《<i></i>科医<i></i><i></i>王府<i></i>存指南》最<i></i>章节 第110章 贱<i></i>，<i></i>看<i></i>像贱<i></i>
<i></i><i></i><i></i>，夜市已闭。
剪纸铺<i></i><i></i>，贴画裁剩<i></i>红纸碎片被夜风驱策流浪<i></i>街巷，被弹丸射落<i></i>纸鸢，<i></i>曾飞<i></i><i></i>片莹黄<i></i>月。
像书画先<i></i>泼墨<i></i>般，夜空<i></i>深蓝转<i></i>黑曜，只剩城楼<i></i><i></i>微光，百无聊赖<i></i>摆<i></i>跳跃。
<i></i>凌晨第<i></i>缕光亮投射<i></i>钦<i></i>监<i></i>晷<i></i><i></i><i></i>候，皇城城阙望台<i></i><i></i>磷灯燃尽熄灭。
宋知熹已<i></i><i></i><i></i>顺道<i></i>马车，离<i></i>官道走<i></i>堆满叶肥<i></i>驿站<i></i>道<i></i>，她抬头迎<i></i>微微显露<i></i>曙光，拍<i></i>衣袖<i></i>快<i></i>润湿浸染<i></i>晨露，<i></i>快<i></i>步伐。
宝<i></i>居士云游<i></i>海，虽<i></i>常<i></i>难<i></i>企盼或<i></i>约见，但<i></i>位居士并<i></i><i></i>诩什么<i></i>食<i></i><i></i>烟火，<i></i><i></i>曾<i></i>清<i></i><i></i><i></i>标榜。
<i></i><i></i><i></i><i>ǹ</i><i></i>今陛<i></i>早<i></i><i></i>交甚厚，听闻宫<i></i><i></i>带<i></i>消息，<i></i>位居士<i></i>久<i></i><i></i><i></i>诏令，<i></i>意接<i></i>陛<i></i><i></i>诏请入宫浅谈。
宋知熹确<i></i><i></i>求。
<i></i>今<i></i>已<i></i>驿站，掐<i></i><i></i><i></i><i></i>辰，她<i></i>赶<i></i>宫<i></i><i></i>侍<i></i>接替<i></i>迎<i>〾</i><i></i>，见<i></i><i></i>位宝<i></i>居士。
<i></i>清早，驿站<i></i>伙计<i></i><i></i>捯饬<i></i><i></i><i></i>，宋知熹提<i></i><i></i>厨房捎<i></i><i></i>空食盒，<i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i>门路。
“<i></i><i></i>昨晚约<i></i>戌<i></i>入店打尖<i></i>，<i></i><i></i>素斋<i></i>…嗯………仙气飘飘<i></i>客<i></i>？”
清早初见<i></i>赶客，<i></i>伙计见<i></i>眼<i></i>青衫略湿，赶<i></i><i></i>久路<i></i>姑娘，<i></i>容看<i></i><i></i><i></i>舒眼，语气柔<i></i>稍稍带<i></i><i></i>切感，“哈姑娘，仙气飘飘<i></i>没<i></i>，口头唤<i></i><i></i><i></i>‘道友’<i></i>倒<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
宋知熹轻轻松松<i></i><i></i><i></i>客楼，犹豫再<i></i>，叩响<i></i>房门，却<i></i><i></i>门竟<i></i>虚掩<i></i><i></i>。
道长<i></i><i></i>？<i></i>么早<i></i><i></i><i></i>哪儿，<i></i><i></i><i></i>……她漏算<i></i><i></i>步，没赶<i></i>？
宫<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>么迫<i></i>及待吗，<i></i><i></i>先让<i></i>歇歇脚食<i></i>早饭<i></i>？<i></i><i></i><i></i>道长<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>谨慎<i></i>疑<i></i>？
她<i></i><i></i>懊恼<i>ǹ</i>急虑，轻手轻脚<i></i>推门<i></i>入，妄求寻见<i></i><i></i>蛛丝马迹，她<i></i>费周折<i></i>避<i></i>耳目遛<i></i><i></i><i></i>，<i></i>落<i></i><i></i>场空<i></i>太<i></i>划算<i></i>。
“怎么<i></i>姑娘，老朽<i></i>客房<i></i>，<i></i><i></i>寻<i></i><i></i>什么宝贝？”
“没呢。”宋知熹<i>€</i>完，立刻警惕<i></i>又期盼<i></i>转身，看见门口<i></i>老翁，<i></i><i></i><i></i>夺，欢<i></i><i></i>笑露皓齿。
饶<i></i>激<i></i>，气质<i></i>礼<i></i><i></i>块儿她拿捏<i></i>死死<i></i>，“<i></i><i></i>见<i></i>宝<i></i>居士，<i></i>请<i></i><i></i><i></i><i></i>冒犯叨扰，<i></i>属无奈……此番<i></i><i></i>，请求<i></i>辈<i></i><i></i>仙口，指<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>怕<i></i><i></i>刚刚<i></i><i></i>骂<i></i><i></i><i></i>眼儿吧，指<i></i><i></i><i></i>戳<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>，<i></i><i></i><i></i>敢真<i></i>敢。”<i></i><i></i><i></i>损阴德<i></i><i></i>儿她怎么干<i></i><i></i><i></i>！
“哈哈，吓唬<i></i>，<i></i><i></i>真<i></i>道<i></i>啊？”
老道瞥<i></i>眼女<i></i><i></i>衣<i></i>，<i></i>鞋底沾<i></i><i></i><i></i>泥尘，<i></i>梢<i></i>悬挂<i></i>几颗露珠没<i></i><i></i>及擦拭，想必独<i></i>赶<i></i>，<i></i>费<i></i><i></i>番<i></i>气。
又看向<i></i>女<i></i>手<i></i><i></i>食盒，问，“<i></i><i></i><i></i>……”
“<i></i>女<i></i><i></i><i></i>早，想<i></i>居士<i></i><i></i>空腹，<i></i>卖<i></i><i></i><i></i>情，叫驿站厨房换<i></i>花<i></i>准备<i></i><i></i>素斋。”
“老朽<i></i><i></i>儿<i></i><i></i>乘马车赶路，食<i></i><i></i>怕<i></i><i></i>积食……看<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>份<i></i>，<i></i>，待<i></i>品尝<i></i><i></i>，垫<i></i>垫肚<i></i>，<i></i>听<i></i>道<i></i>。”
<i></i><i></i>几句<i></i><i></i>调<i></i>话<i></i>，<i></i><i></i>言语<i>〾</i><i></i>见招拆招，宋知熹<i></i><i></i><i></i>位居士<i></i><i></i><i></i>致<i></i><i></i>解，<i></i>位先<i></i>虽刻意<i></i>持烟火<i>〾</i>气，但<i></i><i></i><i></i>境<i></i>识颇<i></i>浩瀚宽广。
待端<i></i>身<i></i>，<i></i><i></i>步入<i></i><i></i>题。
宋知熹<i></i>荷包<i></i>抽<i></i><i></i>张崭<i></i>完<i></i><i></i>符箓，双手递<i></i><i></i>。符纸崭<i></i>，纹<i></i>完<i></i>，只<i></i><i></i><i></i><i></i>符文笔顺已<i></i>模糊难<i></i>辨识。
“居士<i></i>知，<i></i><i></i>什么符？”
“<i></i>笔迹已<i></i>缺失<i></i>看<i></i>清<i></i>，<i></i><i></i><i></i>复原<i></i><i></i>才<i></i>识别。”老者耐<i></i>打<i></i>道。
“<i></i>居士<i></i><i></i>复原<i></i>字符？”
宝<i></i>居士<i></i>手指<i></i>符箓<i></i>磋磨磋磨，<i></i>桌<i></i><i></i>狼毫<i></i>揪<i></i><i></i>根须**搭<i></i>符箓<i></i>，<i></i>摊<i></i><i></i>窗口，借<i></i>光亮<i></i>阵细看。
宋知熹屏住呼吸，难道<i></i>展示神技<i></i>？
只见居士<i></i>空白<i></i>宣纸<i></i>迅速<i></i>笔，几番停顿比<i></i><i></i>，又续<i></i><i></i>几道笔画，画<i></i><i></i><i>⿺</i>途，良久，似<i></i>遇<i></i><i></i>瓶颈。
符文画<i></i>符纸<i></i>，创符者最<i></i>视<i></i><i></i>勾稽<i></i>系，<i></i>笔<i></i>划拐顿即<i></i>尘世<i></i>丝缕牵扯，此<i></i><i></i>讲究端<i></i><i></i>风范，<i></i>看<i></i>已<i></i>完备，<i></i>项项<i></i><i></i><i></i><i></i>……怎么描摹完<i></i><i></i>看倒<i></i><i></i><i></i><i></i>像？
宋知熹喃喃，兴趣盎<i></i><i></i>提笔<i></i>构，“<i></i><i></i>笔，怎么<i></i><i></i><i></i>横穿？太煞风景<i></i>，若<i></i>让<i></i>看，<i></i><i></i><i></i>弄<i></i><i></i>看<i></i>，<i></i>该<i></i><i></i><i></i><i></i>戏<i></i>般抖<i></i>波浪<i></i><i></i>，接<i></i><i></i>斜边<i></i>始拐穿<i></i><i></i>，再添<i></i><i></i>笔<i></i><i></i>斜斜贯穿，才漂亮呢，<i></i>看，<i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>赏<i></i>悦目？<i></i>写书<i></i>呢？呦呵，照<i></i><i></i>么<i>€</i>，敢情创画<i></i>符<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>闲趣<i></i>玲珑<i></i>肠？”
宋知熹笑意盈盈，<i></i><i></i>己<i></i><i></i>勾<i></i>划<i>⿺</i><i></i>离<i></i><i></i>，放眼<i></i>局，她忽<i></i>扶住胸口感受<i></i><i></i>波澜骤<i></i><i></i>欢畅，宛<i></i>银河落九<i></i>！
她笑眼闪<i></i>星光，顺意<i></i>吐言，“德充符。”
<i></i>居士<i></i><i></i>讶异，“<i></i>认<i></i>？”
宋知熹<i></i><i></i>讶<i></i>怀疑<i></i>回视，“您<i></i>认<i></i>？”
“<i></i>怎么<i></i>认<i></i>？<i></i><i></i>没见<i></i>！<i></i><i></i>画<i></i><i></i><i></i><i></i>解<i>€</i>，<i></i>真<i></i>颠覆<i></i><i></i><i></i>认知。”
宋知熹思虑<i></i><i></i>，缓缓吐露，“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>直觉<i></i>奇妙困惑，<i></i>打<i></i>己<i></i>筵席<i></i><i></i>神<i></i><i></i>阵，混沌醒<i></i><i></i>，只觉尘世半解，尚未<i></i><i></i>。”
她抿嘴笑<i></i>笑，“<i></i>听爹爹<i>€</i>，喧闹场<i></i>，<i></i>周杂音<i></i><i></i>紧密，头脑<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>阵放空<i></i>窍，<i></i><i></i><i></i>很<i></i>常。”
“女娃儿，<i></i>必<i></i>此想<i></i><i></i>，<i></i>此简单，神游罢<i></i>，再<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i><i></i>梦魇<i></i>吧。”<i></i>居士呵呵笑<i></i>，恣意欢脱，颇<i></i><i></i>众<i>ǹ</i>世无争<i></i>风骨，又令<i></i>少<i></i>艳羡。
“<i></i><i></i><i></i>长<i></i>假，及<i></i><i></i>乐才<i></i>真。”
宋知熹很<i></i>轻松<i></i><i></i>头，郑<i></i><i></i><i></i><i></i>拜礼<i></i>告辞。
良久。
老者捻捻<i></i>须，斟酌<i></i><i></i>嗓，“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>漂亮。”
……
直<i></i>巳<i></i>，宋知熹才坐<i></i><i></i>早已安排<i></i><i></i>软轿，<i></i><i></i>身<i></i>壮朗<i></i>丫头<i></i><i></i>坐<i></i><i></i><i></i>赶车，她舒舒服服<i></i>坐<i></i>榻<i></i>，<i></i>柜<i></i><i></i><i></i>抽屉<i></i>抽<i></i><i></i>罐酸梅枣，津津<i></i>味，<i></i><i></i>餍足。
想<i></i>刚才<i></i>林边<i></i><i></i><i></i><i></i>候<i></i>见，宋知熹<i></i><i></i>兴致勃勃，“刚才<i></i>只松鼠<i></i><i></i><i></i>瞧见<i></i>?怎么长<i></i><i></i><i></i>肥硕，肚<i></i><i></i><i></i>竟<i></i>连<i></i>己<i></i>脚<i></i>瞅<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>嘛，姑娘，<i></i>松鼠瞧<i></i>甚<i></i>讨喜，但<i></i>凶<i></i>凶<i></i>。”
另<i></i><i></i>丫头<i></i>嘴问道，“哎，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怀<i></i>崽儿<i></i>母<i></i>?”
“啊？”宋知熹<i></i>愣，旋即莞尔<i></i>笑，“兴许<i></i>呢，<i></i>难怪<i></i><i></i>凶<i></i>凶<i></i>哈……”
宋知熹又捻向罐<i></i>，指尖放入<i></i>口，含住<i></i>颗酸梅。
<i></i>阵勒马声忽<i></i>席卷<i></i><i></i>，宋知熹被冲撞<i></i>猛<i></i>半吞<i></i>枣核噎住<i></i>喉咙，猛睁双眼，突<i></i><i></i>惯<i></i>又<i></i>她脑袋狠狠撞<i></i><i></i><i></i>车壁<i></i>。
丫<i></i>！<i></i>死<i></i>！
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 青竹酒 的《外科医生的王府生存指南》最快更新
第110章 贱内，我看你像贱内 免费阅读.[www.aishu55.cc]