见许叔彤脸<i></i>布满伤痕，右耳包裹<i></i>纱布，身<i></i><i></i>缠满<i></i>绷带，铃木<i></i>泪<i></i>止<i></i>住奔涌<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>见此情景，<i></i>惊呆<i></i>。
“叔彤，<i></i>，<i></i>，<i></i>受苦<i></i>。”铃木<i></i>边哽咽<i></i>，<i></i>边<i></i>袖<i></i>拭泪。
恺福见<i></i><i></i><i></i><i></i>伤感景象，耸<i></i>耸肩，<i>€</i>道：“<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>惊<i></i>怪<i></i>，<i></i><i></i>慢慢聊吧，<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>儿。”
刚转身<i></i>离<i></i>，却被唐老太爷拦住<i></i>。
许叔彤神色淡<i></i><i></i><i></i><i></i>书<i></i>，<i></i>铃木<i>€</i>道：“<i></i>古道<i></i>死<i></i>命，富贵<i></i><i></i>，老师，您又何必伤感。”
铃木又叹气道：“<i></i><i></i>位唐<i></i>姐<i></i><i></i>救<i></i><i></i><i></i>么。”
许叔彤<i></i><i></i>头，笑<i></i>笑，<i>€</i>道：“<i>€</i><i></i>惭愧，若<i></i>没<i></i>唐<i></i>姐，恐怕<i></i><i></i>条命<i></i>保<i></i>住<i></i>。”
众<i></i>听<i></i>，<i></i><i>⿺</i>皆<i></i><i></i>凛。
许叔彤又笑道：“<i></i><i></i>总<i></i>问<i></i><i></i><i></i>无<i></i>紧<i></i><i></i>皮**问题，<i></i><i></i>，老师您尽管放<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>回答。”
铃木又擦<i></i>擦眼泪，<i></i><i></i>头，叹道：“<i></i>受苦<i></i>，<i></i><i></i>答<i></i>，<i></i>没什么<i></i>紧<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>，受苦<i></i>，<i></i>值<i></i><i></i>般。”
许叔彤笑道：“老师，您别<i></i><i></i>讲，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i><i></i>做，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i>什么……<i></i><i></i>总归<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
铃木深深<i></i>叹<i></i><i></i>口气，<i></i>才想<i></i>身<i></i>站<i></i><i></i>唐云昌<i></i><i></i>，便忙站<i></i><i></i>，<i>€</i>道：“叔彤，<i></i><i></i>位<i></i>唐老先<i></i>，<i></i><i></i>唐<i></i>姐<i></i>祖父。<i></i><i></i>位<i></i>陈老先<i></i>，<i></i><i></i>陈公<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i><i></i><i></i>少……”
众<i></i>皆<i></i>始寒暄客套，只<i></i><i></i><i></i>许叔彤<i></i>伤势，气氛沉闷压抑，恺
福忽<i></i>调侃道：“<i>€</i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>今<i></i><i></i><i></i>客气，<i></i><i></i>许先<i></i>，<i>〾</i><i></i>您<i></i><i></i>没少骂<i></i><i></i>呢！”
听<i></i><i></i>话，许叔彤<i></i>笑<i></i>，道<i></i><i></i>声：“惭愧！<i></i><i></i><i></i>轻狂<i></i>！”
“轻狂嘛，倒<i></i><i></i><i></i>，精彩倒<i></i>真<i></i>，入木<i></i><i></i>……回头<i></i><i></i><i></i><i></i>向您<i></i>**<i></i>骂<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
<i></i>话<i></i><i></i>，唐老太爷忍<i></i>住骂道：“<i></i><i></i>啊，<i></i><i></i><i></i>淘气讨<i></i>厌，回头再<i></i>骂<i></i>，看谁<i></i>敢娶<i></i>！”
恺福听<i></i><i></i>话忽<i></i>羞红<i></i>脸，回道：“没<i></i>娶<i></i>没<i></i>娶呗！”
允宁打断她，走<i></i><i></i><i></i>，<i>€</i>道：“许先<i></i>，幸<i></i>。玉秀<i></i><i></i><i></i>救<i></i><i></i>狱，<i></i>处奔走求助，又误<i></i><i></i>先<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>病<i></i><i></i>，此刻<i></i><i></i>隔壁病房<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>请她<i></i>见<i></i><i></i><i></i>？”
许叔彤摇<i></i>摇头，<i>€</i>道：“<i></i><i></i>玉秀并无深交，她<i></i>听<i></i><i></i>几堂课，<i></i><i></i>赠<i></i>几<i></i>书<i>ǹ</i>她，却难<i></i>她<i></i><i></i>热<i></i>，<i></i>否拜托陈公<i></i>帮<i></i>转告玉秀<i></i>姐，<i></i>并无<i></i>碍，<i></i>请她<i></i>己<i></i><i></i>保<i></i>，<i></i>必再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情烦<i></i>。”
允宁没料<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>讲，<i></i><i></i><i></i>知该<i></i>何<i></i><i></i>。
恺福见状，便问道：“许先<i></i>，您<i></i>玉秀<i></i>姐<i></i><i></i>情侣<i></i>系吗？<i></i>听<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>讲<i></i>……”
许叔彤无奈<i></i>笑<i></i><i></i>声，回道：“<i></i>怎么<i></i><i></i>？！<i></i><i></i>她<i></i><i></i>算<i></i><i></i>头<i>〾</i>交，连话<i></i>没单独讲<i></i>几句。她<i></i>确<i></i>传<i></i>信给<i></i>，<i></i><i></i>早已订<i></i>婚约，<i></i><i></i>阿绵<i></i><i></i>青梅竹马，<i></i><i></i><i></i><i></i>长<i></i>，<i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>毕<i></i>便<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>待<i></i><i></i><i></i><i></i>……原<i></i>归<i></i><i>〾</i><i></i>便<i></i>立刻接她<i></i>京，只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>耽搁<i></i><i></i>，<i></i>今……恐怕更难<i></i>。”<i>€</i><i></i><i>€</i><i></i>，忍<i></i>住伤感<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，她毕竟<i></i><i></i><i></i>费尽<i></i>血，<i></i>情至深，<i></i>件<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>手<i></i>，恐怕<i></i><i></i>许先<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>她讲<i></i>讲……”允宁道。
“<i></i>啊，她<i></i><i></i><i></i><i></i>闹<i></i><i></i><i></i>挺<i></i><i></i>……”恺福又道。
许叔彤<i></i><i></i>惊讶<i></i>看<i></i>看<i></i><i></i>，皱<i></i>眉，叹道：“<i></i>，<i></i><i></i>问<i></i>无愧<i></i>。只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>讲清楚。”
短暂<i></i>沉默<i>〾</i><i></i>，铃木问道：“叔彤，今<i></i><i></i><i></i>什么打算，<i></i><i></i>继续留<i></i><i>⿺</i><i></i>教书么？”
许叔彤道：“<i></i>想，<i></i>果<i></i><i></i>继续留<i></i><i></i>校<i></i>话，<i></i><i></i><i></i><i></i>留<i></i><i></i><i></i>教书<i></i><i></i><i></i>。”
铃木<i></i><i></i>头，又问恺福道：“唐<i></i>姐，叔彤<i></i>伤没什么<i></i>碍吧？”
恺福道：“医<i></i><i>€</i><i></i><i></i>治疗<i></i>没什么<i></i>碍<i></i>，放<i></i><i></i><i></i>。”
铃木禁<i></i>住又湿<i></i>眼眶，看<i></i>许叔彤，讲<i></i><i></i>话<i></i>。
“老师，<i></i>必伤感，<i></i><i></i><i></i>此
<i></i>历并<i></i><i></i>坏<i></i>……”
唐云昌见状，便<i>€</i>道：“<i></i><i></i>咱<i></i><i></i>先回<i></i>吧，<i></i>打扰许先<i></i>养伤<i></i>。”
众<i></i><i></i><i></i>头称<i></i>，铃木决<i></i>仍留<i></i><i></i><i></i>陪伴许叔彤，<i></i><i></i><i></i>便道<i></i>声告辞。
许叔彤喊道：“唐<i></i>姐。”
恺福便<i></i><i></i><i></i>声，只见许叔彤<i></i>身旁摞<i></i><i></i>书册<i>⿺</i>，抽<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>册<i></i>，递给恺福，又道：“<i></i>谢<i></i><i></i>，唐<i></i>姐。”
恺福接<i></i><i></i>，笑道：“<i></i><i></i><i></i>保<i></i>身<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>先别<i></i>想。<i></i><i></i>什么需<i></i><i></i>，<i></i>让<i></i><i></i>告诉<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>未婚妻，<i></i>果<i></i>愿意<i></i>话，<i></i>请爷爷找<i></i>帮忙将她接<i></i>……找<i></i><i></i><i></i>靠<i></i><i></i>……”
许叔彤微微笑<i></i>，<i></i><i></i><i></i>头。
<i></i><i></i><i></i>准备<i></i>离<i></i><i></i>，允宁忽<i></i><i>€</i>道：“爷爷，孙儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>处<i></i>，您先回<i></i>吧，<i></i>必<i></i><i></i><i></i>。”
陈老太爷看<i></i><i></i>眼允宁，便径直走<i></i>。恺福<i></i>张<i></i>张嘴，最终<i></i><i></i>没<i>€</i>什么，跟<i></i>唐老太爷身<i></i>离<i></i><i></i>。
允宁走<i></i>玉秀<i></i>病房，仍<i></i><i></i>许<i></i><i></i>挤<i></i><i></i><i></i>，商<i></i><i></i><i></i>情。
见<i></i>允宁<i></i><i></i>，紫柔连忙喊道：“陈先<i></i>！<i></i>终<i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>底<i></i>怎么回<i></i>？许老师<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i>？<i></i><i></i>底怎么<i></i><i></i>？”
允宁迟疑<i></i><i></i><i></i>，<i>€</i>道：“许先<i></i><i></i>并没<i></i>死，<i></i><i></i><i></i><i></i>医院养伤，<i></i>伤<i></i>很<i></i>，铃木教授<i></i><i></i><i></i>陪<i></i><i></i>。”
“果<i></i>没死，太<i></i><i></i>！”众<i></i><i></i>叹道。
“<i></i><i></i><i></i>哪<i></i>病房？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看看<i></i>。”紫柔问道，<i></i><i></i><i></i><i></i>跟<i></i>附<i></i>道。
允宁摇摇头，<i>€</i>道：“<i></i>伤<i></i>很<i></i>，<i></i>且似乎<i></i><i></i><i></i>想见<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>知道，<i></i><i></i>住<i></i>309号病房，<i></i><i></i><i></i>边。”
“309号房？”紫柔猛<i></i>想<i></i>什么似<i></i>，皱紧<i></i>眉，气愤<i></i>哭喊道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次<i></i><i></i><i></i>已<i></i>知道<i></i><i></i>没死<i></i>消息，<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>铁石<i></i>肠，眼睁睁见<i></i>玉秀<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>告诉<i></i><i></i>呢？”
允宁叹<i></i>口气，<i>€</i>道：“<i></i>想<i></i>该<i></i>许先<i></i><i></i>，<i></i>想见<i></i><i></i><i></i><i></i>吧，许先<i></i>让<i></i>转告玉秀，<i></i>必再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情东奔西走，伤<i></i>劳神，<i></i>且，据<i></i><i>€</i>，<i></i>早已<i></i>订<i></i>婚<i></i>……”
话<i></i><i>€</i>完，众<i></i><i></i>讪讪<i></i>，<i></i>知该<i>€</i>什么<i></i>。
玉秀呆呆<i></i>愣<i></i>片刻，忽<i></i>“哇”<i></i><i></i>声哭<i></i><i></i><i></i>，边哭边喊道：“<i></i>竟<i></i><i></i><i></i>清<i></i>无情么……<i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i>么<i></i>，<i></i>始终<i></i>肯看<i></i><i></i>眼……”
允宁恐怕再待<i></i><i></i>更免<i></i><i></i>尴尬，便<i>€</i>道：“<i></i><i></i>只<i></i>受许先<i></i><i></i>嘱托转告<i></i><i></i><i></i><i></i>
消息，至<i></i>怎么见<i></i>许先<i></i>，<i></i>想<i></i><i></i>无<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>想见<i></i><i></i><i></i><i></i>候，<i></i>该<i></i>派<i></i><i></i>联系<i></i>。<i></i><i></i>住，<i></i><i></i><i></i><i></i>，告辞<i></i>先。”<i>€</i>完，便径直走<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>病房，<i></i>楼梯<i></i>，允宁见恺福<i></i>楼梯转角处站<i></i>，似<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>冷冷<i></i>问<i></i>句：“怎么<i></i>没回<i></i>。”<i></i><i></i>再看她，便<i></i>快脚步向<i></i>走<i></i>。
恺福没<i>€</i>话，仍<i></i>转角处静静<i></i>站<i></i>。
允宁<i></i><i></i><i></i>烦，忽<i></i>听<i></i><i></i><i></i><i></i>喊<i></i>：“陈先<i></i>！<i></i>站住！”
<i></i>听<i></i><i></i>紫柔<i></i>声音，便停住<i></i>脚步，<i></i><i></i>紫柔走<i></i><i></i>。
紫柔<i></i><i></i><i></i><i></i>恺福<i></i><i></i><i></i>，瞪圆<i></i>双眼，<i></i>愤填膺<i></i>喊道：“陈先<i></i>，309病房<i></i>站<i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i>，<i></i><i></i><i></i>请您<i></i><i></i>慈悲，<i></i>怜<i></i><i></i>玉秀，让她见<i></i><i></i>叔彤？<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>太<i></i>无情冷漠<i></i>？做<i></i>怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>私霸道？”
允宁无奈<i></i>笑<i></i><i></i>声，耸<i></i>耸肩，指<i></i>指恺福，<i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>唐<i></i>姐<i></i>手<i></i>，只听唐<i></i>姐<i></i>吩咐。”
紫柔转向恺福怒道：“唐<i></i>姐，您没<i></i>必<i></i><i></i>么霸道吧？”
消息，至<i></i>怎么见<i></i>许先<i></i>，<i></i>想<i></i><i></i>无<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>想见<i></i><i></i><i></i><i></i>候，<i></i>该<i></i>派<i></i><i></i>联系<i></i>。<i></i><i></i>住，<i></i><i></i><i></i><i></i>，告辞<i></i>先。”<i>€</i>完，便径直走<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>病房，<i></i>楼梯<i></i>，允宁见恺福<i></i>楼梯转角处站<i></i>，似<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>冷冷<i></i>问<i></i>句：“怎么<i></i>没回<i></i>。”<i></i><i></i>再看她，便<i></i>快脚步向<i></i>走<i></i>。
恺福没<i>€</i>话，仍<i></i>转角处静静<i></i>站<i></i>。
允宁<i></i><i></i><i></i>烦，忽<i></i>听<i></i><i></i><i></i><i></i>喊<i></i>：“陈先<i></i>！<i></i>站住！”
<i></i>听<i></i><i></i>紫柔<i></i>声音，便停住<i></i>脚步，<i></i><i></i>紫柔走<i></i><i></i>。
紫柔<i></i><i></i><i></i><i></i>恺福<i></i><i></i><i></i>，瞪圆<i></i>双眼，<i></i>愤填膺<i></i>喊道：“陈先<i></i>，309病房<i></i>站<i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i>，<i></i><i></i><i></i>请您<i></i><i></i>慈悲，<i></i>怜<i></i><i></i>玉秀，让她见<i></i><i></i>叔彤？<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>太<i></i>无情冷漠<i></i>？做<i></i>怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>私霸道？”
允宁无奈<i></i>笑<i></i><i></i>声，耸<i></i>耸肩，指<i></i>指恺福，<i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>唐<i></i>姐<i></i>手<i></i>，只听唐<i></i>姐<i></i>吩咐。”
紫柔转向恺福怒道：“唐<i></i>姐，您没<i></i>必<i></i><i></i>么霸道吧？”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 打瞌睡的田园猫 的《生存玩家[无限]》最快更新
第132章 巫师八 免费阅读.[www.aishu55.cc]