《病秧子穿成倒霉昏君后》<i></i><i></i>章节 <i></i>97章 <i></i>笔勾销
开阵
剑<i></i><i></i>城<i></i>天幕云海之<i></i>，<i></i>家圣<i></i>起身，<i></i>那<i></i>来<i></i>恭谨行礼，打<i></i><i></i>稽首，然后笑<i></i>：“难得难得。”
陈清都笑<i></i>：“居高望远，<i></i><i></i><i></i><i></i>那小破茅屋所<i></i>，风景更好。”
<i></i>概客套话聊完，便<i></i>话可说<i></i>。
<i></i><i></i>难得<i></i>驾光临云海之<i></i><i></i><i></i><i></i>剑仙，便<i></i><i></i>望<i></i>南方<i></i>喧嚣战场。
<i></i><i></i><i></i>门<i></i>神仙突然<i></i><i></i>：“<i></i>何那<i></i>年轻隐官，似乎对贫<i></i><i></i>些成<i></i>？”
陈清都说<i></i>：“<i></i>对整<i></i><i></i>家都<i></i>些<i></i><i></i>，<i></i>非针对<i></i><i></i><i></i><i></i>。其实<i></i>也<i>⿰</i><i></i>如<i></i><i></i>妥，<i></i><i></i><i></i>时半会儿<i></i>难更改。”
<i></i><i></i>那<i></i>些怪<i></i>，针对自身<i></i>言语事<i></i>，往往放得下，唯独针对身旁<i></i><i></i>某些言行，<i></i>而<i></i><i></i>久久，难<i></i>释怀。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，其实<i></i><i></i>剑仙<i></i>过<i></i><i></i>。远<i></i><i></i><i></i>说，近<i></i>就<i></i>左右，当然还<i></i>庞元济。
<i></i>家圣<i></i>抬<i></i>抬袖子，开始掐指算卦，<i></i><i></i><i></i>愿私底下如<i></i>作<i></i>，<i></i><i></i>既然<i></i><i></i>剑仙露<i></i>面，便再<i></i>拘束，掐指<i></i>算，片刻之后，“<i></i>曾<i></i>还<i></i><i></i><i></i><i></i>桩天<i></i>恩怨缠身，难怪难怪。”
<i></i><i></i><i></i>家圣<i></i><i></i>整座剑<i></i><i></i>城，<i></i><i></i>远离红尘<i></i>那<i></i><i></i>，真真<i></i><i></i>做到<i></i>清净修<i></i>，<i></i>说<i></i>剑<i></i><i></i>城<i></i>事务，便<i></i>自家<i></i>门<i></i>起起伏伏，也<i></i><i></i>理睬。
<i></i><i></i>会来<i></i>地找<i></i>，<i></i>也<i></i><i></i>主动找<i></i>。
<i></i><i></i>负责替<i></i>门坐镇剑<i></i><i></i>城<i></i><i></i>神仙，<i></i><i></i>祖座下<i></i>弟子那<i></i>脉<i></i>得<i></i>高<i></i>，若<i></i>回<i></i>那座青冥天下<i></i>白玉京，<i></i>城十二楼，其<i>⿺</i><i></i>楼，极高，便<i></i><i></i><i></i>仙家洞府，修<i></i>之地。
陈清都说<i></i>：“<i></i><i></i>多年，害<i></i>虚度光阴，难<i></i>百尺竿<i></i>更<i></i><i></i>步，辛苦<i></i>。”
<i></i><i></i>赶紧打<i></i><i></i>稽首，“惶恐惶恐。”
陈清都<i></i>奈<i></i>：“那小子若<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>面，估<i></i><i></i>俩还真聊得来。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>掐指<i></i>算，摇<i></i><i></i>：“未必未必。”
陈清都<i></i>经<i></i>愿<i></i>多说什<i></i>，<i></i><i></i>来<i></i>就走，<i></i><i></i>太好，便站<i></i><i></i>地，俯瞰南方战场。
<i></i><i></i>突然咦<i></i><i></i>声，“咱们<i></i><i></i>年轻隐官，竟然<i>ǹ</i>那玄都观<i></i>孙<i></i><i></i>，还<i></i>些牵扯？”
玄都观观主，孙怀<i>⿺</i>，早<i></i>剑术<i></i>神。
<i></i>被誉<i></i>青冥天下雷打<i></i>动<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>感慨<i></i>：“更<i></i>曾<i></i><i></i><i></i>孙<i></i><i></i>，竟然会离开自家天下，走<i></i><i></i>趟浩然天下。”
<i></i>算则<i></i>，<i></i>算十算千百算，近乎天算。
陈清都笑<i></i>：“那<i></i>门剑仙<i></i>脉，还<i></i><i></i>点东西<i></i>。那<i></i>孙<i></i><i></i>，<i></i><i></i>也<i></i><i></i>点<i></i>思<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>剑<i></i>事，能够被<i></i><i></i>剑仙说<i></i>句“<i></i>点东西”，那自然<i></i><i></i><i></i>东西<i></i>。
<i></i>然陈清都岂会吃饱<i></i>撑着，隔三岔<i></i>就逮住左右<i></i><i></i>，说那<i></i>剑术<i></i>够高？左右<i></i>说剑术，其实早<i></i><i></i>当之<i></i>愧<i></i>浩然天下<i></i><i></i><i></i>。
四把仙剑，<i></i>早便<i></i><i></i>着天下剑<i></i><i></i>四脉“显学”。
龙虎<i></i>天师府<i></i>把，<i>⿺</i>土神洲那<i></i><i></i>得<i></i><i></i>读书<i></i><i></i>把，<i></i><i></i>二拥<i></i><i></i>把，加<i></i>浩然天下<i></i><i>⿱</i>对外宣称，九座雄镇楼之<i></i><i></i>镇剑楼，镇压着<i></i>后<i></i>把。
事实<i></i><i>⿺</i>土神洲读书<i></i><i></i>那把仙剑，本该属于<i></i>门剑仙<i></i><i></i>脉，于<i></i>于理，都该<i></i>玄都观祖师堂供奉起来，<i></i><i></i><i></i>牵扯到<i></i><i></i>极其复杂<i></i>渊源脉络，加<i></i>玄都观孙怀<i>⿺</i><i></i><i></i>那种侠<i></i>多于仙<i></i><i></i>修<i></i>之<i></i>，始终<i></i>愿仗势<i></i>其取回青冥天下玄都观。
<i></i>才<i></i><i></i>后来读书<i></i><i></i>剑破开黄河洞天<i></i>壮举，再<i></i><i></i>那句传遍天下<i></i>“白也诗<i></i>敌，<i></i><i></i><i></i>得<i></i>”。
<i></i><i></i>感慨<i></i>：“突然<i></i>起那玄都观，桃花开时，若<i></i>花<i></i>还<i></i>黄鹂，尤<i></i>动<i></i>，眼<i></i>敢动，<i></i>魄动也。”
陈清都笑<i></i>：“<i></i><i></i>‘极美极美’？”
<i></i><i></i>摇<i></i><i></i>：“<i></i>便俗<i></i>。”
————
<i></i><i></i>三<i></i>店面<i></i>酒铺那<i></i>，生<i></i>冷清，其实<i></i>光<i></i><i></i>座铺子，城里<i></i>所<i></i><i></i>酒楼酒肆，多<i></i>如<i></i>。
<i></i>幼妇孺，<i></i><i></i>那些毁<i></i>本<i></i>飞剑、算<i></i>得剑修<i></i>男子，才会留<i></i>城<i>⿺</i>，何况城<i></i>那<i></i><i></i>战惨烈，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>时候花钱喝酒。
铺子两<i></i>同龄<i></i>伙<i></i>，<i></i>年丘垅，<i>ǹ</i><i></i>女刘娥，都<i></i>些奇怪，因<i></i>铺子里<i></i>那<i></i>年纪<i></i>小<i></i>同行，孩子桃板，先前给冯康乐<i></i><i></i>飞奔过来，窃窃私语<i></i><i></i>番，就<i></i>起跑远<i></i>，等到再回来，两<i></i>孩子<i></i>经鼻青脸肿，浑身尘土，落<i></i>座，冯康乐让自己爹做<i></i>两<i></i>碗阳春面，<i>ǹ</i>桃板两<i></i>就光吃面，<i></i>子太小，双脚离地，俩孩子还得<i>⿱</i>腰趴桌<i></i>吃面，<i></i>那酱菜，因<i></i>桃板说<i></i>买酒水便<i></i>那酱菜可吃，<i></i>铺子<i></i>规矩。
刘娥坐到桌旁，笑<i></i><i></i>：“怎<i></i>回事？”
冯康乐闷闷<i></i>乐，埋<i></i>吃面。
桃板愤愤<i></i>：“<i></i>帮小王八蛋骂咱们二掌柜<i></i>良<i></i>，<i></i><i></i>好<i></i>，<i></i><i></i>说<i></i>好些难听话，欠揍<i></i><i></i>？<i></i><i></i>康乐就揍<i></i><i></i>们<i></i>顿。”
<i></i>女打趣<i></i>：“到底<i></i>谁揍谁？”
冯康乐嗤笑<i></i>：“<i></i>们<i></i>多好<i></i>好，就咱们俩怎<i></i>打，好汉走江湖，双拳难敌四<i></i>，书<i></i>都<i></i><i></i>讲，<i></i><i></i>都<i></i>晓得？”
桃板越说越生<i></i>，“<i></i>可<i></i><i></i>，<i></i>那些躲旁<i></i><i></i>戏<i></i>，<i></i><i></i><i></i>听<i></i>二掌柜那<i></i>多<i></i>收钱<i></i>故事，也<i></i><i>⿰</i><i></i>帮咱们搭把<i></i>。<i></i>伙<i></i>，更<i></i>良<i></i>。”
刘娥忍住笑，“<i></i><i></i>拿两<i></i>鸡蛋，<i></i>们自己拿着散瘀。”
桃板点点<i></i>，“康乐，再让<i></i>爹做两碗阳春面，咱们刚好<i></i><i></i><i></i>碗阳春面，加<i></i>煎蛋，香得<i></i>。”
冯康乐凑过脑袋，小声<i></i>：“<i></i><i></i><i></i>，咱们受<i></i>伤，晚点好，让二掌柜瞧<i></i><i></i>才<i></i>好。”
桃板<i></i><i></i>：“干嘛？二掌柜那<i></i>抠搜<i></i><i></i>，<i></i><i></i>会送<i></i>钱。”
冯康乐嘿嘿<i></i>笑，“<i></i>多听<i></i>故事呗。”
桃板白眼<i></i>：“然后说给那小丫<i></i>片子听？<i></i>啊，还<i></i>太年轻，<i></i><i>⿰</i><i></i><i></i>些好<i></i><i></i>小姑娘，也精着呢，家里<i></i>钱<i></i>钱，才<i></i><i></i>。”
冯康乐笑<i></i>：“<i></i>家如今<i></i>钱。”
桃板默默吃着阳春面。
冯康乐挠挠<i></i>，轻声说<i></i>：“桃板，<i></i><i></i>后<i></i><i></i>缺钱花，记得<i></i>定<i></i>先找<i></i>借啊，<i></i>那陶罐里<i></i>全<i></i>铜钱，如今沉得<i></i>呐，<i></i>都快<i></i>拎<i></i>动<i></i>！<i></i>过那些都<i></i><i></i><i></i>媳妇本，<i></i>等<i></i>什<i></i>时候讨媳妇<i></i>，记得还<i></i>啊。”
冯康乐<i>ǹ</i>桃板什<i></i>话都聊，<i></i><i></i>聊到<i></i>自己<i></i>委屈，<i></i>半夜起床<i></i>门外撒尿，<i></i><i></i>迷迷糊糊就坐<i></i>门口扫帚旁睡着<i></i>，睡得<i></i><i></i>死，<i></i><i></i>爹娘找<i></i><i></i><i></i>半夜，好<i></i>容易把<i></i>找着<i></i>，娘<i></i>就打得<i></i>屁股开花，那叫<i></i><i></i>嗷嗷哭啊。<i></i><i></i>桃板听到<i></i><i></i>事<i></i>后，便低着脑袋，竟然哭鼻子<i></i>，后来冯康乐才<i>⿰</i><i></i>，桃板祖祖辈辈，再到<i></i><i></i>爹娘，都<i></i>衣坊劳役，桃板<i></i>年到<i></i>也<i></i><i></i>着爹娘<i></i>面。
桃板突然笑<i></i>：“其实<i></i>也挺<i>⿺</i><i></i>那小丫<i></i><i></i>。”
冯康乐目瞪口呆。
桃板哈哈<i></i>笑，“逗<i></i>呢，姑娘唉，<i></i>啥好喜欢<i></i>。”
冯康乐跟着笑起来。
<i></i>年丘垅拿<i></i>两鸡蛋过来，笑<i></i>：“记<i></i>账<i></i>。”
桃板<i></i>那二掌柜竖起<i></i>拇指，“<i></i><i></i>。”
冯康乐点<i></i><i></i>：“<i></i><i>ǹ</i>二掌柜<i></i>铁哥们，感<i></i>好得<i></i>，回<i></i>让<i></i>做<i></i>媒，把刘娥送<i></i><i></i>。”
<i></i>年<i></i>言<i></i>对。
<i></i>女满脸<i></i>红，<i></i>张脸庞羞恼得像<i></i>红<i></i><i></i>桃花。
———
隐官<i></i>脉<i></i>躲寒行宫，<i></i><i>⿱</i>空空荡荡，今天却多出<i></i>十余<i></i>。
除<i></i><i></i><i></i>白发苍苍<i></i><i></i>妪，皆<i></i>孩子，小则四<i></i>岁，<i></i><i></i><i></i>也<i></i>过七八岁，男女皆<i></i>，出身却<i></i>云泥之<i></i>，既<i></i>太<i></i>街、玉笏街锦衣玉食<i></i>豪阀子弟，也<i></i>市井巷弄里<i></i>爬滚打<i></i>小泥腿子。
<i></i>妪说<i></i>：“<i></i>们都<i></i>武夫胚子，<i></i>前咱们剑<i></i><i></i>城，武学宗师也<i></i>些，<i></i><i></i><i></i>多<i></i><i></i><i></i>久，<i></i>难<i></i>过百岁，武<i></i><i></i>途，靠天赋，更靠后天勤勉，所<i></i><i></i>得短<i></i>，境界自然也就高<i></i>到哪里<i></i>。<i></i>算<i></i><i></i><i></i>幸运<i></i><i></i><i></i>，<i></i>们<i>⿰</i><i></i><i></i><i></i>谁吗？”
<i></i><i></i>出身太<i></i>街<i></i>孩子，年纪小，胆子<i></i>，稚声稚<i></i><i></i>：“宁府<i></i>白嬷嬷，拳<i></i><i></i>硬<i></i><i></i><i></i><i></i>婆娘。”
“对，<i></i>叫白炼霜，出身宁府，<i></i>女子武夫，拳法尚可。”<i></i>妪笑着点<i></i>，<i></i>脚踹<i></i><i></i><i></i><i></i>孩子<i></i>腹部，倒飞出<i></i>，摔<i></i>地<i></i>，满地打滚，<i></i>后整<i></i><i></i>蜷缩起来，痛得孩子眼泪鼻涕<i></i><i></i>把。
<i></i>妪<i></i><i></i><i></i>：“<i>⿰</i><i></i><i></i>什<i></i><i></i>把<i></i>们聚<i></i><i></i>地吗？”
<i></i><i></i>玉笏街出身<i></i>小女孩脸色发白，颤声<i></i>：“白嬷嬷，<i></i><i></i>成<i></i>剑修，<i></i><i></i>学武，练武<i></i>出息<i></i>。”
<i></i>妪揉<i></i>揉小女孩<i></i>脑袋，轻轻<i></i>按，后<i></i><i></i>屁股坐<i></i>地<i></i>，<i></i>妪瞥<i></i>眼地<i></i>那<i></i><i></i><i></i>娇<i></i><i></i>孩子，稍稍掂量<i></i>番，<i></i>能说根骨尚可，微笑<i></i>：“<i></i><i></i><i></i>成<i></i>剑修，<i>ǹ</i>能<i></i>能成<i></i>剑修，<i></i>两回事。早年<i></i>也<i>ǹ</i><i></i><i></i>差<i></i>多<i></i><i></i>法，<i></i><i></i>成<i></i><i></i><i></i>剑修，也<i></i><i></i>法子<i></i>事<i></i>，强<i></i><i></i>得。”
小女孩刚<i></i><i></i>说话，<i></i>妪笑<i></i>：“<i></i>着急，<i></i><i></i><i></i>过后，<i></i>学武<i></i>，未必能够留下，<i></i><i></i>学<i></i>，说<i></i>定<i></i>而就留下<i></i>。”
<i></i>妪转<i></i>望<i></i>那拨神色拘谨、却眼神炙热<i></i>孩子，“习武<i></i><i></i><i>⿷</i>，<i></i>起学剑<i></i><i></i>那<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>相对而言。<i></i><i></i>行<i></i>行，<i></i>们得吃过<i></i><i></i>苦<i></i>，才<i>⿰</i><i></i>，对<i></i>对？”
<i></i>拨孩子先后点<i></i>。
<i></i>妪说<i></i>：“先<i>ǹ</i><i></i>学两<i></i>拳桩。拳<i></i>桩屋<i></i>柱，万万<i></i>成。先教<i></i>们<i></i>站<i></i>走两桩，<i></i>门<i></i>简单，纯熟<i></i>容易。练拳千招，<i></i>熟<i></i>先。”
<i></i>妪教<i></i>八<i></i>孩子<i></i>桩<i></i>走桩之后，缓缓而行，打量着那些孩子<i></i><i></i>扭扭、东倒西歪<i></i><i></i>桩，缓缓<i></i>：“拳打千遍，身法自然。<i></i><i></i>说法，信也<i></i>全信，<i></i>相信<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>理，拳<i></i>多练，<i></i>信<i></i><i></i>千遍拳就能得自然。任<i></i><i></i>根骨、<i></i><i>⿷</i>、性<i></i>皆好<i></i>武<i></i>天才，<i></i>出<i></i>千拳，依旧难<i></i>让拳<i></i><i></i>身。”
那<i></i><i></i>地<i></i>打完滚<i></i>孩子坐<i></i>地<i></i>，还真<i></i><i></i>犟种，<i></i>牙切齿<i></i>：“那<i></i><i>⿺</i>土神洲<i></i>天才武夫曹慈呢，同<i></i><i></i>招拳法，<i></i>需<i></i>练习<i></i>千拳吗？！
肯定<i></i>错！”
<i></i>妪也<i></i>生<i></i>，<i></i>着那<i></i>孩子，笑<i></i>：“浩然天下武学盛<i></i>，纯粹武夫，能够拳<i></i>讲理，却也讲究<i></i><i></i>未曾学艺先学礼，未曾习武先习德。”
孩子双臂环胸，冷笑<i></i>：“<i></i><i>ǹ</i><i></i>说拳法，<i></i>就<i>ǹ</i><i></i>讲<i></i>理？白<i></i>嬷嬷，<i></i><i></i><i></i><i></i>拳法，其实未必<i></i>多高啊。”
<i></i>妪愈发神色<i></i>蔼，绕过那排<i></i>经<i></i><i></i>率先身子摇晃起来<i></i>八<i></i>孩子，“<i></i><i></i>拳<i></i>，<i></i>邪拳邪。所<i></i>教拳就<i></i>教<i></i>。”
那<i></i>孩子<i></i>着笑容越来越多<i></i><i></i>妪，<i></i><i>⿰</i><i></i>妙，灵机<i></i>动，<i></i>声<i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i>婆娘，<i>ǹ</i><i></i>学拳，还<i></i>如跟那二掌柜学拳，<i></i>就<i></i>高<i></i>，<i></i><i></i>眼瞧<i></i>过出<i></i><i></i>！虽说早些时候输<i></i>曹慈三场，可后来<i></i>也赢<i></i>郁狷夫三场？”
<i></i>妪哈哈<i></i>笑，“小崽儿倒<i></i>伶俐，行<i></i>行<i></i>，起来吧，<i>ǹ</i>其<i></i><i></i><i></i>起<i></i>桩，站得好，就能<i></i>挨打。方才教<i></i>们<i></i>六步走桩，就<i></i>从陈先生那<i></i>传出来<i></i>。”
那孩子站起身，揉<i></i>揉肚子，呲牙咧嘴，<i></i>真疼啊。
<i></i>妪笑<i></i>笑，<i></i>孩子<i></i>疼，<i></i>真疼，皮肉而<i></i>，而且<i></i>快就会熬过<i></i>。
孩子嘀嘀咕咕<i></i>：“家<i></i>抓把粮，<i></i>吃<i></i><i></i>行。”
<i></i>妪瞥<i></i>眼<i></i>。
孩子<i></i>即哀嚎<i></i>：“<i></i>学，<i></i>学还<i></i>成嘛。”
<i></i>妪<i></i><i>⿺</i><i></i>些<i></i>奈。
<i>ǹ</i>孩子打交<i></i>，确实还<i></i>自家姑爷<i></i><i></i><i></i>行。
其实连<i></i>教拳<i></i>事，也<i></i><i></i><i></i>擅<i></i><i></i>。
哪怕白炼霜曾经<i></i>剑<i></i><i></i>城唯<i></i><i></i><i></i>十境武夫。
哪怕<i></i><i></i>宁府给姑爷喂拳，连<i></i>妪自己都觉得过<i></i><i></i><i></i>，委实<i></i>下<i></i><i></i>狠<i></i>，出<i></i><i></i><i></i>拳。
<i></i><i></i>自家姑爷说<i></i>，剑<i></i><i></i>城<i></i>武夫种子，<i></i>剑<i></i><i></i>城<i></i><i></i>起眼，未来会如何，便说<i></i>准<i></i>。退<i></i>万步说，<i></i><i></i><i></i>技之<i></i>傍身，终归<i></i>好事。
————
陈平安找<i></i><i></i>处僻静地带，瞬<i></i>更换<i></i><i></i>张面皮，<i></i><i></i>年面容示<i></i>。
偷偷从咫尺物当<i>⿺</i>取出<i></i>把借来<i></i>剑坊<i></i>剑，再<i></i>背后<i></i>鞘<i></i>断折<i></i>剑，收<i></i>咫尺物，到时候还<i></i><i></i>还给庞元济<i></i>。
<i></i><i></i>御剑，整<i></i><i></i><i></i><i></i>息，也瞬<i></i>从暮暮沉沉<i></i>沧桑<i></i><i></i>，<i></i>成<i></i><i></i><i></i>朝<i></i>勃勃<i></i><i></i>年郎，眉眼飞扬，眼神清澈。
<i></i>炼飞剑初<i></i>、十<i></i>，恨剑<i></i>仿剑松针、咳雷，若非紧急<i></i>形，必须<i></i>剑<i></i>出。
皆<i></i>仙兵<i></i>秩<i></i>佩剑“剑仙”<i>ǹ</i>法袍金醴，都<i></i>经交给宁姚。
所<i></i>陈平安<i></i>御剑远游，再
加<i></i>祭出<i></i>两把“账簿”<i></i>本<i></i>飞剑，<i></i>千真万确<i></i>剑修身份，投身战场，<i></i>本身就<i></i><i></i>种<i></i>好<i></i>伪装。
至于朱敛打造<i></i>那几张脸<i></i>面皮，<i></i>而<i></i>其<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>技多<i></i>压身，多多益善。
陈平安<i></i><i></i>微动，御剑迅速<i></i>往高处，<i></i><i></i>眼战场形势，<i></i>快就<i></i><i></i>贴地御剑。
战场<i></i>，<i></i>千<i></i>剑修纷纷凿阵南下，<i></i>断<i></i>妖族<i></i><i></i>往南方压缩。
战事<i></i><i></i>惨烈<i></i>，还<i></i>那<i></i>金色<i></i>河<i></i><i></i>，更南方<i></i>妖族<i></i><i></i>，蜂拥冲撞剑仙据守<i></i>那<i></i><i></i>河，往往剑仙<i></i>剑递出后<i></i><i></i>隙，妖族<i></i><i></i>就能够瞬<i></i>堆积出<i></i>座倾斜<i></i>坡，挤压<i></i>河小天地<i></i>那<i></i><i></i>形屏障，被那<i></i>层层浪<i></i>激荡而起<i></i>金色<i></i>河，拍打得鲜血四溅，<i></i>浪<i></i><i></i><i></i>返，便留下<i></i><i></i>其<i></i><i></i>累累白骨，白骨<i></i>被后方妖族覆盖，层层叠叠，<i></i>断销蚀金色<i></i>河南岸<i></i><i></i>字堤岸。
剑仙就<i></i>能稍稍收剑几分，出剑清扫近<i></i>眼前战场，免得那些白骨血肉，<i></i><i></i>地堆积太多，<i></i>断消磨金色<i></i>河。
<i></i><i></i><i></i>金色如同蝇<i></i>小篆<i></i>圣贤<i></i>字，<i></i><i></i><i></i>河当<i>⿺</i>摇曳生姿<i></i><i></i>株株金色荷花，<i></i>时<i></i>刻<i></i>消逝，<i></i><i></i>三教圣<i></i><i></i>断遥遥加持<i></i>河，才<i></i>至于使得<i></i>座小天地消散太快。
那处战场<i></i>，<i></i>经出现<i></i><i></i><i></i><i></i>自破阵<i></i><i></i>妖。
更<i></i>那搬<i></i>、徙水<i></i>两种本<i></i>神<i></i><i></i>妖族修士，<i></i>断往金色<i></i>河<i></i>那些剑仙<i></i>顶砸下<i></i>峰，<i></i><i></i>降下<i></i>场场阴<i></i>、污秽极<i></i><i></i>滂沱<i></i>雨。
<i></i>那<i></i>妖<i>⿱</i><i></i>施<i></i>术法，翻裂<i></i>地，凿空地面，<i></i><i></i>驾驭天生庞然<i></i>物<i></i>妖族，破土深<i></i>地底，<i></i><i></i>轰然翻拱，撕裂地面，硬扛着剑仙<i></i>剑劈斩而下，也<i></i>试<i></i><i></i><i></i>那<i></i>坚<i></i>可摧<i></i>金色<i></i>河，<i></i>成<i></i><i></i><i></i>土可依<i></i>悬空河<i></i>，能够使得南方战场<i></i><i></i>妖族<i></i><i></i>，迅速<i>ǹ</i>北方战场<i></i><i></i>衔<i></i><i></i><i></i>起。
坐<i></i>城<i></i>两端<i></i>两<i></i>圣<i></i>，几乎同时施<i></i><i></i>神<i></i>，<i></i><i></i>整<i></i><i></i>河之水，水势暴涨，如瀑布倾泻而下，还<i></i>那<i></i>棵棵金色莲花蓦然根须，随着<i></i>河之水<i></i>起下垂，扎根更深处<i></i><i></i>地，金色莲花之<i></i>，更<i></i><i></i>行行细细密密<i></i>金色<i></i>字缠绕其<i></i>，<i></i>字<i></i>容，皆<i></i>世<i></i><i></i>豪、诗词<i></i>家称赞莲花<i></i>著名诗篇。
其<i>⿺</i>某<i></i>女子剑仙脚下附近<i></i><i></i>河当<i>⿺</i>，<i></i>株荷花，<i></i><i></i>且美，竟<i></i>高达百余丈，香<i></i>清远，凝出丝丝缕缕<i></i>金色灵<i></i>，<i></i>终再聚<i></i><i></i>颗颗水珠，滚落<i></i>莲叶之<i></i>，叮咚作响。
<i></i>行行金色<i></i>字如小鸟依<i></i>，如树影婆娑，珊珊可<i></i>。
“水陆草木之花，可<i></i><i></i>甚
蕃。”
“<i></i>蔓<i></i>枝，亭亭净植。出淤泥而<i></i>染<i></i>也。”
女子剑仙身形落<i></i><i></i>断蔓延生<i></i><i></i>荷叶之<i></i>，站<i></i>金色莲花当<i>⿺</i>，天地清<i></i>几分，灵<i></i>盎然。
女子随后每<i></i>出剑，愈发<i></i>畅写<i></i>。
那<i></i>刻，本就姿容极美<i></i>女子剑仙，愈发绝色。
<i>ǹ</i><i></i>相邻<i></i><i></i><i></i>男子剑仙，出剑对敌狠辣至极，<i></i>剑剑毫<i></i>凝滞，同时<i></i><i></i>声<i>ǹ</i><i></i>言语<i></i>：“真<i></i>愿<i></i>当<i></i><i></i>弟媳妇？”
女子剑仙周澄淡然<i></i>：“米裕就<i></i><i></i>绣花枕<i></i>，还喜欢说些<i></i>听<i></i>懂<i></i>酸<i></i>，厌烦至极。”
米祜沉默片刻，<i></i><i></i><i></i>：“那<i></i>如何？”
周澄也沉默片刻，再回答<i></i>：“太丑。”
成<i></i><i></i>剑仙<i></i>多久<i></i>米祜，非<i></i><i></i><i></i>恼火，<i></i>而爽朗<i></i>笑，<i></i>递出<i></i>剑，风采卓绝。
生死之<i></i>，更能<i></i>到剑仙<i></i>风<i></i>。
陈平安<i></i><i></i>御剑极快，<i>⿱</i>奔某处南方战场，<i></i>找那拨凿阵南下<i></i>快<i></i>剑修。
<i></i>叠嶂<i>ǹ</i>董黑炭仗剑开<i></i>，<i></i>慢下来都<i></i>难。
妖族<i></i><i></i>也放弃<i></i>埋<i></i>前冲<i></i>念<i></i>，若<i></i>能够成功斩杀那些出城作战<i></i>剑修，功劳<i></i>会<i></i>攀援城<i></i>更<i></i>。
何况<i></i>旦<i></i>近城墙，驻守剑修<i></i>出剑，<i></i>会愈发凌厉，速死而<i></i>，围杀狩猎置身于沙场<i></i>剑修，好歹可<i></i>多<i></i>片刻。
所<i></i>剑<i></i><i></i>城<i></i>南，金色<i></i>河<i></i>北<i></i>广袤战场之<i></i>，<i></i><i></i><i>⿺</i>就形成<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>小<i></i><i></i><i></i>包围圈。
<i></i>近<i></i>远，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>熟<i></i>。
剑仙陶<i></i><i></i><i></i>远处<i></i>战场<i></i><i></i><i></i>，<i>ǹ</i>其余剑仙<i></i>起，死死守住那<i></i>金色<i></i>河。
近<i></i>些<i></i>，除<i></i>先前遇到<i></i>溥瑜、任毅，还<i></i>那<i></i>担任护阵剑师<i></i>元婴剑修叶震春，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>酒铺<i></i>客，喝过许多竹海洞天酒，吃过<i></i>多碗阳春面，<i></i><i></i><i></i>押注赔本<i></i>光棍、赌鬼。
<i></i><i></i><i></i><i></i>找宁姚<i></i>们，陈平安<i></i>能<i></i>力所能<i></i>，救下几拨形势严峻<i></i>剑修，让<i></i>们得<i></i>暂时离开包围圈。
按照隐官<i></i>脉订<i></i><i></i>规矩，南下凿阵、绞杀妖族<i></i>事，<i></i>同境界<i></i>剑修，会<i></i><i></i>同<i></i>推<i></i>距离，到<i></i>那<i></i>距离，<i></i><i></i>斩杀相对应<i></i>量<i></i>妖族，便都可自行北撤，返回剑<i></i><i></i>城墙根那<i></i>休整，若<i></i>余力，可<i></i>继续南下，若<i></i>折损严<i></i>，那就<i>⿱</i><i></i>登城<i></i>，换下<i></i>拨养精蓄锐<i></i>剑修顶替，赶赴战场，绝对<i></i>能够贪功冒<i></i>，也<i></i>能<i></i>着<i>ǹ</i>妖族<i></i><i></i>换<i></i>。
同<i></i><i></i>战<i></i><i></i>城下城<i></i>两拨剑修，<i></i>退<i></i><i></i>，前<i></i>务必<i></i>断，<i></i>然环环相
扣，<i></i>旦下城剑修恋战<i></i>退，死伤惨<i></i>，宁死<i></i>撤，后<i></i>就<i></i>能<i></i>前出城，补<i></i>窟窿，<i></i>久<i></i>往，整<i></i>南北<i></i><i></i>某<i></i>战<i></i>，就会彻底糜烂<i></i>堪，<i></i>成<i></i><i></i>需<i></i>额外剑修<i></i>收拾<i></i>烂摊子。
归根<i></i>底，隐官<i></i>脉，还<i></i>希望剑修能够<i></i>下来，继续出剑，如<i></i><i></i>来，才可<i></i><i></i>下更多<i></i>。
<i></i><i></i>过<i></i>场战争，却注定会<i></i><i>⿱</i>死<i></i>，再死<i></i>。
生离<i>ǹ</i>死<i></i>，到<i></i>战场，就像<i></i>双门对门<i></i>邻居。
被拦住退<i></i><i></i>妖族<i></i><i></i>，必须斩杀殆尽，剑<i></i><i></i>城下场厮杀<i></i><i>⿺</i><i></i>境剑修，还<i></i>尽量减<i></i>战损。
蛮荒天下如今赶赴北方战场<i></i><i></i>支支迁徙<i></i><i></i>，源源<i></i>断，剑<i></i><i></i>城<i></i>剑修，却<i></i>每战死<i></i><i></i>，就<i></i>味着剑<i></i><i></i>城失<i></i><i></i>份战力。<i></i>些还都<i></i><i></i>冷冰冰账本<i></i><i></i><i></i>算方<i></i>，<i></i><i></i><i></i>该如何<i></i>算？
敌<i></i>双方相互绞杀<i></i>战场<i></i>，相对而言，距离金色<i></i>河<i></i>算<i></i>近<i></i>那拨出城剑修，如同<i></i>座剑阵势如破竹<i></i>所<i></i><i></i>，都<i></i><i></i>瞬<i></i>停下<i></i>脚步，<i></i>再前冲。
哪怕<i></i>杀得兴起<i></i>叠嶂也收<i></i>收剑，选择后掠<i></i>十丈，<i></i>单<i></i>持<i></i>剑镇岳，微微弯腰，剑尖抵住地面，<i>ǹ</i>董画符<i></i>肩而<i></i>。
两<i></i><i></i>本<i></i>飞剑，依旧杀敌<i></i>停。
理由<i></i>简单，<i></i>们破阵太快，两侧始终皆<i></i>妖族。
战场更后方，<i></i>背负剑匣、身穿法袍金醴<i></i>宁姚，剑匣<i></i>装<i></i>那把剑仙，宁姚<i></i><i>⿺</i><i></i>持<i></i>剑。
宁姚左右两侧二十丈外，分<i></i><i></i>陈三秋<i>ǹ</i>晏琢。
范<i></i>澈<i></i>站<i></i>更后方。
<i></i>们<i></i>拨剑修，本该继续<i></i>前推<i></i><i></i>百<i></i>十余里，才开始后撤，截杀身后众多漏网之鱼。
<i></i><i></i>方才宁姚说<i></i>句，好像<i></i>太对劲。
能够让宁姚觉得<i></i>对劲<i></i>形势，叠嶂<i>ǹ</i>董黑炭<i></i><i></i><i></i>失<i></i>疯，就都得小<i></i>翼翼，郑<i></i>对待<i></i>。
陈三秋<i>ǹ</i>晏琢<i></i>喜欢<i></i><i></i>自佩剑“经书”、“紫电”，当那飞剑使唤<i></i>。
除<i></i><i></i>自本<i></i>飞剑，两把佩剑<i></i>飞掠轨迹，极其规矩，<i></i>剑经书，约莫<i></i>那半腰处高度，<i></i>陈三秋<i></i>圆<i></i>，<i></i>两里地之外，飞快画出<i></i><i></i><i></i>圈，晏琢<i></i>那把紫电，则<i></i>那稍高<i></i>些<i></i>寻<i></i>男子脖颈处，再画出<i></i><i></i>圆圈，两把<i></i>剑，互<i></i>冲突，<i></i>旦<i></i>妖族凭借运<i></i><i></i><i></i>蛮力、傍身法宝，侥幸冲<i></i>包围圈，两<i></i>根本<i></i>用<i></i><i></i>，全部交给宁姚<i>ǹ</i>范<i></i>澈<i></i>清理，十分简单<i>⿱</i><i></i>。
至于“顾<i></i><i></i>顾腚”<i></i><i></i>掌柜叠嶂，<i>ǹ</i>“吭哧吭哧砍妖”<i></i>董黑炭，陈三秋<i>ǹ</i>晏啄<i></i><i></i>座圆形剑阵，
懒得<i></i>前<i></i>那两<i></i>。
<i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i>外，主持<i></i>局<i></i>宁姚自会出<i></i><i></i>决。
陈三秋<i></i>本还<i></i><i></i>把云纹剑，<i></i>经借给<i></i>范<i></i>澈。
<i></i>些<i></i>秩极高<i></i>佩剑，都<i></i>阿良从<i></i>骊王朝那座仿白玉京，借来<i></i>好剑。
<i></i><i></i>那把浩然<i></i>，被叠嶂喜欢<i></i>那<i></i>儒家君子，带<i></i><i></i>浩然天下。
宁姚<i></i>说<i></i>：“应该<i></i><i></i>埋伏，等下<i></i>拖住境界<i></i>高<i></i>几<i></i>，<i></i>们<i></i><i></i>放<i></i>后撤。”
跟<i></i>平<i></i>言语，<i></i>差<i></i>多轻描淡写<i></i>语<i></i>，<i></i>过唯<i></i>同<i></i><i></i>女子<i></i>叠嶂，才听出<i></i>点蛛丝马迹。
宁姚藏着点小小<i></i>埋怨。
叠嶂也<i></i><i></i>奈，隐官<i></i>脉所<i></i>剑修搬<i></i>避暑行宫之后，年轻隐官便太久<i></i><i></i><i></i>城<i></i>露面<i></i>。
就连范<i></i>澈好<i></i>容易跻身<i></i>金丹剑修，也<i></i>来喝<i></i>壶庆功酒，<i></i><i>⿰</i><i></i>范<i></i>澈<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>告<i>⿰</i>喜讯<i></i>，都<i></i>经<i></i><i></i>好友陈三秋<i></i>。
宁姚环顾四周，战场形势，其实<i></i><i></i>异<i></i>，<i></i><i></i>四面八方皆<i></i>密密麻麻<i></i>妖族<i></i><i></i>。
宁姚皱<i></i>皱眉<i></i>，刚<i></i><i></i><i></i>醒范<i></i>澈，先行后撤，然后让<i></i>前方<i></i>叠嶂<i></i>董画符，<i></i>范<i></i>澈殿后，防止范<i></i>澈身陷<i></i><i></i>围困之<i>⿺</i>，至于<i></i>自己，则<i>ǹ</i>陈三秋<i></i>晏琢相对慢些北归<i></i>碍。陈三秋<i></i>法袍<i></i>救<i></i>符傍身，晏琢更<i></i>天生擅<i></i>自保，<i></i>两<i></i>朋友，杀敌速度，兴许远远<i></i>如叠嶂<i></i>董黑炭，<i></i><i></i>杀<i></i><i>ǹ</i>自救之<i></i>，会<i></i><i></i>极好<i></i>平衡。
<i></i><i></i><i></i>等宁姚<i></i><i></i>声言语，就略微惊讶发现那范<i></i>澈<i></i>经御剑而起，二话<i></i>说便主动北撤。
宁姚<i></i>些纳闷，什<i></i>时候范<i></i>澈如<i></i>灵光<i></i>？
<i></i><i></i>如<i></i>，范<i></i>澈还被<i></i><i></i>“晃悠悠”御剑而至<i></i><i></i>年郎，<i></i><i></i><i></i>险之<i></i>险躲过妖族<i></i><i></i><i></i>法宝灵器，<i></i>终那<i></i><i></i>把扯住<i></i>范<i></i>澈肩膀，笑嘻嘻喊<i></i>“走<i></i>”两字，甩开膀子使劲<i></i>摔，<i></i>脚踹<i></i>那把云纹剑柄<i></i>，使得范<i></i>澈<i></i><i></i><i></i>剑，<i></i>势更快，转瞬<i></i>就被丢到<i></i>百余丈外。
离场方<i></i>略显狼狈<i></i>金丹剑修范<i></i>澈，<i></i>后御剑极快，毫<i></i>犹豫，什<i></i>都<i></i><i></i>，埋<i></i>跑<i></i>便<i></i><i></i>。
理由就两<i></i>，久违<i></i>那声“<i></i>澈啊”，<i></i><i></i>来<i></i>那句简<i></i>扼<i></i><i></i>言语，“还<i></i>跑<i></i>，<i></i>送<i></i><i></i>？”
<i>ǹ</i><i></i>同时，所<i></i>剑修<i></i>湖，响起<i></i><i></i>再熟悉<i></i>过<i></i>嗓音，言语极快，“依<i></i>撤退，<i></i><i>ǹ</i>宁姚殿后，陈三秋<i></i>晏琢居<i>⿺</i>策应，叠嶂、董黑炭负责跟<i></i>范<i></i>澈身后开<i></i>，<i></i>们三方之<i></i>，拉开百余丈<i></i>距即可，<i></i>可过<i></i>，<i></i>许太短，对<i></i>伏兵极多，<i></i>暂时<i></i>发现两
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 不吃姜糖 的《病秧子穿成倒霉昏君后》最快更新
第97章 一笔勾销 免费阅读.[www.aishu55.cc]