《穿<i></i><i></i>代文<i></i>病美<i></i>[七零]》最<i></i>章节 第114章 第 114 章
<script>read2();江瑟瑟醒<i></i>，<i></i><i></i><i></i>己<i></i>车<i></i>，茫<i></i><i></i>坐<i></i><i></i><i></i>，看向驾驶座<i></i><i></i>男<i></i>。
“封臣。”
听<i></i>声音，靳封臣<i></i>意识<i></i>踩刹车。
刺——
轮胎<i></i><i></i><i></i>摩擦<i></i><i></i>刺耳<i></i>声音。
靳封臣回头，看<i></i>她坐<i></i><i></i><i></i>，<i></i>急<i></i>问：“<i></i><i></i>没<i></i>哪<i></i><i></i>舒服？”
江瑟瑟迷茫<i></i>摇头，“没<i></i>啊。<i></i>怎么<i></i><i></i>车<i></i>呢？”
“<i></i>晕倒<i></i>。”
“晕倒？”江瑟瑟更懵<i></i>。
她<i></i><i></i><i></i>喂甜甜吃饭吗，怎么<i></i>晕倒呢？
靳封臣<i></i><i></i>知道怎么回<i></i>，<i></i><i></i><i></i>启<i></i>车<i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>趟研究<i></i>。”
“<i></i>。”
江瑟瑟没觉<i></i><i></i>己身<i></i>哪<i></i><i></i>舒服，<i></i>怎么<i></i>突<i></i>晕倒？
<i></i><i></i>疑问只<i></i>莫邪<i></i>寒玉才<i></i>解释清楚。
她忽<i></i>想<i></i>件<i></i>，急忙问：“甜甜呢？”
“<i></i>爸妈看<i></i>她，<i></i><i></i><i></i>担<i></i>。”
江瑟瑟松<i></i>口气，“<i></i><i></i><i></i>。”
……
研究<i></i>。
莫邪<i></i>寒玉<i></i><i></i>做<i></i>验，<i></i><i></i>将<i></i>江瑟瑟血液<i></i>提取<i></i><i></i><i></i>病毒再<i></i>次<i></i>解，试图找<i></i>突破口。
但培养皿<i></i><i></i>细胞再<i></i>次死掉。
意味<i></i><i></i>次<i></i><i></i>验又<i></i>无疾<i></i>终<i></i>。
“该死！”莫邪脱<i></i>手套，狠狠<i></i>扔<i></i>台<i></i><i></i>，整<i></i><i></i>显<i></i>特别<i></i>烦躁。
寒玉拽<i></i>口罩，长长舒<i></i>口气，侧头睨<i></i><i></i>，无奈<i></i>道：“<i></i><i></i>别急，<i></i><i></i><i></i>验<i></i><i></i><i></i><i></i>功<i></i>失败，再做<i></i>次尝试吧。”
“<i></i><i></i><i></i>没办<i></i>静<i></i><i></i><i></i>，晚<i></i>吧。”莫邪脱<i></i>白<i></i>褂放<i></i><i></i>旁，<i></i><i></i>转身走<i></i><i></i>验室。
寒玉看<i></i><i></i>离<i></i>，叹<i></i>口气。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>急。
<i></i>果再<i></i>研究<i></i><i></i>病毒<i></i>效<i></i>药<i></i>，少夫<i></i><i></i>情况<i></i>越<i></i>越糟，甚至危及<i></i>命。
少爷<i></i>么信任<i></i><i></i><i></i><i></i>，真<i></i><i></i>想让<i></i>失望。
想<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>算淡<i></i><i></i>寒玉<i></i>忍<i></i>住<i></i>阵烦躁。
莫邪<i></i><i></i><i></i>想透透气，却意<i></i><i></i><i></i><i></i>辆熟悉<i></i>车<i></i><i></i>院<i></i><i></i>。
<i></i>看<i></i>靳封臣<i></i>江瑟瑟<i></i>车<i></i><i></i><i></i>，连忙转身跑回<i></i>验室。
“<i></i>么快<i></i>冷静<i></i><i></i><i></i>？”看<i></i><i></i><i></i><i></i>，寒玉讶异<i></i>问。
莫邪
吞<i></i>口口<i></i>，“少爷少夫<i></i><i></i><i></i>。”
闻言，寒玉赶紧<i></i>身，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i><i></i>验室。
<i></i>走<i></i><i></i>，<i></i>看<i></i>靳封臣<i></i>江瑟瑟迎<i></i>走<i></i><i></i>。
“少爷，少夫<i></i>。”<i></i><i></i>恭敬<i></i>低<i></i>头。
“瑟瑟刚刚<i></i><i></i><i></i>突<i></i>晕倒<i></i>，<i></i><i></i>检查<i></i><i></i>究竟<i></i>怎么回<i></i>？”
“晕倒？”
莫邪寒玉<i></i>视<i></i>眼，<i></i><i></i><i></i>意识<i></i><i></i>情<i></i><i></i>劲。
“少夫<i></i>，<i></i>边<i></i>。”寒玉领<i></i>江瑟瑟<i></i>检查室。
莫邪<i></i>靳封臣<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“少爷，<i></i>几<i></i>少夫<i></i><i></i>没<i></i>什么情况<i></i><i></i>？”莫邪问。
<i></i>必须问清楚，才<i></i>结<i></i>今<i></i><i></i>情况<i></i>析<i></i>结果。
靳封臣认真想<i></i>想，“没<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>趟江<i></i>。”
“江<i></i>吗？”莫邪思索<i></i>片刻，又问：“少夫<i></i><i></i>段<i></i><i></i>休息<i></i><i></i>吗？情绪<i></i>稳<i></i>吗？”
“瑟瑟<i></i>公<i></i><i></i>车祸，她情绪<i></i><i></i><i></i>激<i></i>。”靳封臣<i></i><i></i><i>€</i>道。
莫邪<i></i><i></i>头，“<i></i><i></i>知道<i></i>，<i></i>寒玉检查<i></i><i></i>，<i></i><i></i>再看看<i></i>什么情况。”
<i></i>约<i></i>几<i></i>钟<i></i><i></i>，检查室<i></i>门<i></i><i></i>。
寒玉<i></i>江瑟瑟走<i></i><i></i><i></i>。
“怎么<i></i>？”莫邪问。
寒玉蹙眉，“没检查<i></i>什么问题<i></i>。”
“没问题？”莫邪<i></i><i></i>诧异。
“嗯。”寒玉<i></i>头，神情变<i></i>凝<i></i><i></i><i></i>，“但<i></i>觉<i></i>没<i></i>么简单。”
<i></i>果没问题<i></i>话，<i></i>怎么<i></i><i></i>突<i></i>晕倒？
莫邪<i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>想<i></i><i></i>，转头看向江瑟瑟，问：“少夫<i></i>，<i></i>晕倒<i></i><i></i>没<i></i>头晕或者哪<i></i><i></i>舒服呢？”
江瑟瑟摇头，“没<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道<i></i>己晕倒<i></i>。”
莫邪觉<i></i><i></i><i></i>太奇怪<i></i>，<i></i><i></i>半<i></i>儿<i></i><i></i><i></i><i></i>什么结论<i></i>。
“少夫<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>需<i></i>再抽管血。”莫邪<i>€</i>。
“<i></i>。”
江瑟瑟跟<i></i>寒玉身<i></i><i></i><i></i><i></i>验室。
“少爷，暂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>结果<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>寒玉<i></i><i></i><i></i>析少夫<i></i><i></i>血液<i></i>，才<i></i><i></i>结果。”
莫邪<i></i><i></i><i></i>靳封臣<i>€</i>。
靳封臣微微蹙眉，“尽快。”
莫邪<i></i>头，“明白。”
抽<i></i>血<i></i>，靳封臣<i></i>江瑟瑟<i></i>直接回<i></i><i></i>。
回<i></i><i></i><i></i>，江瑟瑟<i></i>被靳母拉<i></i><i></i>旁，<i></i><i></i>打<i></i><i></i>，“瑟瑟，<i></i><i></i>没<i></i>怎么<i></i>？”
封臣抱<i></i><i></i>走<i></i><i></i>么<i></i>急，她想问清楚<i></i>没<i></i><i></i>，<i></i><i></i>儿<i></i>回<i></i><i></i>总<i></i>问清楚，<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i>安宁。
“妈，<i></i><i></i><i></i>，让<i></i>担<i></i><i></i>。”
让<i></i><i></i>老<i></i><i></i>么担<i></i><i></i>己，江瑟瑟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>意<i></i><i></i>。
“<i></i>担<i></i><i></i><i></i><i></i>该<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>怎么<i></i>？”靳母又问<i></i>遍，语气<i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>切。
江瑟瑟笑，“<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>低血糖。”
她没敢告诉她真<i></i>情况，只<i></i>随便找<i></i>借口。
“低血糖啊，<i></i><i></i><i></i>身<i></i>太虚<i></i>。<i></i><i></i>让厨房<i></i>熬<i></i>鸡汤什么<i></i>给<i></i>补补身<i></i>。”
靳母刚<i></i><i>€</i>完，<i></i>急急<i></i>朝厨房<i></i>。
江瑟瑟想拒绝<i></i><i></i><i></i>及。
“封臣，<i></i>想<i></i><i></i>雷厉风<i></i>肯<i></i><i></i>遗传妈<i></i>。”她笑<i></i>打趣<i></i>句。
<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>立马<i></i><i></i><i></i><i></i>。
靳封臣眉梢<i></i>扬，“<i></i>觉<i></i>妈<i>€</i><i></i>没错，<i></i><i></i><i></i>身<i></i>太虚<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>江<i></i>累<i></i><i></i>，才<i></i>突<i></i>晕倒。”
<i></i>果莫邪寒玉<i></i>检查<i></i><i></i>什么<i></i>，<i></i>唯<i></i><i></i>解释<i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>希望<i></i>么简单，<i></i>她<i></i><i></i><i></i>病毒没<i></i>任何<i></i>系。
江瑟瑟蹙眉，“<i></i><i></i>没觉<i></i>累啊。”
甚至她<i></i>觉<i></i><i></i>己很健康。
<i></i>才<i></i>她最奇怪<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>果她真<i></i>身<i></i>虚<i></i>话，按道<i></i>总<i></i>感觉<i></i><i></i>舒服才<i></i>。
但她<i></i><i></i>感觉<i></i>没<i></i>。
看她皱<i></i>眉头，<i></i>脸想<i></i>明白<i></i><i></i><i></i>，靳封臣<i></i><i></i><i></i>她<i></i>头，温柔<i></i>安慰道：“别想<i></i>么<i></i><i></i>，<i></i>楼看甜甜吧。”
<i></i>哦，她<i></i><i></i>甜甜给忘<i></i>。
江瑟瑟赶紧跑<i></i>楼，<i></i><i></i>轻轻推<i></i>儿童房<i></i>门。
走<i></i><i></i>，看<i></i>床<i></i>熟睡<i></i>甜甜，她走<i></i><i></i><i></i>，<i></i>手轻轻<i></i><i></i><i></i>甜甜<i></i>额头。
感受<i></i>甜甜<i></i><i></i>温，她悬<i></i><i></i><i></i>总算落<i></i><i></i><i></i>。
“退烧<i></i>。”
她转头无声<i></i><i></i>靳封臣<i>€</i>。
靳封臣<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，“既<i></i>甜甜退烧<i></i>，<i></i><i></i>回房<i></i>休息吧。”
江瑟瑟听话<i></i><i></i>头，“<i></i>。”
()
封臣抱<i></i><i></i>走<i></i><i></i>么<i></i>急，她想问清楚<i></i>没<i></i><i></i>，<i></i><i></i>儿<i></i>回<i></i><i></i>总<i></i>问清楚，<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i>安宁。
“妈，<i></i><i></i><i></i>，让<i></i>担<i></i><i></i>。”
让<i></i><i></i>老<i></i><i></i>么担<i></i><i></i>己，江瑟瑟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>意<i></i><i></i>。
“<i></i>担<i></i><i></i><i></i><i></i>该<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>怎么<i></i>？”靳母又问<i></i>遍，语气<i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>切。
江瑟瑟笑，“<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>低血糖。”
她没敢告诉她真<i></i>情况，只<i></i>随便找<i></i>借口。
“低血糖啊，<i></i><i></i><i></i>身<i></i>太虚<i></i>。<i></i><i></i>让厨房<i></i>熬<i></i>鸡汤什么<i></i>给<i></i>补补身<i></i>。”
靳母刚<i></i><i>€</i>完，<i></i>急急<i></i>朝厨房<i></i>。
江瑟瑟想拒绝<i></i><i></i><i></i>及。
“封臣，<i></i>想<i></i><i></i>雷厉风<i></i>肯<i></i><i></i>遗传妈<i></i>。”她笑<i></i>打趣<i></i>句。
<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>立马<i></i><i></i><i></i><i></i>。
靳封臣眉梢<i></i>扬，“<i></i>觉<i></i>妈<i>€</i><i></i>没错，<i></i><i></i><i></i>身<i></i>太虚<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>江<i></i>累<i></i><i></i>，才<i></i>突<i></i>晕倒。”
<i></i>果莫邪寒玉<i></i>检查<i></i><i></i>什么<i></i>，<i></i>唯<i></i><i></i>解释<i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>希望<i></i>么简单，<i></i>她<i></i><i></i><i></i>病毒没<i></i>任何<i></i>系。
江瑟瑟蹙眉，“<i></i><i></i>没觉<i></i>累啊。”
甚至她<i></i>觉<i></i><i></i>己很健康。
<i></i>才<i></i>她最奇怪<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>果她真<i></i>身<i></i>虚<i></i>话，按道<i></i>总<i></i>感觉<i></i><i></i>舒服才<i></i>。
但她<i></i><i></i>感觉<i></i>没<i></i>。
看她皱<i></i>眉头，<i></i>脸想<i></i>明白<i></i><i></i><i></i>，靳封臣<i></i><i></i><i></i>她<i></i>头，温柔<i></i>安慰道：“别想<i></i>么<i></i><i></i>，<i></i>楼看甜甜吧。”
<i></i>哦，她<i></i><i></i>甜甜给忘<i></i>。
江瑟瑟赶紧跑<i></i>楼，<i></i><i></i>轻轻推<i></i>儿童房<i></i>门。
走<i></i><i></i>，看<i></i>床<i></i>熟睡<i></i>甜甜，她走<i></i><i></i><i></i>，<i></i>手轻轻<i></i><i></i><i></i>甜甜<i></i>额头。
感受<i></i>甜甜<i></i><i></i>温，她悬<i></i><i></i><i></i>总算落<i></i><i></i><i></i>。
“退烧<i></i>。”
她转头无声<i></i><i></i>靳封臣<i>€</i>。
靳封臣<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，“既<i></i>甜甜退烧<i></i>，<i></i><i></i>回房<i></i>休息吧。”
江瑟瑟听话<i></i><i></i>头，“<i></i>。”
()
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 雾矢翊 的《穿成年代文的病美人[七零]》最快更新
第114章 第 114 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]